Manastir Zimne
Manastir Zimne ili Manastir Uspenje na Svetoj Gori (ukr. Святогірський Успенський Зимненський ставропігійний монастир) je stavropigijalni ukrajinski pravoslavni pećinski manastir koji pripada Ukrajinskoj pravoslavnoj crkvi. Nalazi se na vrhu Svete Gore koja se nalazi iznad reke Luhe, pet kilometara južno od Volodimira, Volinske oblasti.[1]
| Manastir Zimne | |
|---|---|
| Zymne Monastery | |
 Manastir Zimne | |
| Osnovni podaci | |
| Status | manastir |
| Osnivanje | 1458. godine |
| Lokacija | |
| Mesto | Volodimir, Ukrajina |
| Država |  Ukrajina |
Istorijat uredi
Prema monaškom predanju osnivač Manastira Zimne je Vladimir I Veliki. Veruje se da je na istom mestu podigao dve crkve i svoju zimnicu, po kojoj je selo i dobilo ime. Tvrdi se da se prvi iguman Kijevsko-pečerske lavre upokojio na putu iz Carigrada u Kijevu u 11. veku. Manastir se prvi put pominje u dokumentima 1458. godine.[2] Bio je pod kontrolom Grčke pravoslavne crkve do 1698. godine, kada se pridružio Istočnoj katoličkoj crkvi u zajednici sa Brestovskom unijom. Za nekoliko decenija monaška zajednica je prestala da postoji. Posle treće podele Poljske 1857. je ponovo oživela kao ukrajinska pravoslavna parohijska crkva. Godine 1893. je ponovo uspostavljen kao ukrajinski pravoslavni ženski manastir.[3] Sovjeti su raspustili ovo sestrinstvo nakon aneksije Volinije 1939. godine nakon njene invazije i okupacije. Manastir je oživljen tokom perioda nemačke okupacije, ali je 1945. pretvoren u parohijsku crkvu nakon što je ovo područje postalo deo Ukrajinske Sovjetske Socijalističke Republike. Nakon raspada Sovjetskog Saveza je ponovo otvoren 1990, a stavropigijski status je dobio 1996. godine.
Arhitektura uredi
Manastir je pravougaone osnove, artikulisan odbrambenim bedemima sa kulama podignutim u 15. i 16. veku. Svaki zid je probijen širokim lukom iz 17. veka. Jedna okrugla kula u južnom zidu je dozidana u zvonik 1898—1899. Četvorostubni uspenski katolikon je izgrađen sredstvima kneza Fjodora Čartorijskog, koji je poklonio i dva zvona od kojih je jedan danas u manastiru. Katolikon je završen i osvešten 1495. godine kada je gotički uticaj u regionu još uvek bio najveći. Po prvi put je modernizovan 1550. i od tada je obnavljan i rekonstruisan u skladu sa preovlađujućom ideologijom tog perioda. Istočne katoličke crkve su demontirale njegove bočne kule 1724. godine i preoblikovale fasadu na tadašnji savremeni poljski način.[4] Rusi su preuredili zgradu u stilu ruskog preporoda, ali je manastir oštećen tokom Prvog svetskog rata. Popravljali su ga Poljaci tridesetih godina prošlog veka, a krov je ponovo uništen tokom Drugog svetskog rata. Pet zlatnih kupola je dodato kasnije u 20. veku. Najstarija građevina u kompleksu je minijaturna Trojička crkva 1465—1475. i kamena kopija volinskih crkava brvnara koji se nalaze na padini planine južno od katedrale, van manastirskih zidina. Trpezarija iz 16. veka je posvećena Julijani Nikomedijskoj i predstavlja najstariju trpezarijsku crkvu u zemlji. Između crkve i manastira se nalazi ulaz u pećine koje čine dva paralelna hodnika spojena u sredini. Pećinska crkva je posvećena Varlamu Pečerskom.
Reference uredi
- ^ Nikolsky A.V. Monastыri. Эnciklopedičeskiй slovarь. Moscow Patriarchate Publishers, 2000.
- ^ „art.lutsk.ua”. www.art.lutsk.ua. Pristupljeno 2024-03-21.
- ^ „Zymne Monastery”. www.encyclopediaofukraine.com. Pristupljeno 2024-03-21.
- ^ „Discover Ukraine : Places : Western : Lutsk : Zymne Monastery”. discover-ukraine.info (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2024-03-21.
