Википедија

Kanadski prirodnjački muzej

канадски музеј

Kanadski prirodnjački muzej (engl. Canadian Museum of Nature, franc. Musée canadien de la nature) je prirodnjački i nacionalni muzej u Otavi, Ontario, Kanada. Izložbe i javni programi muzeja smešteni su u zgradi Memorijalnog muzeja Viktorije, na 18 910 m². Sama zgrada je 1990. godine proglašena nacionalnim istorijskim lokalitetom Kanade. Administrativne kancelarije i naučni centri muzeja smešteni su na odvojenoj lokaciji, u Kampusu prirodne baštine, u mestu Gatino u Kvebeku.

Kanadski prirodnjački muzej
Canadian Museum of Nature Musée canadien de la nature
Osnivanje1856. (1856)[note 1]
LokacijaOtava, Ontario
 Kanada Kanada
Posetioci461,797 (FY2018–19)[1]
PredsednikMeg Beckel[2]
KustosJean-Marc Gagnon (Chief Scientist)[3]
Adresa240 McLeod Street, Ottawa, Ontario, Canada[note 2]
Veb-sajtnature.ca
Kanadski prirodnjački muzej
Mezanin u muzeju

Muzej potiče iz muzeja koji je osnovao Geološki zavod Kanade 1856. godine. Sam muzej je prvobitno bio smešten u Montrealu a 1881. godine biva preseljen u centar Otave. Godine 1911. muzej se preselio u zgradu Memorijalnog muzeja kraljice Viktorije. U početku muzej istorije prirode, ova ustanova je kasnije proširila polje rada i na antropologiju i ljudsku istoriju, shodno tome 1927. godine biva preimenovana u Nacionalni muzej Kanade. Odeljenja nacionalnog muzeja su kasnije odvojena u zasebne ustanove, a prirodnjački odsek formirao je Nacionalni muzej prirodnih nauka 1968. godine. Današnji naziv muzej je usvojio 1990. godine, nakon što je stvoreno kao samostalno javno preduzeće. Od 2004. do 2010. godine muzej je radio na restauraciji svoje glavne izložbene zgrade.

Zbirka muzeja sadrži preko 14,6 miliona primeraka koji se odnose na svet prirode, od kojih je jedan broj izložen u stalnim postavkama muzeja. Muzej takođe ugošćuje i organizuje brojne putujuće izložbe, a uz to podržava i sprovodi brojne istraživačke programe koji se odnose na istoriju prirode.

Istorija uredi

Počeci rada (1856–1968) uredi

 
Posetioci posmatraju postavku minerala u muzeju 1912. godine

Kanadski muzej prirode potiče od sakupljanja Kanadskog geološkog zavoda, organizacije osnovane 1842. u Montrealu.[4] 1856. zakonodavna skupština kolonije Kanade donela je akt koji je zavodu omogućio da osnuje muzej za izlaganje predmeta pronađenih tokom njegovih geoloških i arheoloških terenskih putovanja. U početku muzej se nalazio u Montrealu, tadašnjem glavnom gradu kolonije. 1877. godine muzejski mandat je zvanično proširen tako da uključuje proučavanje savremene faune i flore, pored ljudske istorije, jezika i tradicije.

1881. godine muzej se seli iz Montreala u centar Otave; iako se prostor u novom objektu ubrzo pokazao neadekvatnim, Kraljevsko društvo Kanade podnelo je molbu saveznoj vladi da izgradi novu zgradu za muzej do 1896. godine.[4] Preliminarni planovi za novu zgradu sastavljeni su do 1899. godine, iako su radovi na zgradi počeli tek 1906. Sledeće godine upravljanje muzejom preuzelo je Odeljenje za rudnike, čiji je mandat formalno proširen na antropološke studije. Nova zgrada muzeja, zgrada Viktorija Memorijal, takođe je završena 1910, iako je za javnost otvorena tek 1912. 1927. muzejski deo Odeljenja za rudnike preimenovan je u Nacionalni muzej Kanade;[5] i tada muzej zvanično biva odvojen od Kanadskog geološkog zavoda.[6]

Uprava Narodnog muzeja prebačena je iz Odeljenja za rudnike u Odeljenje za resurse i razvoj 1950. godine.[4] Muzej je 1956. podeljen na dva ogranka, jedan usmeren na istoriju prirode, a drugi na antropologiju. Mandat muzeja je kasnije proširen kada je Nacionalni muzej Kanade 1958. godine preuzeo upravljanje Kanadskim ratnim muzejom; i odeljenje za istoriju osnovano u muzejskom antropološkom ogranku 1964.

