Kikladska umetnost
Drevna kikladska kultura cvetala je i razvijala se na ostrvima Egejskog mora od 3300. do 1100. godine p. n. e. i pored minojske i mikejske civilizacije kikladska se ubraja u tri glavne egejske kulture. Ljudi koji su naseljavali Kikladska ostrva u periodu 2600. – 1100. p. n. e. nisu ostavili za sobom skoro nikakve tragove, osim svojih skromnih kamenih grobova i stvari koje su sahranjivali sa mrtvima. To su uglavnom keramika i mermerni idoli i skoro svi predstavljaju nagu žensku figuru u stojećem stavu, ruku skrštenih na grudima, za koju se pretpostavlja da je bila majka i boginja plodnosti. Imale su pljosnat, klinast oblik, stubast vrat. Interesantno je da ove figure nemaju lica, osim oštro definisanog nosa, ali da su naglašene grudi, kolena i stomak.[1] Figure su u izvesnom obliku «elegantne» i prefinjenje sa nežnim obrisima oblina. Kikladski vajari 2. milenijuma p. n. e. stvorili su prve ženske aktove u pravoj veličini, za koje mi znamo i više stotina godina su jedino oni to činili.
Ova umetnost daje izvorne forme i ima izuzetno uopštavanje. Primećuje se sličnost sa modernim stvaranjem.
Sem figurina od predmeta ove kuture je sačuvana i grnčarija koja je rađena ručno i obično crne ili crvenkaste boje. Grnčarija obično oslikava neke zoološke motive i brodove.[2]
