Lester Frenk Vord

Lester Frank Vord (engl. Lester Frank Ward; 18. jun 1841 - 18. april 1913) je bio američki botaničar, paleontolog i sociolog. Bio je prvi predsednik Američkog sociološkog udruženja. Vord je bio pionir koji je promovisao uvođenje kurseva sociologije u američkom visokom obrazovanju. Njegovo verovanje da se društvo može naučno kontrolisati bilo je posebno atraktivno za intelektualce u eri progresa. Njegov uticaj u određenim krugovima (vidi: socijalno Jevanđelje) je pod uticajem njegovog mišljenja u vezi sa organizovanim sveštenstvom, za koje je verovao da su odgovorni za više zla nego dobra tokom ljudske istorije.

Lester Frank Vord
Lester Frank Vord
Datum rođenja	(1841-06-18)18. jun 1841.
Mesto rođenja	Džolijet, SAD
Datum smrti	18. april 1913.(1913-04-18) (71 god.)
Mesto smrti	Vašington, SAD

Vord je istakao značaj društvenih snaga koje bi vođene na makro nivou mogle da primenom inteligencije postignu svesni napredak, radije nego da se dozvoli da evolucija uzme svoj pogrešan tok, kao što si predložili Vilijam Grejam Samner i Herbert Spenser. Vord je isticao univerzalno i sveobuhvatno obrazovanje da pruži javnosti znanja o demokratiji potrebna za njeno uspešno vođenje.

Kolekcija Vordovih spisa i fotografija se čuva u Istraživačkom centru za specijalne zbirke Univerziteta Džordž Vašington. Kolekcija sadrži članke, dnevnike, prepisku, i spomenar. Istraživački centar je smešten u Biblioteci Estel i Melvina Gelmana.

Biografija

Detinjstvo

Lester Frank Vord je rođen u Džolijety, Ilinois, najmlađi od 29 dece koja su rođena u braku Džastusa Vorda i njegove žene Sajlens Rolf Vord. Džastus Vord (preminuo 1858. godine) je poreklom od starih naseljenika Nove Engleske, ali on nije bio bogat, i bavio se farmerskim poslovima kako bi zaradio za život. Sajlens Vord je bila ćerka sveštenika; bila je talentovani perfekcionista, obrazovana i volela je književnost.

Kada je Lester Frank imao godinu dana porodica se preselila bliže Čikagu, u mesto zvano Cass sada poznatom kao Dauners Grouv oko dvadeset tri milje od jezera Mičigen. Porodica se potom preselila u seosko domaćinstvo u obližnji Sent Čarls, Ilinois gde je njegov otac izgradio strugaru za posao izrade železničkih pragova.

Rano obrazovanje

Vord je najpre pohađao zvaničnu školu Sv. Čarls, okrug Kejn, Ilinois 1850. godine, kada je imao devet godina. Bio je poznat vršnjacima i prijateljima kao Frenk Vord i pokazao je veliki entuzijazam za knjige i učenje, samoinicijativno dopunjavajući svoje obrazovanje sa čitanjem vannastavne literature.

Četiri godine kasnije Ward je krenuo u školu. Roditelji, zajedno sa Lesterom i starijim bratom, Erastus-om, otputovali su u Ajovu u pokrivenom vagonu za novim životom na granici. Četiri godine kasnije, 1858. godine, Justus Word je neočekivano umro, a momci su vratili porodicu na staro seosko domaćinstvo koje su još imali u vlasništvu u Sent Čarlsy. Odvojena majka Ward, koja je živela dve milje daleko sa Vordovom sestrom, odobravala je preseljenje, i želela da dečaci ostanu u Ajovi da nastave posao svog oca.

Dva brata su živela zajedno u kratkom vremenskom periodu u staroj porodičnoj farmi pod nazivom "Bachelor Hall," radeći poljoprivredne poslove da zarade za život, i ohrabrujući jedan drugog da nastave obrazovanje i napuste život svog oca fizičkog radnika.

Krajem 1858. godine dva brata su se preselila u Pensilvaniju na poziv Lesterovog najstarijeg brata Cirenus-a (9 godina mlađeg od Lestera), koji je počinjao posao izrade glavčina za točkove za vagone i imao potrebu za radnicima. Braća su to videla kao priliku da se približe civilizaciji i da na kraju idu na fakultet.

