Lazar Udovički
Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
Lazar Udovički (Budimpešta, 22. mart 1915 — Beograd, 9. decembar 1997) bio je učesnik Španskog građanskog rata i Drugog svetskog rata i društveno-politički radnik SFR Jugoslavije i SR Srbije.
| lazar udovički | ||||
|---|---|---|---|---|
 Lazar Udovički | ||||
| Lični podaci | ||||
| Datum rođenja | 22. mart 1915. | |||
| Mesto rođenja | Budimpešta, Austrougarska | |||
| Datum smrti | 9. decembar 1997. (82 god.) | |||
| Mesto smrti | Beograd, Srbija, SR Jugoslavija | |||
| Profesija | društveno-politički radnik | |||
| Porodica | ||||
| Deca | Ana, Kori, Lenka i Lidija | |||
| Delovanje | ||||
| Član KPJ od | 1935. | |||
| Učešće u ratovima | Španski građanski rat Drugi svetski rat | |||
| Služba | Internacionalne brigade Pokret otpora 1937 — 1939. 1941 — 1945. | |||
| Odlikovanja |
| |||
Biografija uredi
Rođen je 22. marta 1915. godine u Budimpešti. Studirao je na Fakultetu poljoprivrednog i šumarskog inženjerstva Češkog tehničkog univerziteta u Pragu. Član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) postao je 1935. godine.
Zajedno sa grupom jugoslovenskih studenata, među kojima su bili: Vukašin Radunović, Ratko Pavlović Ćićko, Branko Krsmanović, Veljko Vlahović, Ivo Vejvoda, Mirko Kovačević, Marko Spahić, Ivan Turk, Lazar Latinović, Ahmet Fetahagić i drugi, januara 1937. godine, otišao je u Španiju, gde se u redovima Internacionalnih brigada borio za odbranu Španske republike i protiv fašizma.
Februara 1939. godine, posle pada Barselone i poraza Španske republike, zajedno sa drugim borcima Internacionalnih brigada, odlazi u Francusku. U Francuskoj se sve do 1941. godine nalazio u koncentracionim logorima Sen Siprijen i Girs, gde su bili zatočeni borci Internacionalnih brigada, a potom se priključuje Francuskom pokretu otpora. Godine 1943. je zarobljen i do kraja rata se nalazio u u zatvorima po Francuskoj i Nemačkoj.
Posle završetka Drugog svetskog rata vratio se u Jugoslaviju i najpre radio u Kontrolnoj komisiji Autonomne Pokrajine Vojvodine, a zatim je bio generalni sekretar Vlade Narodne Republike Srbije. Potom je prešao u diplomatsku službu i radio kao savetnik Poslanstva FNRJ u Buenos Ajresu, generalni konzul FNRJ u Milanu, savetnik Ambasade FNRJ u Brazilu, otpravnik poslova Ambasade FNRJ u Venecueli i ambasador SFRJ u Urugvaju. Bio je i Republički sekretar za informacije.
Ženio se dva puta. Iz prvog braka ima ćerku i sina. U drugom braku sa suprugom Ninom, koja je bila Bolivijka, imao je četiri ćerke — Anu, koja je balerina, Kori, koja je ekonomista, Lenku, koja je pozorišni reditelj i Lidiju, koja je advokat. Ćerke Lenka i Kori su poznate javnosti. Lenka kao pozorišni reditelj i supruga glumca Radeta Šerbedžije, a Kori kao ministar rudarstva i energetike u Vladi Zorana Đinđića, guverner Narodne banke Srbije (NBS) i ministar državne uprave i lokalne samouprave u Vladi Aleksandra Vučića.
Nekoliko godina pred smrt napisao je knjigu sećanja „Španija moje mladosti”. Preminuo je 9. decembra 1997. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.
Nosilac je većeg broja stranih i jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su Orden zasluga za narod sa srebrnim zracima i Orden bratstva i jedinstva sa srebrnim vencem.
Literatura uredi
- Ko je ko u Jugoslaviji — jugoslovenski savremenici. Beograd: Hronometar. 1970.
