Znamenovanje
Znamenovanje deteta je običaj pravoslavne crkve, prema kome se osmoga dana po rođenju novorođenče donosi u hram, gde mu se čitaju molitve i daje mu se ime kojim će kasnije biti kršteno u obredu krštenja.
Novorođenče se donosi u pripratu gde mu se, pred vratima hrama, uz molitvu daje hrišćansko ime. Prema Tipiku Srpske pravoslavne crkve novorođenom se daje ime po svetitelju koji se pominje toga dana. U Rusiji je postojao običaj da se novorođenom daje ime po svetome čiji spomen Crkva praznuje na dan njegovog rođenja, ili na dan znamenovanja imena. Nakon čitanja molitvi sveštenik blagosilja dete po čelu, ustima i prsima, i govori molitvu, osenjujući novorođenče krsnim znamenjem i dajući mu ime. Zatim jerej uzima novorođenče na ruke i čini njime znak krsta pred ikonom Presvete Bogorodice pevajući tropar Sretenja Gospodnjeg: „Radujsja, Blagodatna Bogorodice Djevo“.
Nakon završenog obreda znamenovanja novorođenče postaje oglašeni za krštenje.
Ukoliko je novorođenče rođeno bolesno i postoji opasnost da će umreti, prema tipiku, ne treba čekati osmi dan, nego ga istog časa po rođenju „samo okupati i odmah krstiti, da ne bi umrlo nekršteno“.
Svedočanstva o ovom običaju datiraju iz 8. veka, ali je on sigurno znatno stariji. On predstavlja sećanje na jevrejski običaj po kome je Presveta Bogorodica donela Isusa Hrista, u četrdeseti dan po rođenju, u jerusalimski hram da bi ga, shodno zakonu, posvetila Bogu i sebe očistila (Levit 12, 2-7; Ishod 12, 2). Ovaj događaj praznuje se posebno na dan Sretenja Gospodnjeg.