Zoran Gluščević
Zoran Gluščević (Užička Požega, 23. maj 1926 – Beograd, 11. maj 2006) bio je srpski književnik, prevodilac, književni i likovni kritičar i esejista. Njegov legat nalazi se u Udruženju za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat” u Beogradu.
| Zoran Gluščević | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 23. maj 1926. |
| Mesto rođenja | Užička Požega, Kraljevina SHS |
| Datum smrti | 11. maj 2006. (81 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Srbija i Crna Gora |
| Obrazovanje | Univerzitet u Beogradu, Požarevačka gimnazija |
Biografija uredi
Zoran Gluščević rođen je 23. maja 1926. godine u Užičkoj Požegi. U Požarevcu i Beogradu pohađao je gimnaziju, nakon čega je diplomirao na Filozofskom fakultetu u Beogradu, na katedri za germanistiku. Bio je oženjen za Milku Lučić Gluščević, novinarku i dugogodišnju urednicu Kulturnog dodatka lista „Politika".
Veoma rano se afirmisao na književnoj i kulturnoj sceni. Bavio se nemačkom književnošću, prevođenjem, pisanjem eseja, drama za radio i televiziju, studija i kritika. Za sobom je ostavio oko tridesetak književnih dela. Priredio je i prvi objavio sabrana dela nemačkog nobelovca Hermana Hesea, a važio je za jednog od najboljih poznavalaca Heseovog opusa, kao i stvaralaštva Franca Kafke.[1] Sa Maricom Josimčević i Radovanom Popovićem, priredio je i sabrana dela Isidore Sekulić.
Bio je urednik lista „Umetnost i kritika", zatim Izdavačkog preduzeća „Vuk Karadžić" i Izdavačkog zavoda „Jugoslavija" i glavni i odgovorni urednik „Književnih novina".[2] U „Književnim novinama” je 1969. godine objavio tekst u kojem je osudio ulazak vojnih trupa SSSR u Čehoslovačku, zbog čega je osuđen na šest meseci zatvora.[3] Bio je politički angažovan intelektualac, što pokazuju i njegova dela „Kosovo i nikad kraja” (1989), „Ratne igre oko Kosova” (1999) i „F-117, ili, Sunovrat NATO strategije" (1999), u kojima kritikuje međunarodnu politiku prema Kosovu i SCG.
Zoran je bio predsednik Udruženja književnika Srbije, kao i predsednik žirija za dodelu NIN-ove nagrade. Dobitnik je brojnih nagrada i priznanja, od kojih su neke Oktobarska nagrada grada Beograda 1966. godine, za delo „Putevima humaniteta".
Legat Zorana i Milke Gluščević uredi
Juna 2018. godine Milka Lučić, Zoranova udovica, formirala je legat „Zorana i Milke Gluščević“ u Udruženju za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat". Tom prilikom Udruženju je poklonjena njihova cela biblioteka strane literature, kao i mnoštvo nagrada i drugih predmeta iz zajedničkog stana Milke i Zorana.[1] Legat se nalazi u Muzeju srpske književnosti na Banjici.
Dela uredi
- Kako se posmatra književno delo (1953)
- Putevi humaniteta I i II (1964, 1965)
- Perom u raboš (1966)
- Epoha romantizma (1966)
- Romantizam (1967)
- Mit, književnost i otuđenje (1970)
- Studija o Kafki (1971)
- Kafka: Ključevi za Zamak (1972)
- Alfa i omega (1975)
- Kafka: krivica i kazna (1980)
- Poezija i magija, eseji o pesnicima (1980)
- Kosovo i nikad kraja (1989)
- F-117, ili, Sunovrat NATO strategije (1999)
- Ratne igre oko Kosova (1999)
- Sava Rakočević, monografija o savremenom srpskom slikaru (2001)
- Okultna moć (2001)
- Mefisto i on, roman (2005)
- Gete (2011)
Reference uredi
- ^ a b „Postignut dogovor o legatu Zorana i Milke Gluščević”. Srbija među knjigama. 6—18: 27. 2018. ISSN 2620-1801 — preko Udruženje za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat”.
- ^ „Književne novine”. www.uksrbije.org.rs. Arhivirano iz originala 04. 09. 2018. g. Pristupljeno 2020-07-09.
- ^ „[sorabia] Politika: In memoriam - Zoran Gluscevic”. www.mail-archive.com. Pristupljeno 2020-07-02.