Prirodnjački muzej (1968–danas) uredi

 
Unutrašnjost staklenog tornja otvorenog za javnost u maju 2010

Godine 1968. ogranci Nacionalnog muzeja Kanade podeljeni su u zasebne muzeje.[4] Kanadski muzej prirode nastao je iz prirodnjačke grane muzeja, u početku osnovane kao Nacionalni muzej prirodnih nauka. Ogranak antropološke i ljudske istorije nekadašnjeg Nacionalnog muzeja Kanade postao je Nacionalni muzej čoveka (kasnije preimenovan u Kanadski muzej civilizacije 1988. godine, i onda ponovo u Kanadski istorijski muzej 2013. godine), dok je naučno-tehnološki ogranak postao Nacionalni muzej nauke i tehnologije (kasnije preimenovan u Kanadski muzej nauke i tehnologije). Iste godine osnovana je Nacionalna muzejska služba Kanade koja će služiti kao krovna organizacija nacionalnih muzeja, kao i pružiti podršku i administrativne jedinice za muzeje.[7] Nacionalni muzej prirodnih nauka činio je deo Nacionalne muzejske službe Kanade sve dok organizacija nije raspuštena 1988.

1990. vlada Kanade usvojila je Zakon o muzejima, što je dovelo do osnivanja Nacionalnog muzeja prirodnih nauka u sadašnjem obliku kao i osnivanje još nekoliko nacionalnih muzeja koji su bili osnovani kao autonomna javna preduzeća.[8] Istim zakonom preimenovan je i Nacionalni muzej prirodnih nauka u Kanadski muzej prirode. Od te godine muzej je jedini u zgradi kraljice Viktorije.[6] Muzej je 1997. godine otvorio novi objekat za istraživanje i kolekcije u Gatinou u Kvebeku, objedinivši svoje istraživačke objekte i fondove kolekcija u jednoj zgradi.

Između 2004. i 2010. godine, federalna vlada je potrošila oko 216 miliona kanadskih dolara na širenje i renoviranje Kanadskog muzeja prirode.[6] Izvođenje projekta rehabilitacije rađena je u fazama, pri čemu su veliki delovima postojeće strukture uklanjani i rušeni radi obnove.[9] 22. maja 2010. godine, na Međunarodni dan biološke raznovrsnosti, zgrada muzeja ponovo je otvorena za javnost. Stakleni toranj zgrade ili Fenjer kraljice posvećeni su u čast kraljice Viktorije i Elizabete II, a Elizabeta II je i sama prisustvovala ceremoniji posvećenja kule u junu 2010.

Sadržaji uredi

Kanadski prirodnjački muzej radi u dva objekta. U zgradi memorijalnog muzeja Viktorija u Otavi smeštene su muzejske izložbe i javni programi; dok se njegova administracija, istraživanja i zbirke nalaze u Centru prirodne baštine u Gatinou.[10]

Zgrada Memorijalnog muzeja Viktorije uredi

 
Zgrada Memorijalnog muzeja Viktorije iz ulice Metkalf. U zgradi se nalaze muzejske izložbe i drugi programi.

U zgradi Memorijalnog muzeja Viktorija u Otavi smeštene su muzejske izložbe i galerije, pored ostalih javnih programa koje muzej vodi. Zgrada se nalazi na imanju od 3,6 ha koje se nalazi u centru Otave.[11] Nalazi se približno 1,6 km južno od Centralnog bloka (Parlamenta Kanade) na brdu Parlamenta. Zgrada je prvobitno projektovana da odražava zgrade kanadskog parlamenta kao deo većeg predviđenog novog grada.[12] [13] Imanje je okruženo sa nekoliko putnih pravaca, uključujući ulicu O'Konor na zapadu i ulicu Metkalf na istoku. Južni i severni deo ulice Metkalf takođe se završavaju severno i južno od zgrade, jer obilaze istočno od zgrade.[14]

