Lumino kinetička umetnost
Lumino kinetička umetnost je podskup i istorijski pojam umetnosti u kontekstu etablirane kinetičke skulpture koja je zauzvrat podskup medijalne umetnosti. Istoričar umetnosti Frenk Poper posmatra evoluciju ove vrste umetnosti kao dokaz „estetičkih preokupacija povezanih sa tehnološkim napretkom” i polaznu tačku u kontekstu umetnosti visoke tehnologije.[1] Laslo Moholji Nađ (1895—1946), član Bauhausa, pod uticajem konstruktivizma, može se smatrati jednim od očeva lumino kinetičke umetnosti. Svetlosna i pokretna skulptura su komponente njegovog svetlosno-prostornog modulatora (1922—30), jednog od prvih umetničkih svetlosti koji takođe kombinuje kinetičku skulpturu.[2][3]
Istorija uredi
Višestruko poreklo samog termina uključuje, kao što ime govori, svetlost i pokret. Kibernetički umetnik Nikolas Šefer je razvio zidove svetlosti, prizme i video kola pod 50-ih godina.[4] Frenk Malina je osmislio sistem osvetljenja Lumidyne, a njegov rad Tableaux mobiles je primer lumino kinetička umetnost tog perioda.[4] Nino Kalos je radio sa terminom lumino kinetičke slike, a Đerđ Kepes je eksperimentisao sa radovima.[5] Elis D Fog je poznat kao lumino kinetički vajar. Tokom 1960-ih razne izložbe su uključivale lumino kinetičku umetnost, između ostalog Kunst-Licht-Kunst u Ajndhovenu 1966. i Lumière et mouvement u Muzeju moderne umetnosti grada Pariza 1967.[4] Lumino kinetička umetnost je takođe bila usklađena sa op umetnosti kasnih 1960-ih.[6] Frenk Poper ga posmatra kao umetnički istorijski termin u kontekstu kinetičke umetnosti, navodi da „ne postoji lumino kinetička umetnost nakon ranih 70-ih već je preteča drugim savremenim kibernetičkim, robotskim, novim medijima zasnovanim umetnostima i ograničena je na veoma mali broj evropskih avangardnih umetnika”.[7]
Reference uredi
- ^ Popper 1993
- ^ Tate bio Retrieved January 17, 2011
- ^ „Art Dictionary, Light Art”. www.hatjecantz.de. Arhivirano iz originala 20. 05. 2013. g. Pristupljeno 17. 1. 2011.
- ^ a b v „Glossary - Kinetic art”. New Media Encyclopedia. Pristupljeno 13. 8. 2009.
- ^ Oxford Art Online
- ^ Grunenberg, Christoph; Jonathan Harris (2005). Summer of love: psychedelic art, social crisis and counterculture in the 1960s. Liverpool University Press, 2005. ISBN 0-85323-919-3. Pristupljeno 13. 8. 2009.
- ^ Djurić, Dubravka; Miško Šuvaković (2003). Impossible histories: historical avant-gardes, neo-avant-gardes, and post-avant-gardes in Yugoslavia, 1918-1991. MIT Press, 2003. ISBN 0-262-04216-9. Pristupljeno 13. 8. 2009.
Literatura uredi
- Frank Popper; Stephen Bann (1968). Origins and development of kinetic art. New York Graphic Society. ISBN 9780289795927. Quote: "Apart from machines of this type, various other methods of projection have been practised in the field of lumino-kinetic art." Artist mentioned on p199: Leonard, Don Snyder, Stern, Tambellini.
- Roukes, Nicholas (1974). Plastics for kinetic art. Watson-Guptill Publications. ISBN 978-0-8230-4029-2. Quote: "The interruption of "white light" created by overlapping red, green, and blue light serves as one basis for making lumino- kinetic art objects"
- Christoph Grunenberg; Jonathan Harris; Tate Gallery Liverpool (2005). Summer of love: psychedelic art, social crisis and counterculture in the 1960s. Liverpool University Press. str. 291. ISBN 978-0-85323-919-2.Quote: "Moderne de la Ville de Paris on 23 May 1967, offered the public access to a large range of lumino-kinetic works by artists such as Agam, Calos, Cruz-Diez
- Frank Popper: "The Place of High-Technology Art in the Contemporary Art Scene." by Frank Popper. Leonardo, Vol. 26, No. 1 (1993), pp. 65–69. Published by: The MIT Press
Spoljašnje veze uredi
Mediji vezani za članak Lumino kinetička umetnost na Vikimedijinoj ostavi
