Lazar Latinović
Lazar Latinović (Kolunić, kod B. Petrovca, 15. mart 1915 — Beograd, 31. decembar 2006), učesnik Španskog građanskog rata i Francuskog pokreta otpora, tokom Drugog svetskog rata, društveno-politički radnik i ambasador SFR Jugoslavije i predsednik Udruženja španskih boraca i prijatelja.
| lazar latinović | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 Lazar Latinović | ||||||
| Lični podaci | ||||||
| Datum rođenja | 15. mart 1915. | |||||
| Mesto rođenja | Kolunić, kod B. Petrovca, Austrougarska | |||||
| Datum smrti | 31. decembar 2006. (91 god.) | |||||
| Mesto smrti | Beograd, Srbija | |||||
| Profesija | društveno-politički radnik | |||||
| Delovanje | ||||||
| Član KPJ od | 1938. | |||||
| Učešće u ratovima | Španski građanski rat Drugi svetski rat | |||||
| Služba | Internacionalne brigade Pokret otpora 1937 — 1939. 1940 — 1944. | |||||
| Čin | kapetan NRA | |||||
| Ambasador FNRJ u Belgiji | ||||||
| Period | 1950 — 1953. | |||||
| Prethodnik | Dragutin Đurđev | |||||
| Naslednik | Marijan Barišić | |||||
| Ambasador FNRJ u Japanu | ||||||
| Period | 1955 — 1958. | |||||
| Prethodnik | Maksimilijan Baće | |||||
| Naslednik | Franc Kos | |||||
| Ambasador FNRJ u Argentini | ||||||
| Period | 1961 — 1963. | |||||
| Prethodnik | Salko Fejić | |||||
| Naslednik | Pavle Bojc | |||||
| Ambasador SFRJ u Švedskoj | ||||||
| Period | 1967 — 1970. | |||||
| Prethodnik | Ante Eterović | |||||
| Naslednik | Cadik Danon | |||||
| Odlikovanja |
| |||||
_-_Crosses.svg){kind=small}
Biografija uredi
Rođen je 15. marta 1915. godine u selu Kolunić, kod Bosanskog Petrovca. Posle završetka Trgovačke akademije u Banjoj Luci, 1936. godine je otišao u Prag, gde je studirao ekonomiju.
Španski građanski rat uredi
Zajedno sa grupom jugoslovenskih studenata, među kojima su bili: Ratko Pavlović Ćićko, Branko Krsmanović, Veljko Vlahović, Lazar Udovički, Mirko Kovačević, Marko Spahić, Ivan Turk, Ivo Vejvoda, Ahmet Fetahagić i drugi, januara 1937. godine, otišao je u Španiju, gde se u redovima Internacionalnih brigada borio za odbranu Španske republike i protiv fašizma. Najpre se nalazio u bataljonu „Dimitrov“ 15. internacionalne brigade, a potom u antitenkovskoj bateriji „Petko Miletić“. Učestvovao je u bitkama na Harami, Bruneteu, Aragonu, Ekstremaduri, Teruelu i Levanteu. Ranjavan je dva puta. Dobio je čin kapetana Španske republikanske armije i postao komandir svoje baterije. U članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) primljen je 1938. godine.
Učešće u Francuskom pokretu otpora uredi
Februara 1939. godine, posle pada Barselone i poraza Španske republike, zajedno sa drugim borcima Internacionalnih brigada, odlazi u Francusku. Tokom boravka u Francuskoj, nalazio se u logorima Sen Siprijen i Girs, i vojnom zatvoru u Bordou i Pou. Zbog političkog rada u logorima i organizovanja raznih manifestacija, zajedno sa Vjećeslavom Cvetkom i Ivanom Tripinom, sredinom 1940. godine, je izveden je pred Vojni sud, koji ih je osudio na šest meseci zatvora. Pošto im je u kaznu uračunat boravak u pritvoru, pušteni su oktobra 1940. godine.
Posle izlaska iz zatvora, uspeo je da se prebaci u Marsej, gde se priključuje Pokretu otpora. Istovremeno je radio i na povratku jugoslovenskih španskih boraca iz francuskih logora u Jugoslaviju. Posle dve godine, ilegalno je prešao u Švajcarsku, gde je radio na organizovanju jugoslovenskih antifašista. Potom se 1944. godine ponovo vratio u Francusku, gde je, uz pomoć Pokreta otpora i Američke armije, organizovao prebacivanje oko 1.500 Jugoslovena iz Švajcarske u Jugoslaviju, radi uključivanja u Narodnoslobodilačku vojsku Jugoslavije (NOVJ). Krajem 1944. godine, pre završetka rata, počinje diplomatsku karijeru kao generalni konzul i vojni izaslanik u Marseju.
Posleratni period uredi
Posle oslobođenja Jugoslavije, 1945. godine, vratio se u domovinu i nastavio rad u diplomatskoj službi. Godine 1948. imenovan je na položaj ministra savetnika u ambasadi u Parizu, a sledeće godine na istu funkciju u Moskvi, gde je ostao do 1950. Potom je bio ambasador Jugoslavije u Briselu, do 1953, Tokiju (1955—1958), Buenos Ajresu (1961—1963) i Stokholmu (1967—1970), gde je završio svoju diplomatsku karijeru. Po povratku u zemlju, do penzije je radio u Saveznoj skupštini SFRJ, kao savetnik za međunarodne odnose.
Bio je jedan od osnivača Udruženja španskih boraca Jugoslavije, čiji je predsednik postao 1999. godine.
Umro je 31. decembra 2006. godine u Beogradu.
Nosilac je nekoliko inostranih i jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su Orden zasluga za narod sa zlatnom zvezdom i Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem. Godine 2006, povodom obeležavanja sedamdesete godišnjice početka Španskog građanskog rata i osnivanja Internacionalnih brigada, španski kralj Huan Karlos ga je odlikovao Ordenom za građanske zasluge.
Foto-galerija uredi
-
Lazar Latinović sa drugovima u Španiji, 1937. godine. Stoje Lazar Latinović i Branko Krsmanović, a sede Mirko Kovačević, Ratko Pavlović Ćićko i Gerhard Vajs Braco. -
Lazar Latinović (dole levo) sa drugovima u logoru Girs, 1939. godine. Među ostalima, sleva na desno: Ivan Gošnjak, Kosta Nađ, Matija Uradin (stoje) i Peko Dapčević (čuči do Latinovića). -
Logor Girs, 1939. godine. Čas fiskulture. Među ostalima: Slobodan Mitrov, Lazar Latinović i Srećko Manola.
Vidi još uredi
Literatura uredi
- Jugoslovenski savremenici — Ko je ko u Jugoslaviji. „Hronometar“, Beograd 1970. godina.
- Vojna enciklopedija (knjiga peta). Beograd 1973. godina.