Zgrada je prva namenski izgrađena muzejska zgrada podignuta u Kanadi.[14] Savezna vlada odobrila je izgradnju zgrade 1901. godine, u čast kraljice Viktorije;[6] izgradnja zgrade se odvijala između 1905. i 1911. Po završetku zgrade, tu su se nalazili nacionalni muzeji, pored Nacionalne galerije Kanade od 1911. do 1959. U zgradi se nalazilo i Malo pozorište Otave do 1916. godine.[15] Pozorište je bilo prinuđeno da napusti prostor nakon požara koji je poharao Centralni blok, prisiljavajući privremeno preseljenje parlamenta u zgradu do 1920. Kanadski prirodnjački muzej postao je jedini stanovnik zgrade nakon što se Kanadski muzej civilizacije preselio u drugi objekat 1988.[4] 23. februara 1990. godine zgrada je proglašena nacionalnim istorijskim lokalitetom Kanade, s obzirom na značaj zgrade za razvoj muzeologije u Kanadi, kao i zbog njene arhitekture.

Dizajn uredi

 
Glavni ulaz u zgradu sa rezbarijama losa ukrašava vrata

Zgradu u Tjudorsko - neogotskom stilu od 18 910 m² je projektovao David Evart, glavni arhitekta u Odeljenju za javne radove.[14] [9] Tjudorsko-neogotski detalji mogu se naći u celoj zgradi; uključujući njegov originalni ulaz koji uključuje trostruki luk sa neogotičkim ukrasom, zašiljene lučne prozore, ukrasne kontrafore i krenelacije i ugaone kupole. [12] Mnoge rezbarije pronađene na zgradi prikazuju kanadsku floru i faunu. Pored svojih tjudorsko-gotskih detalja, dizajn i orijentacija zgrade se takođe oslanjaju na arhitektonske principe Lepih umetnosti (Beaux Arts).

Unutrašnjost je takođe ukrašena rezbarenim drvenim i bronzanim balustradama, podovima od mozaika, detaljima od mermera i gipsa i ukrasnim radovima, i vitražnim prozorima.[14] Unutrašnji prostori su centrirani oko ceremonijalne sale iz koje su dostupni svi ostali muzejski prostori.

Zgrada je u početku imala centralni toranj na ulazu.[14] Međutim, originalni toranj je uzrokovao da zgrada "potone", jer originalni dizajn nije obuhvatao glinu Leda na kojoj je izgrađena građevina; što je rezultiralo uklanjanjem prvobitne kule nekoliko godina nakon otvaranja zgrade.[16] Stakleni i čelični toranj podignut na mestu nekadašnje centralne kule izgrađen je između 2004. i 2010. godine. Novi centralni toranj, nazvan Kraljičin fenjer, svečano je otvoren u maju 2010.[6] Na staklenoj kuli visine 20 m nalazi se leptirasto stepenište koje je postavljeno radi poboljšanja cirkulacije posetilaca u muzeju.[11]

 
Centralni polusprat u centru muzejske zgrade, koji omogućava pristup svim odeljcima muzeja. Leptiraste stepenice u "Kraljičinom fenjeru" vidljive su u središnjoj pozadini.

Izgradnja "Kraljičinog fenjera" činila je deo većeg projekta rehabilitacije koji je muzej preduzeo između 2004. i 2010. godine; uključujući delimično proširenje na jugu zgrade, koje je obuhvatalo laboratorije, područje otpreme i prijema, radionice i zeleni krov;[11] poslednja karakteristika koristi se za javno okupljanja na otvorenom.[16] Prostor sa južne strane uključuje zelene površine, staklenik i izložbeni prostor za žive životinje. Ostale obnove uključivale su opsežne redizajne izložbi, nadogradnje seizmičkih i građevinskih kodova, nadogradnje mehaničkih i električnih sistema, uklanjanje azbesta i popravku i restauraciju zidova na zgradi.