Posao nije uspeo, međutim, i Lester, koji još nije imao novca da pohađa koledž, našao je posao učitelja u maloj seoskoj školi; u letnjim mesecima je radio kao radnik na farmi. On je na kraju skupio novac da pohađa koledž i upisao Suskquehanna Collegiate Institute 1860 godine. Nakon što je postao samosvestan da njegovo formalno obrazovanje i samostalno usavršavanje imaju propuste, ubrzo je ustanovio da je njegovo znanje ispred njegovih vršnjaka i bio je brzo unapređen.

Brak i građanski rat

To je bilo dok je pohađao Suskquehanna Collegiate Institute gde je upoznao Eliyabeth "Lizzie" Carolyn Vought(neki izvori citiraju Bought), i žestoko se zaljubio. Njihova "vatrena ljubavna afera" je dokumentovan a u Vordovom prvom časopisuYoung Ward's Diary. Venčali su se 13. avgusta 1862. godine.

Skoro odmah nakon toga, Ward je regrutovan u vojsku Unije i poslat je u Američki građanski rat gde je ranjen tri puta. Nakon završetka rata je uspešno izmolio za posao u saveznoj vladi u Vašingtonu, gde su se on i Lizi zatim preselili.

Lizi mu je pomogla u uređivanju biltena pod nazivom "The Iconoclast", posvećen slobodnom razmišljanju i napadima na organizovanu religiju. Ona je rodila sina, ali je dete umrlo kada je imalo manje od godinu dana. Lizi je umrla 1872. godine. Rosamond Asenath Simons je bila udara za Vorda kao njegova druga žena 1873. godine.

Koledž

Nakon preseljenja u Vašington, Ward je pohađao Univerzitet Kolumbija, sada Univerzitet Džordž Vašington, a diplomirao 1869. sa stepenom A. B. 1871. godine dobio je stepen LL. B. (i bio je primljen u Advokatsku komoru Vrhovnog suda Distrikta Kolumbija=, i to u prvoj polovini 1873 godine.

Istraživačka karijera i SAD geološka istraživanja

Ward nikada nije radio u advokaturi, međutim, koncetriše se na svoju karijeru u saveznoj vladi. Gotovo sva osnovna istraživanja u oblastima kao što su geografija, paleontologija, arheologija i antropologija su koncetrisani u Vašingtonu, u ovom trenutku istorije, a posao naučnika u Federalnoj vladi je prestižna i uticajna pozicija. 1883. godine postao je geolog u SAD za geološka istraživanja.

Dok je radio na geološkom istraživanju postao je dobar prijatelj sa John Wesley Powell-om, moćnim i uticajnim drugim direktorom US Geological Survey( 1881-1894) i direktorom Zavoda za etnologiju u Smithsonian Institucion.

Brown University - katedra sociologije

Godine 1892, imenovan je za paleontologa za USGS, a na tom položaju je ostao do 1906. godine, kada je podneo ostavku da prihvati katedru sociologije na Univerzitetu Braun.

Radovi i ideje

Do ranih 1880-ih nova oblast sociolocija postala je dominantna od strane ideologa levih i desnih jedni i drugi opredeljeni da tvrde, da je "nauka o društvu" njihova. Šampion konzervativaca i privrednik je bio Herbert Spenser; On se protivio na levoj strani Karlu Marksu. Iako se Spenser i Marks nisu slagali u tome da su njihovi sistemi statični: obojica su tvrdili da su naslutili nepromenljive faze razvoja kroz koje je društvo prošlo i obojica su mislili da je čovečanstvo u suštini bespomoćno pred silom evolucije.

