Izbori za odbornike Skupštine Beograda 1926.
 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Izlaznost | 60,8 % | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Ovo je spisak stranaka koje su osvojile mandate. Pogledajte potpune rezultate ispod. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pred izbore uredi
Pred izbore, gradski odbor Radikala podelio se i na izbore izašao na dve liste: Lista Radikala pod vođstvom Đoke Karajovanovića, i Lista radikalnih disidenata pod vođstvom Miloša Bobića. Ovo je u mnogome uticalo na konačan rezultat i osvajanje najvećeg broja glasova od strane radikalskih ideoloških suparnika Demokrata.[1]
Izborna kampanja uredi
Plakata nije bilo previše po gradu, i bili su kulturno ispisani. Demokrate su štampale plakate posvećene ženama, ali i plakate koji pozivaju Jevreje na glasanje, nazivajući ih velikim kulturnim faktorom, koji bi doprineo i beogradskoj kulturi glasajući za Demokrate. U siromašnijim kvartovima, Demokrate su lepile plakate upućene radnicima, u centru upućene kirajdžijama i kućevlasnicima, kao i plakate koji upoređuju rad Demokrata i Radikala. I radikalski plakati bili su pomirljivog tona prema Demokratama. Međutim, njihov ton bio je oštriji prema radikalskim disidentima, na čijem čelu je bio Miloš Bobić. Uglavnom se radilo o plakatima na kojima lik Nikole Pašića diskvalifijuje listu Miloša Bobića. S druge strane, i Bobićeva lista ukrasila je svoje plakate likom Nikole Pašića, ali na njihovim plakatima Pašić izjavljuje da podržava Miloša Bobića.[2]
Tok izbora uredi
Izbori u Beogradu tekli su mirno i nije bilo većih skupova. Pred glasačkim mestima stajali su žandarmi s belim rukavicama koji nisu dopuštali bilo kakva okupljanja. Novinski izveštaju ukazuju da su žandarmi bili izuzetno učtivi i ljubazni, ali odlučni u nameri da ne dopuste okupljanja. Ovakav način glasanja novine Vreme opisale su kao činovnički ili birokratski – građani su samo ulazili, glasali i odlazili. Mirnom raspoloženju u gradu doprinelo je i to što je za vreme trajanja izbora bilo zabranjeno točenje pića u kafanama.
Stranački bukači nisu pravili probleme po ulicama je su im partije na raspoloženje dale automobile, koje su koristili kako bi dovozili glasače na birališta.
Zbog zavade dve radikalske grupe, sve ostale izborne liste računale su na uspeh. Mnogi su se nadali da će gnevni radikalski glasači zbog ove zavade glasati za neku treću listu.
Štab liste Miloša Bobića bio je u restoranu Zagreb, dok su se Radikali smestili u kafani Pariz. Kad su se saznali konačni rezultati, u Parizu došlo je do velikog ogorčenja; ne toliko zbog pobede Demokrata, već zbog podele među samim Radikalima u dve kolone što je dovelo do izbornog neuspeha. Štab Demokrata bio je u Kleridžu, gde je vladalo veliko oduševljenje izbornim rezultatima.[2]
Rezultati uredi
Demokratska lista na čelu s Kostom Komanudijem osvojila je najveći broj glasova. Prema tome, Demokrate su dobile čitavu opštinsku upravu i 30 odbornika u Skupštini Beograda. Ostalih 15 odbornika otpalo je na ostale liste, srazmerno broju glasova koje su osvojile.[2]
| Poredak | Izborna lista | Broj glasova | % | Broj mandata |
|---|---|---|---|---|
| 1. | Demokratska stranka | 6.578 | 39,47 % | 30 |
| 2. | Narodna radikalna stranka | 6.226 | 37,36 % | 9 |
| 3. | Radikalni disidenti | 2.527 | 15,16 % | 4 |
| 4. | Nezavisni radnici | 774 | 4,64 % | 1 |
| 5. | Samostalna demokratska stranka | 718 | 4,64 % | 1 |
| 6. | Socijalistička partija Jugoslavije | 348 | 2,08 % | / |
Nakon objavljenih rezultata, novoizabrani predsednik beogradske opštine Kosta Kumanudi izjavio je:[3]
Dobili smo opštinu pomoću nezavisnih i slobodnih glasača. To pokazuje da je Beograd demokratski i ulazeći u opštinu mi mislimo da radimo demokratski i u interesu celog Beograda.
Šestojanuarska diktatura uredi
Uprava Beogradske opštine pod rukovodstvom Koste Komanudija trajala je sve do 18. februara 1929, kada je zbog proglašenja Šestojanuarske diktature morala da preda dužnost novoj upravi. Nova uprava postavljena je kraljevim ukazom od 14. februara, a na mesto predsednika Beogradske opštine postavljen je Miloš Savčić.
Zakonima o izmenama i dopunama Zakona o opštinama iz 1929. godine, ukinuto je narodno glasanje za izbor predsednika Opštine, i zaveden novi način postavljanja istih putem kraljevog ukaza.[4]