Materijali koji se koriste za podizanje zgrade uključuju kamen Tindal, čelične okvire, armirani beton, spoljne kamene obloge i peščare.[14] Većina peščara korišćenih u zgradi vađena je iz Nepeana, Ontarija, Valasa, Nove Škotske i nekoliko zajednica u Kvebeku.[13] Granit korišten u zgradi vađen je iz Stansteda u Kvebeku.

Kampus prirodne baštine uredi

U kampusu prirodne baštine smešteni su administrativni uredi muzeja, naučni objekti i skladište zbirki.[10] Muzej je smešten u Gatinou u Kvebeku, a kampus od 76 ha otvoren je 1997. Sama zgrada ima 20 478 m² i nudi radne prostore, pored laboratorijskih prostora.

Zgrada uključuje tri dela, u kojima se nalaze 42 sobe za pojedinačne kolekcije i devet soba za dokumentaciju.[10] Više od 3.000 ormara koristi se u skladišnim prostorima objekta za smeštaj muzejskih primeraka. Da bi se sačuvali primerci, nijedno skladište ne deli zid sa spoljašnjim zidom zgrade; sa posebno zaptivenim hodnikom koji okružuje skladište.

Izložbe uredi

 
Irvas diorama u muzejskoj galeriji sisara

Muzej ima sedam stalnih postavki u zgradi Memorijalnog muzeja Viktorije.[17] Pored stalnih postavki, muzej takođe ugošćuje i organizuje brojne putujuće izložbe.[18]

 
Kostur plavog kita na muzejskoj izložbi Galerije voda

Stalne postavke u muzeju uključuju Galeriju ptica; sa preko 500 primeraka postavljenih u celoj galeriji, koji predstavljaju preko 450 vrsta.[19] Nekoliko diorama pozadina predstavljenih u Galeriji ptica slikao je Džejms Peri Vilson.[20] Galerija sisara je usredsređena na sisare pronađene u Kanadi, a takođe uključuje nekoliko diorama koje je sredinom 20. veka naslikao Klarens Tilenius.[21] Zemaljska galerija je stalna postavka usredsređena na minerale, stene i druge geološke pojave.[22] Lunarni uzorak dobre volje koji su Sjedinjene Države poklonile Kanadi izložen je u Zemaljskoj galeriji. Galerija fosila je još jedna stalna postavka koja sadrži fosile dinosaurusa, sisara i morskih životinja od pre otprilike 35 do 85 miliona godina; uključujući preko 30 gotovo kompletnih kompleta kostura dinosaurusa starih između 65 i 85 miliona godina.[23] Prilično potpun primerak Edmontosaurusa u Fosilnoj galeriji muzeja bio je prvi primerak koji je postavljen u kanadskom muzeju; pošto ga je muzej nabavio 1912. godine, a izložio od 1913.[24] Ostale stalne izložbe uključuju Živu prirodu, galeriju u kojoj se nalaze živi pauci, insekti i drugi beskičmenjaci; i Galeriju voda koja se fokusira na morske životinje i hidrologiju. [25] [26]

Najnovija stalna izložba koja će biti predstavljena u muzeju je Arktičko iskustvo, sa više od 200 primeraka i artefakata sa kanadskog Arktika izloženih na izložbi.[27] Galerija je otvorena u junu 2017. godine, poklapajući se sa proslavom 150. godišnjice Kanade. Galerija Arktičko iskustvo obuhvata 740 m², i podeljena je na četiri tematska područja koja pokrivaju klimu, ekosisteme, geografiju i održivost; pored instalacije Ispod leda. Instalacija Ispod leda pruža posetiocima senzorno iskustvo arktičkog regiona i dizajnirana je zajedno sa Nacionalnim filmskim odborom Kanade. Iako su mnogi predmeti koji su izloženi u galeriji deo muzejske kolekcije, kajak sa kožom foke i predmeti koji potiču iz izgubljene ekspedicije Džona Frenklina, muzeju je pozajmila vlada Nunavuta.