Uz objavljivanje dva toma, 1200 strana, "Dynamic Sociology--Or Applied Social Science as Based Upon Statical Sociology and the Less Complex Sciences"(1883), Lester Ward se nadao da povrati centralni značaj eksperimentisanja i naučne metode na terenu sociologije. Za Vorda nauka nije bila hladna ili bezlična; ona je usmerena ka čoveku i orijentisana na rezultatima. Kako je naveo u predgovoru dela Dynamic Sociology, "Pravi cilj nauke je da bude u korist čoveka, nauka koja to ne učini, međutim prema njegovoj studiji, je beživotna. Sociologija, koja od svih nauka treba da najviše koristi čoveku, je u opasnosti da padne na nivo ljubaznih zabava, ili mrtve nauke. Predmet ovog rada je da ukaže na način na koji dah života može biti udahnut kroz vlastite nozdrve."

Vord je razvio teoriju da siromaštvo može da se svede na minimum ili eliminiše sistematskom intervencijom društva. Čovečanstvo nije bilo bespomoćno pred bezličnom silom prirode i evolucije-kroz moći uma, čovek može da preuzme kontrolu nad situacijom i usmerava evoluciju ljudskog društva. Ova teorija je poznata kao Telezis. Sociologija koja je inteligentno i naučno usmerila društvo i ekonomski razvoj društva treba da uvede univerzalni i sveobuhvatni sistem obrazovanja, reguliše konkurenciju, poveže ljude na osnovu jednakih mogućnosti na saradnju, i promoviše sreću i slobodu svakoga.

Kritika laissez-faire

Ward je najčešće zapamćen po nemilosrdnom napadu na Herberta Spensera i njegove teorije laissez-faire i opstanak najsposobnijih da potpuno dominira u društveno ekonomskoj misli u SAD nakon Američkog građanskog rata.

Dok Marks i komunizam/socijalizam nisu prihvaćeni u SAD tokom života Vorda, Spenser je postao poznat: on je bio zvezda vodilja za konzervativce.

Ward je pozicionirao sebe nasuprot Spensera i Spenserovog američkog učenika, Vilijam Grejam Sumnera, koji je postao najpoznatiji i najčitaniji američki sociolog po plitkoumnom promovisanju principa laissez-faire. Da citiram istoričara Henry Steele Commager-a: "Ward je bio prvi veliki naučnik sposoban da napadne ceo ovaj sistem negativističke i apsolutističke sociologije i on ostaje najsposobniji...

Pre Vorda moglo je da se počne sa formulacijom takve nauke o društvu, koja, on se nadao, da bi inaugurisala eru takvog napretka, kakav na svetu još nije viđen.

On je morao da uništi predrasude koje još uvek drže primat nad umom njegove generacije.

Od toga, laissez-faire, je najviše zapanjujući, a to je počivalo na doktrini laissez-faire, gde se trenira vlastita najteža artiljerija. Rad na rušenjz objavljuje u radu Dynamic Sociology, Psychic Factors and Applied Sociology was thorough."

Jednakost žena

Ward je snažan zagovornik jednakih prava za žene, pa čak i teorije da su žene prirodno superiornije od muškaraca, što je naišlo na veliki prezir od strane najuticajnijih sociologa. U tom smislu, Ward je najavio porast feminizma, a posebno drugačiji feminizam od pisaca kao što su Harward's Carol Gilligan, koji su razvili tvrdnje o ženskoj superiornosti. Ward se sada smatra feminističkim piscem od strane istoričara kao što su Ann Taylor Allen. Međutim, Clifford H. Scott tvrdi da su ga neki glasovi ignorisali. Vordovo ubeđenje po pitanju ženske inteligencije kao što je opisao sam: "I sada sa tačke gledišta intelektualnog razvoja mi nalazimo nju da je jedno uz drugo, rame uz rame sa njim dajući, od samog početka, još u praistorijska, presocialna, pa čak i prehumana vremena, neophodnu kolebljivoj karijeri, bez koje bi uskoro on izobličio i iskrivio trku i platio to nesposobnošću da učini neki naročiti progres koji po njemu on isključivo inspiriše.

I prema ovome opet, čak i domenu intelekta, gde bi on zadovoljno superiorno vladao ona je pokazala sebe u potpunosti jednakom i ima pravo na svoj deo bilo da je kreditni službenik pa sve do ljudskog progresa ovim postignutim." Kliford H. Scott tvrdi da su ga gotovo sve sifražetkinje ignorisale.

