Mato Vodopić
Mato Vodopić (Dubrovnik, 13. decembar 1816- 13. mart 1893) bio je srpski rimokatolički sveštenik i dubrovački biskup od 3. jula 1882. godine do svoje smrti 1893. godine. Bio je borac za ujedinjenje Srba i Južnih Slovena.
Mato Vodopić | |
|---|---|
 Mato Vodopić | |
| Datum rođenja | 13. decembar 1816. |
| Mesto rođenja | Dubrovnik, Austrijsko carstvo, danas Hrvatska |
| Datum smrti | 13. mart 1893. (76 god.) |
| Mesto smrti | Dubrovnik, Austrougarska, danas Hrvatska |
Mato Vodopić je bio rođak makarskog biskupa Ivana Pavlovića Lučića (1755—1818), koji je objavljivao u Svetom Savi Ivana Tomka Marnavića, i koji se izjašnjavao Srbinom rimokatoličke veroispovesti.
Posle 1849. godine kuća braće Pucić je postala centar okupljanja dubrovačke inteligencije, u kojoj su se često navraćali (sem braće Pucić i Mate Vodopića) Antun Kaznačić, Avgust Kaznačić, Antun Paško Kazalić, Mato Natalić, Pero Marinović, Ivo Vojnović, Frano Supilo i mnogi drugi. Pridruživši se pokretu Srba katolika, Mato je podržavao ujedinjenje Dalmacije sa Hrvatskom, a onda ulazak u jednu unitarnu jugoslovensku državu. Život Mate Vodopića predstavlja način života jednog pripadnika kulturne obnove Dubrovnika, gde su se Dubrovčani, iako svi rimokatolici, izjašnjavali kao Srbi i Italijani.
Njegov prvi rad, roman Marija Konavoka je ostao nedovršen, a objavljen je u delovima od 1863. Za ovaj roman je zanimljivo da su ga završili Niko Vodopić (Matov brat), Juraj Carić i Marćel Kušar. Njegov drugi rad, kratki roman, Tužna jele je završen 1868. godine, i bio je izuzetno popularan među Dubrovčanima i Konavljanima (mnogo puta se ovaj rad i igrao na sceni Dubrovačkih letnjih igara. Treći njegov rad, nezavršen isto kao prvi, Na doborskijem razvalinam, objavljen je 1881. godine.
Sve tri Vodopićeve knjige su štampane u štampariji Dragutina Pretnera, gde su se štampala dela na srpskom jeziku i ćirilici. Od 1878. do 1884. godine Mato Vodopić je pisao u prosrpskom časopisu Slovinac. Još dve knjige koje je posle napisao su Đenevrija: pilarska pripovijest i Pesme Mate Vodopića.
Godine 1880, 9. marta, dubrovačka opština je prihvatila ponudu Srpske dubrovačke omladine da se podigne spomenik na 300. godišnjicu rođenja pesnika Dživa Gundulića i imenovala je komisiju, u kojoj su bili Medo Pucić, Pero Budmani, Ivo Kaznačić, Luko Zore i Mato Vodopić, koja je imala zadatak da organizuje podizanje spomenika.
Stav o autohtonosti Slovena na Balkanu
urediVodopić je bio nastavljač starije misli (Vinko Pribojević, Mavro Orbin...) da su Sloveni pod imenom Ilira,Tračana... starosedeoci Balkana.[1]
Reference
uredi- ^ Srđ, pp. 297. Dubrovnik. 1902.
