Legenda o ljubavi Peraštanke Katice Kalfić i francuskog vojnika
Legenda o ljubavi Peraštanke Katice Kalfić i francuskog vojnika je tradicionalna narodna priča o tragičnoj Peraškoj ljubavi i jedna od najpoznatijih legendi Boke Kotorske.[1]
| Legenda o ljubavi Peraštanke Katice Kalfić i francuskog vojnika | |
|---|---|
 Ostrvo Sveti Đorđe, po legendi mesto počinka Katice Kalfić i francuskog vojnika | |
| Nematerijalno kulturno nasleđe | |
| Region |  Crna Gora |
| Predlagač | Uprava za zaštitu kulturnih dobara |
Legenda je zaštićena kao nematerijalno kulturno dobro Crne Gore.[2]
Uprava za zaštitu kulturnih dobara je u procesu procene nematerijalnih dobara sa potencijalnim kulturnim vrednostima, izradila elaborate i donela rešenja o utvrđivanju statusa kulturno dobro, kao i liste dobara.[3]Na početnj listi koja je formirana 2013. godine našlo se šest dobara, a na proširenoj do danas još trinaest među kojima je i Legenda o ljubavi Peraštanke Katice Kalfić i francuskog vojnika.[4]
O legendi
urediLegenda se prenosi više od dva veka „od usta do usta” i tako traje do danas. Priča je o devojci Katici Kalfić koja je živela u Perastu i francuskog vojnika Ante Slovića koji je služio na ostrvu Sveti Đorđe.
Legenda
urediPriča počinje 1813. godine kada je Boka Kotorska okupirana od strane Francuza. Na ostrvu Sveti Đorđe koje se nalazi u Bokokotorskom zalivu u artiljerijskoj jedinici služio je mladi oficir, Dalmatinac sa ostrva Cresa Ante Slović. Šetajući se peraškom ulicama spazio je devojku i odmah se zaljubio. Peraška lepotica je mladom oficiru uzvratila ljubav. Verovali su i nadali se da će nakon završetka rata živeti zajedno i srećno i nisu ni slutili nesreću koja je nadolazila.
Peraštani su se pobunili protiv postupaka francuske vojske i osvojili su tvrđavu Sveti Križ te na nju istakli austrijsku zastavu. Kao odgovor na to, francuski zapovednik je naredio da se na grad puca iz topova koji su se nalazili na ostrvu Sveti Đorđe. Prvi plotun je ispalio francuski oficir Ante Slović. Peraštani su kao znak za prekid vatre istakli belu zastavu.
Ante je zatim zaveslao prema Perastu, hitajući ulicama ka kući svoje drage Katice. Zatekao ju je kako leži u postelji mrtva. Rečeno mu je da je ubijena topovskom granatom. Ljudi ni slutili nisu da je upravo on nenamerni ubica, već su ga sažaljevali zbog gubitka. Sledećeg dana, po običaju, pogrebna povorka je napravila krug po gradu i došla do obale, odakle se zaputila barkama do ostrva Svetog Đorđa – ostrva mrtvih gde se nalazi lokalno groblje Perasta.
U jednoj od tih barki na ispraćaju na večni počinak devojke Katice je bio i Ante Slović. Tada je odlučio da skine vojničku uniformu i postane čuvar groba svoje drage Katice, i da ostatak života provede u porušenom samostanu Svetog Đorđa. Kao jedini stanovnik ostrva mrtvih Ante se zaredio i postao fra Frane.
Nedugo posle toga Francuzi su napustili Boku, ali stigli su Englezi kao novi okupatori ostrva. Čuli su priču o ovom pustinjaku te ga nisu dirali. Pošto im je trebalo za opsadu Kotora, Englezi su sa ostrva odneli municiju i topove i među tim topovima je bio i onaj iz kog je fra Frane usmrtio voljenu Katicu. Na njemu je ucrtao crni krst.
Prolazile su godine, fra Frane je živeo na ostrvu sam i čuvao grobove. Na ostrvo su dolazili Peraštani obilazeći grobove svojih pokojnih, kao i grob Katice Kalfić, a Fra Franu je posećivao Vicko Muzarević radi obavljanja svojih svešteničkih dužnosti.
Na Katicinom grobu uvek je bilo cveća i gorela je sveća. Peraštani su jedne noći primetili da se ne vidi svetlost sveće sa Aničinog groba. To je bilo prvi put od njene smrti i ujutru su se zputili ka otoku. Pored Katičinog groba našli su fra Franu mrtvog. U ruci su mu našli cedulju sa porukom u kojoj je pisalo da želi da ga sahrane kraj Katice. Fra Frani su Peraštani ispunili želju i sahranili ga uz voljenu Katicu. Uz zid crkve je grob na kome nema natpisa, iznad kojeg su dva čempresa koji se naslanjaju jedan na drugi i u visini spajaju.[1]
Vidi još
urediReference
uredi- ^ a b „Legenda o tragičnoj Peraškoj ljubavi”. travelmontenegro.me. Arhivirano iz originala 09. 10. 2021. g. Pristupljeno 9. 10. 2021.
- ^ „Kulturna dobra još u škrinji”. Caffemontenegro.me. Pristupljeno 9. 10. 2021.
- ^ „Crnogorsko oro nacionalno dobro”. old.dan.co.me. Pristupljeno 9. 10. 2021.
- ^ „Oro, legende i dobrotska torta - kulturna baština”. b92.net. Pristupljeno 9. 10. 2021.
Spoljašnje veze
uredi- CRNOGORSKI ORO I JOŠ ČETIRI DOBRA NA LISTI KULTURNE BAŠTINE Arhivirano na sajtu Wayback Machine (9. oktobar 2021)
- Izložba Nematerijalna kulturna dobra Crne Gore večeras u Zagrebu
- PRIRODNO OKRUŽENJE I KULTURNO – ISTORIJSKI SPOMENICI - PREDUSLOVI RAZVOJA NAUTIČKOG TURIZMA U KOTORU
- KULTURNA BAŠTINA – RIZNICA GRADOVA: Sjaj Kotora ne može da izblijedi