Politika zaštite životne sredine u SAD

Ward je imao značajan uticaj na politiku zaštite životne sredine Sjedinjenih država krajem 19. i početkom 20. veka. Ros svrstava Vorda među četiri "filozofa / naučnika" koji su oblikovali začetak američke politike zaštite životne sredine. (Vidi: Ross, John R; Man over Nature)

Bela nadmoć i rasa

Vordovi stavovi o pitanju rase i teorije bele dominacije doživeli su značajne promene tokom njegovog života.

Ward je bio Republikanac Vigovac i podržavao je ukidanje američkog sistema ropstva. On je regrutovan u vojsku Unije tokom Građanskog rata i bio je ranjen tri puta. Međutim, pažljivo čitanje njegovog dela "Dynamic Sociology" će otkriti nekoliko izjava koje se mogu smatrati rasističkim i etnocentričnim po današnjim standardima. Postoje reference o superiornosti zapadne kulture i divljaštva američkih Indijanaca i crne rase, što je napravilo znatno više sukoba sa savremenog gledišta nego ostatak knjige.

Međutim, Ward je živeo u Vašingtonu, zatim centru antropoloških istraživanja u SAD; On je uvek svež po pitanju o najnovijih saznanja nauke i u skladu sa duhom razvoja, dok početkom dvadesetog veka, možda pod uticajem W.E.B. Du Bois i nemicom po rođenju Franz Boas je počeo da se više fokusira na pitanje rase.

Tokom ovog perioda njegovi pogledi na rasu su verovatno napredniji i više u skladu sa savremenim standardima nego kod bilo kojeg drugog belog akademika tog vremena, isključujući naravno Boas-a, za kojeg se smatra da je uradio više nego bilo koji drugi Amerikanac u borbi protiv teorije bele rase. Ward, s obzirom na njegovu starost i ugled, mogao je sebi priuštiti nešto radikalniji stav o politički eksplozivnom pitanju bele rase, ali Boas nije imao tu prednost.

Nakon smrti VordA 1913 god. i sa približavanjem Prvog svetskog rata, Franz Boas je po viđenju nekih, uključujući V.H.Holmsa, postao šef Nacionalnog saveta za istraživanja (i koji su radili sa Vordom mnogo godina u U:S:Geological Survey), moguće je da je bio agent nemačke vlade određen da seje revoluciju u SAD i među svojim pristalicama.

NRC je osnovan od strane Vilsonove administracije u 1916. kao odgovor na rastuće potrebe za naučne i tehničke usluge izazvane i svetskim ratom i uskoro Boas-ov uticaj u oblasti antropologije SAD počeo je da slabi. Do 1919. godine, Boas je cenzurisan od strane Američkog antropološkog udruženja zbog svojih političkih aktivnosti, a kazna nije ukinuta do 2005. godine (vidi takođe: Naučni rasizam, Glavna rasa i institucionalni rasizam) (izvor za informacije o Boas Gosset Thomas P;trka: Istorija ideja u Americi)

Lamarkcianizam

Ward je često kategorisan da je bio sledbenik Jean-Baptiste Lamarcka. Vordov članak "neo-darvinizam i neo-lamarckizam" pokazuje da je Ward imao sofisticirano razumevanje ove materije. Dok je jasno sebe opisao kao neo-lamarckistu, on u potpunosti i sa entuzijazmom prihvata Darvinove teorije saznanja i sa druge strane, verovao je da, logično, mora da postoji mehanizam koji će omogućiti da faktori sredine utiču na evoluciju beže nego raniji spori evolutivni Darvinov proces. Moderna teorija Epigenetike sugeriše da je Ward bio u pravu po ovom pitanju, iako stare škole Darvinista nastavljaju da ismevaju Lamarkcianizam.

Pozitivizam

Dok je Dirkem obično zaslužan za ažuriranje Konteovog pozitivizma sa savremenim naučnim i sociološkim standardima. Ward je ostvario istu stvar 10 godina ranije u SAD. Međutim, Ward bi bio poslednja osoba koja tvrdi da su njegovi doprinosi bili nekako jedinstven i originalan. Kao Gilis J. Harfa ističe u "Pozitivisti Republike", Konteov pozitivizam je našao plodno tle u Demokratskoj Republici SAD, i tamo se uskoro razvio među pragmatičnom intelektualnom zajednicom u Njujorku, u kojoj su takvi mislioci kao Viliam James i Carls Sanders Pers, i sa druge strane, među federalnim vladinim naučnicima u Vašingtonu (kao što je bio Ward) što je dovelo do opšteg kosenzusa u pogledu pozitivizma.