Zbirke uredi

 
Komad labradorita iz muzejske kolekcije

Sakupljanja Kanadskog muzeja prirode čini deo osnovnog mandata muzeja, sa namerama da se koristi za olakšavanje „interesovanja, znanja i poštovanja prema svetu prirode“.[28] Zbirke muzeja uključuju alge, vodozemce, ptice, briofite, ribe, drago kamenje, beskičmenjake, lišajeve, sisare, minerale, mahovine, paleobotanički materijal, gmizavce, stene, vaskularne biljke i fosile kičmenjaka.[29] Pored ovih primeraka, muzejska kolekcija takođe uključuje kolekciju umetnosti i filma koji se odnose na istoriju prirode, audio snimke ponašanja životinja i životinjske modele. Od februara 2017. muzejska kolekcija obuhvata preko 14,6 miliona primeraka, čineći najveću kolekciju bioloških primeraka u Kanadi.[30] Iako je veći broj ovih predmeta izložen na njegovim izložbama, mnogi od ovih primeraka drže se u skladištu izvan mesta, u Kampusu prirodne baštine u Gatinou, u Kvebeku. Od 2014. godine, približno 22 procenta predmeta je digitalizovano i mogu se pregledati putem mrežne baze podataka.[31] Od 2001. godine, muzejskim kolekcijama se godišnje dodaje približno 43.000 primeraka; stečenih pre svega terenskim radom osoblja, naučnih i drugih saradnika.

Prvi predmeti iz muzejske zbirke potiču iz zbirke Džona Makouna, koji je kao prvi biolog muzeja bio angažovan od strane Geološkog zavoda Kanade 1882. godine.[32] Pored muzejskog osoblja, muzejska kolekcija uključuje i primerke prikupljene od drugih prirodnjaka, uključujući Katarinu Par Trejl. Zbirka muzeja uključuje preko 25 herbarijuma Trejlove od 1866. do 1899. godine.[33] Kolekcija Trejl čini deo Nacionalnog herbarijuma Kanade, muzejske botaničke kolekcije.

 
Holotip Daspletosaurusa iz muzejske zbirke

Muzejska herpetološka kolekcija obuhvata preko 133 000 primeraka i čini najveću svetsku kolekciju herpetoloških primeraka poreklom iz Kanade.[34] U muzeju se nalazi i najveća kolekcija arktičkih biljnih primeraka iz Kanade;[35] sa preko 100.000 arktičkih primeraka biljaka koji čine deo Nacionalne kolekcije kanadskog Herbarijuma.[32]

Zbirka muzeja takođe uključuje lobanju Albertasaurusa, prve lobanje dinosaurusa pronađene u Kanadi; koju je otkrio Džozef Tirel.[24] Ostali primerci iz kolekcije fosila uključuju holotipe za Daspletosaurus torosus i Vagaceratops. Nekadašnji sklop kostura u početku je greškom definisan kao Gorgosaurus, iako je istraživanje koje je muzej sproveo tokom 1960-ih utvrdilo da su fosili zapravo nova vrsta dinosaurusa.[36] Holotip Vagaceratopsa je na sličan način pogrešno imenovan za drugu vrstu kada su njegovi fosili prvi put isporučeni muzeju 1958. godine; istraživači muzeja su otkrili da je fosil bio nova vrsta nakon uklanjanja sa gipsanog polja tokom 1990-ih. U 2015. godini muzej je primio preko 60 primeraka ribe Tiktaalik.[37] Vrste su otkrili američki paleontolozi na ostrvu Elsmir, koji su proučavali fosile u Sjedinjenim Državama pre nego što su poslati u Kanadski muzej prirode.

Istraživanje uredi

Podržavanje i sprovođenje istraživanja istorije prirode čini deo osnovnog mandata muzeja prema Zakonu o muzejima.[28] Muzejske istraživačke službe podeljene su u dve discipline, nauke o životu i nauke o Zemlji.[29]

Između 1972. i 1995. godine, institucija je izdavala svoj naučni časopis.[38]

Biblioteka i arhiva uredi

Muzej takođe ima biblioteku i arhivu u Centru prirodne baštine.[39] Biblioteka sadrži preko 35.000 knjiga, 2.000 periodičnih naslova, muzejskih publikacija i mikrofilmova koji se odnose na istoriju prirode. Arhiv muzeja sadrži tri zbirke, arhivske zapise koji se odnose na muzej; kolekciju fotografija sa više od 275.000 dijapozitiva, fotografija, negativa i ploča; i umetničku zbirku od 1.800 dela prvenstveno usmerenih na prirodu.

