Zadužbina Miloša Crnjanskog
Zadužbina Miloša Crnjanskog je osnovana na inicijativu Vidosave Crnjanski sa ciljem da očuva sećanje na lik i delo supruga.[1] Nalazi se u ulici Dečanska 8/I/111 u Beogradu.[2]
| Zadužbina Miloša Crnjanskog | |
|---|---|
 Zadužbina Miloša Crnjanskog | |
| Datum osnivanja | 7. jun 1980. |
| Lokacija | Srbija |
| Sedište | Dečanska 8/I/111 Beograd |
| Službeni jezici | srpski |
| Predsednik | Milo Lompar |
| Veb-sajt | https://www.mcrnjanski.rs/index.php?str=pocetna.php&sir=&sub1=1&sub2=0&lang=lat |
Istorija uredi
Zadužbina Miloša Crnjanskog je zvanično osnovana 7. juna 1980. godine, a 6. jula 1978. je Vidosava Crnjanski predosećajući svoju smrt sačinila testament u svom stanu u Beogradu, ulici Maršala Tolbuhina 81, i njime zaveštala fond buduće Zadužbine.[1] Testamentom je određeno da će Zadužbinom upravljati Upravni odbor koji će činiti Nikola Milošević, Borislav Mihajlović Mihiz i Veljko Kovačević.[1] Njima su se pridružili Boško Petrović, Miloš Stambolić, Vladimir Stojšin i Milorad Đurić.[1] Za predsednika Zadužbine je 7. juna 1980. izabran Nikola Milošević koji je tu dužnost obavljao celog života. Osnovni ciljevi Zadužbine su, kako je to i u testamentu Vidosave Crnjanski naznačeno, da trajno čuva uspomenu na Miloša Crnjanskog, da brine o objavljivanju njegovih dela u zemlji i inostranstvu, kao i da podstiče domaće književno stvaralaštvo dodeljujući nagradu „Miloš Crnjanski” domaćem piscu za najbolju prvu knjigu iz svih oblasti u kojima se ogledao i sam Crnjanski (roman, pripovetka, poezija, drama, esej, putopis, memoaristika), kao i nagradu „Stražilovo” za najbolji studentski rad o delu Miloša Crnjanskog.[1] Ove nagrade se dodeljuju od 1981. svake druge godine, a do danas je dodeljeno četrdeset i pet nagrada „Miloša Crnjanskog” i dve nagrade „Stražilovo”. Među dobitnicima nagrade „Miloša Crnjanskog” su Borislav Pekić, Borislav Mihajlović Mihiz, Radoslav Petković, Milosav Tešić, Dušan Kovačević, Dejan Medaković, Miroslav Popović, Judita Šalgo, Aleksandar Gatalica, Gordana Ćirjanić, Miloš Komadina i drugi, a nagradu „Stražilovo” su dobili Milo Lompar i Gordana Janjušević.[1] Godine 1990. Zadužbina Miloša Crnjanskog počinje i sa svojom izdavačkom delatnošću kada su objavili jubilarno izdanje u jednom tomu Seobe i Druga knjige Seoba.[1] Od 1993. su pokrenuli svoj najveći projekt – priređivanje i objavljivanje celokupnih dela Miloša Crnjanskog pod naslovom Dela Miloša Crnjanskog, a po principima kritičkog izdanja.[1] Do sada su objavili deset tomova Lirika, Kod Hiperborejaca, Seobe, Druga knjiga Seoba, Putopisi 1–2, Pripovedna proza, Knjiga o Mikelanđelu i Eseji i članci 1–2. Zadužbina Miloša Crnjanskog je izdala i tri zbornika Serbia i komentari 1988—89, 1990—91. i 1993—95.[1]
Galerija uredi
-
Tabla sa natpisom. -
Slika Miloša Crnjanskog na ulazu.
