Maksvel montes
Maksvel montes ili Maksvelove planine pradstavljaju jedan od najvećih planinskih lanaca na površini planete Venere. Nalazi se na koordinatama 65,2° severno i 3,3° istočno (planetocentrični koordinatni sistem +E 0-360).
| Maksvel montes | |
|---|---|
|
| |
| Osnovni podaci | |
| Planeta | Venera |
| Vrsta objekta | planinski venac |
| Prečnik | 797 km |
| Dužina | 853 km |
| Širina | 700 km |
| Visina | ~11.000 m |
| Eponim | Džejms Klerk Maksvel |
  | |
Nalazi se na severnom kontinentu Ištar tera i sa apsolutnom visinom od približno 11.000 metara najviša je planina na Veneri.[1][2] U odnosu na susednu visoravan Lakšmi planum izdiže se oko 6.400 metara. Ovaj masivni planinski lanac proteže se dužinom od oko 853 km, i ima maksimalnu širinu od 700 km. Zapadni obronci lana su znatno strmiji u odnosu na istočne koji se postepeno spuštaju ka nižim područjima.[3] Zahvaljujući svojoj visini ovo je područje sa najnižim temperaturama na površini Venere (u proseku oko 380 °C) i sa najmanjim vrednostima atmosferskog pritiska (oko 45 bara).[4][5]
Planinski lanac je ime dobio prema škotskom fizičaru i matematičaru Džejmsu Klerku Maksvelu (1831—1879) koji je radeći na radio talasima omočio stvaranje modernih radara, a ime planine je 1979. usvojila Međunarodna astronomska unija.[6][7]
Ovo je jedini objekat na površini Venere pored oblasti Alfa i Beta koji ne nosi imena bazirana na ženskim božanstvima ili poznatim ženama.
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ „Pioneer Venus 1, Orbiter and Multiprobe spacecraft”. NASA. Arhivirano iz originala 28. 10. 2009. g. Pristupljeno 11. 06. 2009.
- ^ Jones, Tom; Stofan, Ellen (2008). Planetology : Unlocking the secrets of the solar system. Washington, D.C.: National Geographic Society. str. 74. ISBN 978-1-4262-0121-9.
- ^ „PIA00149: Venus - Maxwell Montes and Cleopatra Crater”. NASA Planetary Photojournal. Pristupljeno 11. 06. 2009.
- ^ Basilevsky A. T.; Head J. W. (2003). „The surface of Venus”. Reports on Progress in Physics. 66 (10): 1699—1734. Bibcode:2003RPPh...66.1699B. doi:10.1088/0034-4885/66/10/R04.
- ^ McGill G. E.; Stofan E. R.; Smrekar S. E. (2010). „Venus tectonics”. Ur.: T. R. Watters; R. A. Schultz. Planetary Tectonics. Cambridge University Press. str. 81—120. ISBN 978-0-521-76573-2.
- ^ Butrica, Andrew J., SP-4218 To See the Unseen, Chapter 6: Pioneering on Venus and Mars, NASA, 1996
- ^ „EXTREME Space Venus”. NASA. Arhivirano iz originala 05. 06. 2009. g. Pristupljeno 11. 06. 2009.
Literatura uredi
- McGill G. E.; Stofan E. R.; Smrekar S. E. (2010). „Venus tectonics”. Ur.: T. R. Watters; R. A. Schultz. Planetary Tectonics. Cambridge University Press. str. 81—120. ISBN 978-0-521-76573-2.
- Jones, Tom; Stofan, Ellen (2008). Planetology : Unlocking the secrets of the solar system. Washington, D.C.: National Geographic Society. str. 74. ISBN 978-1-4262-0121-9.
Spoljašnje veze uredi
- Planetary Names: Mons, montes: Maxwell Montes on Venus. International Astronomical Union (IAU) Working Group for Planetary System Nomenclature (WGPSN).