Napomene uredi

  1. ^ Godina osnivanja Geološkog muzeja (kasnije Nacionalnog muzeja Kanade) od strane Geološkog zavoda Kanade kroz akt Zakonodavne skupštine kolonije Kanade. Muzej je 1968. podeljen na nekoliko novih javnih ustanova, a prirodnjačko odeljenje dobija ime Nacionalni muzej prirodnih nauka. Sadašnje ime ovaj muzej nosi od 1990.
  2. ^ Adresa muzejske zgrade. Administracija, istraživačko odeljenje i odeljenje za nadzor kolekcija imaju sedište u Gatinou.

Reference uredi

  1. ^ „Financial Performance” (PDF). 2018–19 Annual Report. Canadian Museum of Nature. str. 87. Arhivirano iz originala (PDF) 27. 09. 2020. g. Pristupljeno 21. 9. 2020. 
  2. ^ „Staff and Governing Authorities”. nature.ca. Canadian Museum of Nature. 30. 7. 2020. Arhivirano iz originala 05. 08. 2020. g. Pristupljeno 28. 8. 2020. 
  3. ^ „Science Experts”. nature.ca. Canadian Museum of Nature. 25. 8. 2020. Pristupljeno 28. 8. 2020. 
  4. ^ a b v g d „History Timeline”. www.historymuseum.ca. Canadian Museum of History. Pristupljeno 1. 9. 2020. 
  5. ^ Dewing, Michael (28. 10. 2013). „Bill C-7: An Act to amend the Museums Act in order to establish the Canadian Museum of History and to make consequential amendments to other Acts” (PDF). Library of Parliament. Pristupljeno 1. 9. 2020. 
  6. ^ a b v g d „Historical Timeline”. nature.ca. Canadian Museum of Nature. 5. 11. 2019. Pristupljeno 17. 9. 2020. 
  7. ^ Bothwell, Robert (4. 3. 2015). „National Museums of Canada”. The Canadian Encyclopedia. Historica Canada. Pristupljeno 18. 9. 2020. 
  8. ^ „Canadian Museum of Nature: Summary of Corporate Plan 2000-01 to 2004-05” (PDF). nature.ca. Canadian Museum of Nature. 2000. Arhivirano iz originala (PDF) 25. 10. 2020. g. Pristupljeno 18. 9. 2020. 
  9. ^ a b „Victoria Memorial Museum Building Rehabilitation”. PCL Construction Inc. 2020. Pristupljeno 19. 9. 2020. 
  10. ^ a b v „Our Research and Collections Facility”. nature.ca. Canadian Museum of Nature. 28. 2. 2017. Pristupljeno 18. 9. 2020. 
  11. ^ a b v „Victoria Memorial Museum Building Rehabilitation (Canadian Museum of Nature)”. padolsky-architects.com. Barry Padolsky Associates Inc. Architects. Arhivirano iz originala 24. 10. 2020. g. Pristupljeno 19. 9. 2020. 
  12. ^ a b „Victoria Museum”. Canada's Historic Places. Parks Canada. Pristupljeno 19. 9. 2020. 
  13. ^ a b „History and Building”. nature.ca. Canadian Museum of Nature. 31. 7. 2018. Pristupljeno 19. 9. 2020. 
  14. ^ a b v g d đ „Victoria Memorial Museum Building National Historic Site of Canada”. Canada's Historic Places. Parks Canada. Pristupljeno 19. 9. 2020. 
  15. ^ „History”. www.ottawalittletheatre.com. Ottawa Little Theatre. Pristupljeno 19. 9. 2020. 
  16. ^ a b „Canadian Museum of Nature”. www.kpmb.com. KPMB Architects. 2020. Pristupljeno 20. 9. 2020. 
  17. ^ „Our Exhibitions”. nature.ca. Canadian Museum of Nature. 4. 6. 2020. Pristupljeno 20. 9. 2020. 
  18. ^ „Our Exhibitions on Tour”. nature.ca. Canadian Museum of Nature. Arhivirano iz originala 28. 09. 2020. g. Pristupljeno 20. 9. 2020. 