Teorija rata i sukoba

U delu "Pure Sociology: A Treatise on the Origin and Spontaneous Development of Society". Ward iznosi teoriju da je tokom sukoba u ljudskoj istoriji i ratu bilo snaga koje su najodgovornije za ljudski napredak. To je bilo kroz sukobr u kojima su hominidi stekli dominaciju nad životinjama. To je bilo kroz sukobe i rat kad je Homo sapiens smaknuo manje naprednu vrstu hominide i kroz rat kada su tehnološki napredne rase i nacije proširile svoju teritoriju i raširile civilizaciju. Ward vidi rat kao prirodni evolutivni proces i kao i u svim drugim prirodnim evolutivnim procesima rat je hirovit, spor, često neefikasan i ne pokazuje poštovanje za bol nanetu živim bićima.

Jedan od centalnih načela Vordovog pogleda na svet da je rat veštački superiorniji u odnosu na prirodne procese i tako jedan od centralnih ciljeva primenjene sociologije jeste da zameni rat sa sistemom koji zadržava progresivne elemente u uslovima rata, ali bez mnogo nedostataka.

Uticaj na politiku vlade SAD

Ward je uticao na generaciju budućih progresivnih političkih lidera, kao što je Herbert Croli. U Knjizi je Lester Ward and the Welfare State, Commager detaljno opisuje uticaj Vorda i opisuje njega kao "oca moderne države blagostanja".

Kao politički pristup, Vordov sistem postao je poznat kao socijalni liberalizam, za razliku od klasičnog liberalizma u XVII i XIX veku koji donosi takve mislioce kao Adama Smit i Džona Stjuarta Mil. Dok je klasični liberalizam tražio prosperitet i napredak kroz laissez-fare, Vordov "Američki socijalni liberalizam" nastojao je da poboljša socijalni napredak kroz direktne intervencije vlade. Ward veruje da u velikim, složenim i brzo rastućim društvima ljudske slobode se mogu postići samo uz pomoć jake demokratske vlade koja deluje u interesu pojedinca.

Karakterističan element Vordovog razmišljanja bila je njegova vera da vlada, delujući na empirijskim i naučno zasnovanim zaključcima nauke sociologije, može da se iskoristi za stvaranje skoro utopijskog društvenog poretka.

Progresivno razmišljanje je imalo veliki uticaj na administraciju predsednika Teodora Ruzvelta, Vudroa Vilsona, Frenklina D. Ruzvelta i Lindona Džonsona i na liberalnom krilu moderne Demokratske stranke. Vordove ideje su bile u vazduhu, ali ima malo direktne veze između njegovih spisa sa aktuelnim programima osnivača države blagostanja i New Deal.

Vordovi dnevnici

Bilo bi zanimljivo znati Vordove iskrene stavove o kontroverznim političkim subjektima i ljudima tog vremena (i da je bio zainteresovan za ove teme može se videti u prilično čudnom uvodu u drugom izdanju "Dinamic Sociology", gde on nadugačko govori o situaciji u predrevolucionarnoj Rusiji i šali se da Dinamic Sociology prevedeno na ruski izgleda kao "Dinamit socijalizma"). Međutim, sve osim prvog od njegovih obimnih dnevnika su navodno uništeni od strane njegove supruge nakon njegove smrti. Vordov prvi časopis "Young Ward's diary: A human and eager record of the years between 1860 and 1870..", ostaje pod autorskim pravima i uvek je mogao da se nada da se više njegovih spisa može ponovo pojaviti u nekom budućem vremenu. Ward je umro u Vašingtonu, sahranjen je u Votertaunu, Njujork.

Literatura

• Piott, Steven L. (2006). American Reformers, 1870-1920: Progressives in Word And Deed. Rowman & Littlefield. 
• Cape, Emily Palmer (1922). Lester F. Ward: A Personal Sketch.