Korikos
Korikos (grč. Κώρυκος; jerm. Կոռիկոս; tur. Kız Kalesi, lit. „devojački zamak“) je bio drevni grad u Kilikliji Traheji, Anadolija, smešten na ušću doline zvane Şeytan deresi; lokaciju sada zauzima grad Kizkalesi (nekada Gorgos), provincija Mersin, Turska.
 Tvrđava Korikos | |
| Mesto | Turska  Turska |
|---|---|
| Istorija | |
| Osnovan | antičko doba |
Grad uredi
Strabon ne pominje grad Korikos, ali pominje rt tog imena na lokaciji, ali grad Korikos pominju Livije, Plinije, Pomponije Mela i Stefan Vizantijski (Κωρυκος). U antičko doba, Korikos je bio važna luka i trgovački grad. Bila je to luka grada Seleukije, gde su 191. p. n. e. Rimljani porazili flotu Antioha Velikog. U rimsko doba sačuvao je svoje drevne zakone; carevi su tu obično držali flotu da bi pazili na gusare. Korikos je takođe bio kovnica novca u antičko doba i pronađeni su neki od njegovih novčića.
Korikos je kontrolisalo Vizantijsko carstvo.[1] Justinijan I je obnovio javna kupališta i bolnicu. Admiral Eustahije Kiminejanos je ponovo utvrdio ostrvo po nalogu Aleksija I Komnena početkom 12. veka, dodavši dodatni zamak na malom ostrvu. Ovaj zamak je kasnije nazvan „devojački zamak“, jer se priča da je kralj ovde držao svoju ćerku u zatočeništvu sve dok je zmija otrovnica nije ubila. Prorečeno je da će umreti od ugriza zmije. Tako su je odveli u zamak na moru da je zaštite, ali zmiju su u korpi odneli u zamak, ugrizla je devojku i ona je umrla. Korikos su osvojili Jermeni ubrzo nakon što su ga Vizantinci obnovili.
Do sredine 14. veka, Jermeni su držali i kopnene i ostrvske dvorce, koji su čuvali ovu stratešku luku jermenskog Kraljevstva Kilikije. Simon, baron Korikosa, prisustvovao je krunisanju kralja Levona I 1198/99. Kasniji jermenski plemići zadržali su vlast na tom području (uz nekoliko kratkih prekida) do 1360. godine, kada je Petar I, kiparski kralj, oterao Mameluke i preuzeo suverenitet. Krajem 14. veka ponovo je pao pod Tursku vlast. Od 1448. ili 1454. godine naizmenično je pripadao Karamanidima, Egipćanima, Karamanidima po drugi put i na kraju Osmanskom carstvu.
Arheološka istraživanja objavljena 1982. i 1987. godine otkrila su da su Jermeni održavali (uz povremene popravke) jednostavni vizantijski plan kopnenog zamka sa pravougaonim dvostrukim zidovima, kvadratnim kulama i dve kapele, a sve su izgrađene materijalima iz obližnjeg kasnoantičkog grada. Jedina originalna jermenska građevina je jedna mala kapela.[2] [3] Dvorac na ostrvu ima opsežne ostatke obnove Jermenije. Ostrvo je nekada bilo povezano sa kopnenom tvrđavom lukobranom.
_p243_-_CHATEAU_ARMENIEN_DE_GORGHIOS.jpg)
Ruševine grada su obimne. Među njima su trijumfalni luk, nekropola sa prelepom hrišćanskom grobnicom, sarkofazi itd. Dva srednjovekovna zamka, jedan na obali, drugi na ostrvcu, povezani ruiniranim molom, delimično su sačuvani; prvi je bio na glasu kao neosvojiv. Zidovi zamka na kopnu sadrže mnogo komada stubova; a mol velikih netesanih stena izlazi iz jednog ugla tvrđave na stotinak metara preko zaliva. Pronađene su i tri crkve, jedna ukrašena freskama. Zidovi drevnog grada mogu se još uvek naći i čini se da ima dovoljno ostataka da se preduzme pažljivo ispitivanje mesta.
Episkopija uredi
Grad figurira u Hineroklovom sinekdemu i u dokumentu Notitiae Episcopatuum od oko 840.[4] Biskupija na Korikosu je bila pod biskupom sufraganom od Tarsa, glavnog grada rimske provincije na Kilikiji Prima, kojoj je Korikos pripadao. Od biskupa, German je bio na Prvom carigradskom saboru 381. godine; Salustijus učestvovao na Savetu u Efesu 431,[5] a sinod je održan u Tarsu 434; na Četvrtom vaseljenskom saboru bio je mitropolit Teodorus, koji je potpisao akte saveta u njegovo ime; Arhelaj je otišao na sinod koji je sazvao carigradski patrijarh Menas 536. godine; Kiprijan je bio na Drugom carigradskom saboru 553. godine; a Joanes je učestvovao na Trećem carigradskom saboru 680. i Trulskom saboru 692. godine. Posle Četvrtog krstaškog rata, Korikos je postao sedište episkopa Latinske crkve, od kojih je jedan, po imenu Gerardus, učestvovao na saboru u Antiohiji 1136.[6] [7] [8] [9] Korikos više nije rezidencijalno biskupijsko naselje, a danas ga Katolička crkva navodi kao naslovno (titularno) sedište.[10]
Dva jermenska natpisa koja su otkrivena u zamkovima Korikosa pripisuju njegovu izgradnju Lavu I Jermenskom, a zatim Hetumu I.[11]
Korikoska pećina uredi
U Korikoskoj pećini (danas Cennet and Cehennem), 20 stadija u unutrašnjosti, kaže Strabon, raste najbolji krokus (šafran). Opisao je ovu pećinu kao veliku rupu, kružnog oblika, okruženu rubom kamena, sa svih strana znatne visine; spuštanjem u ovu šupljinu utvrđeno je da je tlo neravno i uglavnom kamenito i ispunjeno grmljem; u nekim delovima se uzgaja šafran: ovde se nalazi i pećina koja sadrži veliki izvor, koja izliva reku čiste, bistre vode, ali ona odmah tone u zemlju i pod zemljom ulazi u more: zovu je Gorka voda. Pomponije Mela ima dugačak opis istog mesta, ali više ulepšan. Ovo mesto je verovatno na vrhu planine iznad Korikosa.