  19. ^ „Exhibiton: Bird Gallery”. nature.ca. Canadian Museum of Nature. 6. 12. 2019. Arhivirano iz originala 28. 09. 2020. g. Pristupljeno 20. 9. 2020. 
  20. ^ MacClintock, Dorcas (1976). „James Perry Wilson and the Art of Background Painting”. Discovery Magazine. 12 (1). 
  21. ^ „Moving and Restoring Diorama Treasures”. nature.ca. Canadian Museum of Nature. 31. 5. 2015. Arhivirano iz originala 24. 09. 2020. g. Pristupljeno 20. 9. 2020. 
  22. ^ „Exhibition: Earth Gallery”. nature.ca. Canadian Museum of Nature. 29. 10. 2019. Arhivirano iz originala 28. 09. 2020. g. Pristupljeno 20. 9. 2020. 
  23. ^ „Fossil Gallery”. nature.ca. Canadian Museum of Nature. 7. 8. 2020. Arhivirano iz originala 28. 09. 2020. g. Pristupljeno 20. 9. 2020. 
  24. ^ a b Kearney, Mark; Ray, Randy (2009). The Big Book of Canadian Trivia. Dundurn. str. 94. ISBN 9781770706149. 
  25. ^ „Exhibition: Nature Live”. nature.ca. Canadian Museum of Nature. 3. 9. 2020. Arhivirano iz originala 27. 11. 2020. g. Pristupljeno 20. 9. 2020. 
  26. ^ „Exhibition: Water Gallery”. nature.ca. Canadian Museum of Nature. 17. 12. 2019. Arhivirano iz originala 24. 09. 2020. g. Pristupljeno 20. 9. 2020. 
  27. ^ „New Canada Goose Arctic gallery at the Museum reveals fascinating diversity of this fast-changing region”. nature.ca. Canadian Museum of Nature. 21. 6. 2017. Arhivirano iz originala 01. 10. 2020. g. Pristupljeno 21. 9. 2020. 
  28. ^ a b „Vision and Mandate”. nature.ca. Canadian Museum of Nature. 30. 7. 2020. Pristupljeno 18. 9. 2020. 
  29. ^ a b „Canadian Museum of Nature”. The Canadian Encyclopedia. Historica Canada. 26. 3. 2015. Pristupljeno 18. 9. 2020. 
  30. ^ Chan, Dave (13. 2. 2017). „Museum of Nature receives largest-ever donation for species research”. The Globe and Mail. The Woodbridge Company. Pristupljeno 21. 9. 2020. 
  31. ^ „New database features 710,000 natural history records from Canadian Museum of Nature”. phys.org. Science X Network. 26. 3. 2014. Pristupljeno 22. 9. 2020. 
  32. ^ a b „Botany Collections: The National Herbarium of Canada”. Canadian Museum of Nature. 6. 5. 2017. Pristupljeno 18. 9. 2020. 
  33. ^ Tse, Season; Cipera, Luci; Leckie, Carolyn (2011). „Microfade testing to support exhibit decisions: The Catharine Parr Traill Scrapbooks”. Collection Forum. 25 (1): 92. 
  34. ^ Halliday, William D.; Seburn, David C. (2018). „Introduction to the Special Issue on herpetology in Canada”. The Canadian Field-Naturalist. 132 (1): 2. doi:10.22621/cfn.v132i1.2113. 
  35. ^ Gillespie 2008, str. 35.
  36. ^ „Cast of Characters”. nature.ca. Canadian Museum of Nature. 21. 9. 2020. Arhivirano iz originala 27. 11. 2020. g. Pristupljeno 18. 10. 2016. 
  37. ^ Legate-Wolfe, Amy (23. 6. 2015). „Ancient limbed fish fossil return to Canada”. CTV News. BellMedia. 
  38. ^ „Details - Syllogues”. biodiversitylibrary.org. Biodiversity Heritage Library. Pristupljeno 20. 9. 2020. 
  39. ^ „Library and Archives”. nature.ca. Canadian Museum of Nature. 17. 8. 2020. Pristupljeno 18. 9. 2020. 

Dodatna literatura uredi

Spoljašnje veze uredi

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Канадски_природњачки_музеј&oldid=26894984”