Lazar Milin
Lazar Milin (Pavlovci, 19. decembar 1914 — Beograd, 13. decembar 2001) bio je sveštenik Srpske pravoslavne crkve u činu protojereja-stavrofora, profesor, književnik i teolog.
Lazar Milin | |
|---|---|
 Protojerej-stavrofor dr Lazar Milin | |
| Datum rođenja | 19. decembar 1914. |
| Mesto rođenja | Pavlovci, Austrougarska |
| Datum smrti | 13. decembar 2001. (86 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Srbija, SR Jugoslavija |
Biografija uredi
Rođen je 19. decembra 1914. godine kao osmo dete oca Jakova i majke Anke u sremskom selu Pavlovci. Tu je i pošao u osnovnu školu, 1921. godine, i završio istu četiri godine kasnije. U septembru 1925. je upisao gimnaziju u Rumi i završio je 1933. godine. Na Boslovskom fakultetu Univerziteta u Beogradu (1933–1937) diplomirao je 1937. godine sa prosečnom ocenom 9,34. Zatim je šest meseci bio na odsluženju vojnog roka u Banjaluci, u bolničkoj četi, 1937. godine.
Kao diplomirani teolog Beogradskog univerziteta zaposlio se kao veroučitelj katiheta u Šabačkoj gimnaziji, gde je radio od 1938. do 1945. godine. Kratko vreme proveo je kao veroučitelj u Valjevskoj gimnaziji (1942). Položio je državni ispit, profesorski ispit za veroučitelja sa odličnim uspehom (1941). Za đakona ga je rukopoložio episkop šabačko-valjevski Simeon (Stanković) 3. marta 1940. godine, u čin protođakona unapređen je 1944, prezviter je postao 1951. godine (rukopoložio ga je episkop mostarski Longin), protojerej 1955. (rukopoložio ga je patrijarh Vikentije), a potom i protojerej-stavrofor (u vreme patrijarha Germana).
Prešao je iz Šapca u Beograd 1951. godine i postavljen je za asistenta za predmet Apologetika sa istorijom religije na Bogoslovskom fakultetu. Jedno vreme bio je vršilac dužnosti sekretara Bogoslovskog fakulteta (1952-1953). Patrijarh Vikentije ga je rukopoložio u čin prezvitera i postavio za duhovnika u crkvi Ružici i kapeli Svete Petke u Beogradu, gde je bio i starešina četrnaest godina. Kao duhovnik i služitelj u crkvi Ružici i Svetoj Petki proveo je oko pedeset godina (do 1997), služeći, propovedajući i držeći časove veronauke kako za omladinu tako i za odrasle. Na Bogoslovskom fakultetu u Beogradu još 1947, godine prijavio je doktorsku disertaciju pod naslovom Dogma o vaskrsenju mrtvih — dogmatsko-apologetska studija. Vlasti u Šapcu su mu na jedno vreme bile oduzele građanska prava, kao i pravo glasa, što je bio razlog kašnjenja izrade i odbrane doktorske disertacije. Doktorski islit i odbranu teze obavio je 2. decembra 1952. godine sa odličnim uspehom (10). Godine 1953. izabran je za docenta za predmet Apologetika sa istorijom religije. Na Bogoslovskom fakultetu postao je vanredni (1958) i redovni profesor (1973), a u više mandata bio je i dekan Fakulteta.[1] Zbog bogoslovsko-naučnog usavršavanja u tri maha je boravio u inostranstvu: Strazbur (1958), Bern (1962) i Pariz (1967).
Vladao je nemačkim, francuskim, ruskim i latinskim jezikom.
Preminuo je u Beogradu 13. decembra 2001. godine u osamdeset sedmoj godini života. Posle opela (činodejstvovao je patrijarh Pavle sa više episkopa, sveštenika i đakona) sahranjen je 17. decembra na Novom groblju u Beogradu gde su ga ispratili mnogobrojni poštovaoci, učenici i prijatelji.
Objavljene knjige uredi
- „Razgovori o veri” (1972)
- „Hristov drugi dolazak” (1983)
- „Subota i nedelja u Svetome pismu” (1986)
- „Natprirodno otkrivena religija” (1993)
- „Bog postoji” (1999)
Izvori uredi
Literatura uredi
- Protojerej dr Radovan Bigović, Crkva 2002, Kalendar Srpske pravoslavne patrijaršije, 83-84; Dr Dragan Protić, isto, 84-85.