Ovo mesto je poznato u grčkoj mitologiji. To je Kilikijska pećina Pindara, kao i Eshila i to je jazbina Zevsovih najžešćih protivnika, čudovišta Tifona ili Tifoeusa.
Vidi još uredi
- Kızkalesi, Mersin (current settlement)
Galerija uredi
-
Kopneni zamak Korikos -
Dvorac Korikos, jugozapadni i jugoistočni front -
Dvorac Korikos, jugozapadni i jugoistočni front -
Kopneni zamak Korikos, pogled sa nekropole preko puta -
Kopneni dvorac Korikos, severozapadni front -
Kopneni zamak Korikos, severoistočna strana -
Kopneni zamak kanala Korikos uz severoistočnu stranu -
Kopneni zamak Korikos -
Kopneni zamak Korikos, pogled na severoistoka sa mogućim ulazom u luku -
Kopneni zamak, kanal uz severoistočnu stranu -
Kopneni zamak Korikos, jugoistočna strana -
Kopneni zamak Korikos, jugoistočni front -
Kopneni zamak Korikos unutar jugoistočnih zidina -
Kopneni zamak Korikos, unutrašnjost gleda na severoistok -
Kopneni zamak Korikos -
Kopneni zamak Korikos -
Nekropola i zamkovi Korikos -
Korikos, sarkofag -
Korikos, sarkofazi i crkva -
Korikos crkva -
Korikos crkva -
Korikos crkva -
Korikos crkva -
Korikos crkva -
Korikos crkva
Reference uredi
- ^ Edwards, Robert W., "Korykos" (2016). The Eerdmans Encyclopedia of Early Christian Art and Archaeology, ed., Paul Corby Finney. Grand Rapids, Michigan: William B. Eerdmans Publishing. str. 27—29. ISBN 978-0-8028-9017-7.
- ^ Edwards, Robert W. (1987). The Fortifications of Armenian Cilicia: Dumbarton Oaks Studies XXIII. Washington, D.C.: Dumbarton Oaks, Trustees for Harvard University. str. 161—67, 284, pls.123a—128b, 296b—296c. ISBN 0-88402-163-7.
- ^ Edwards, Robert W., “Ecclesiastical Architecture in the Fortifications of Armenian Cilicia: First Report, Dumbarton Oaks Papers 36, 1982, pp.173-75, pls.38-42.
- ^ Siméon Vailhé, "Corycus" in Catholic Encyclopedia (New York 1908)
- ^ John Fulton, Index Canonum: The Greek Text, an English Translation, and a Complete Digest of the Entire Code of Canon Law of the Undivided Primitive Church (Wipf and Stock Publishers, 16 Sep 2014 page 151.
- ^ Michel Lequien (1740). Oriens christianus: In quatuor patriarchatus digestus: Quo exhibentur ecclesiae, patriarchae caeterique praesules totius orientis. Paris., Paris 1740, Vol. II, coll. 879-882
- ^ Pius Bonifacius Gams, Series episcoporum Ecclesiae Catholicae, Leipzig 1931, p. 435
- ^ Konrad Eubel, Hierarchia Catholica Medii Aevi, vol. 1 Arhivirano 2019-07-09 na sajtu Wayback Machine, p. 210; vol. 6, pp. 184–185
- ^ H. Rudt de Collenberg Wipertus, Le royaume et l'Église de Chypre face au Grand Schisme (1378-1417) d'après les Registres des Archives du Vatican, in Mélanges de l'École française de Rome, t. 94, n° 2, 1982, pp. 638 e 652
- ^ Annuario Pontificio 2013 (Libreria Editrice Vaticana . 2013. ISBN 978-88-209-9070-1. Nedostaje ili je prazan parametar
|title=(pomoć)), p. 874 - ^ Langlois, op. cit (supra, note 21), 48.
- Smith, William (editor); Dictionary of Greek and Roman Geography, "Corycus", London, (1854)
- Blue Guide, Turkey, The Aegean and Mediterranean Coasts (. ISBN 0-393-30489-2. Nedostaje ili je prazan parametar
|title=(pomoć)), pp.550–51.