Википедија

Medijavelistika

област која проучава средњовековље

Medijavelistika je akademska interdisciplinarna studija srednjeg veka.

Institucionalni razvoj uredi

Pojam „srednjovekovne studije“ akademici su počeli da usvajaju u prvim decenijama dvadesetog veka, u početku u naslovima knjiga kao što je Deset srednjovekovnih studija G. G. Koltona (1906), da bi se naglasio veći interdisciplinarni pristup istorijskoj temi.

Na američkim i evropskim univerzitetima ovaj termin je pružio koherentan identitet centrima sastavljenim od akademika iz različitih disciplina, uključujući arheologiju, istoriju umetnosti, arhitekturu, istoriju, književnost i lingvistiku. Institut za srednjovekovne studije na koledžu Seint Majkl Univerziteta u Torontu postao je prvi centar ovog tipa 1929. godine;[1] sada je Papski institut za srednjovekovne studije (PIMS) i deo je Univerziteta u Torontu. Ubrzo je usledio Srednjovekovni institut na Univerzitetu Notr Dam u Indijani, koji je osnovan 1946. godine, ali čiji koreni sežu do uspostavljanja Programa srednjovekovnih studija 1933.[2] Kao i kod mnogih ranih programa na rimokatoličkim institucijama, svoju snagu je crpio iz oživljavanja srednjovekovne sholastičke filozofije od strane naučnika kao što su Etjen Gilson i Žak Mariten, od kojih su obojica redovno posećivali univerzitet 1930-ih i 1940-ih.

Ovim institucijama prethodilo je u Ujedinjenom Kraljevstvu, 1927. godine, osnivanje idiosinkratskog odeljenja za anglosaksonski, nordijski i keltski jezik na Univerzitetu u Kembridžu. Iako su anglosaksonski, nordijski i keltski bili ograničeni geografski (na Britanska ostrva i Skandinaviju) i hronološki (uglavnom rani srednji vek), promovisali su interdisciplinarnost karakterističnu za srednjovekovne studije i mnogi od njenih diplomaca bili su uključeni u kasniji razvoj srednjevekovnog studija. Studijski programi drugde u Velikoj Britaniji.[3]

Sa ekspanzijom univerziteta kasnih 1960-ih i ranih 1970-ih, podstičući interdisciplinarnu saradnju, slični centri su osnovani u Engleskoj na Univerzitetu Reding (1965), na Univerzitetu u Lidsu (1967) i Univerzitetu u Jorku (1968), a u Sjedinjenim Državama na Univerzitet Fordham (1971).[4] Noviji talas osnivanja, možda potpomognut porastom interesovanja za stvari koje su srednjevekovne povezane sa neomedievalizmom, uključuje centre na Kings koledž London (1988),[5] Univerzitet u Bristolu (1994), Univerzitet u Sidneju (1997)[6] i Univerzitet Bangor (2005).[4]

Studije srednjeg veka su podržane brojnim godišnjim međunarodnim konferencijama koje okupljaju hiljade profesionalnih medievista, uključujući Međunarodni kongres o srednjovekovnim studijama, u Kalamazu MI, SAD, i Međunarodni srednjovekovni kongres na Univerzitetu u Lidsu.[7] Postoji veliki broj časopisa posvećenih srednjovekovnim studijama, uključujući: Mediaevalia, Comitatus, Viator, Traditio, Medieval Worlds, Journal of Medieval History, Journal of Medieval Military History, and Speculum, organ Srednjevekovne akademije Amerike osnovan 1925. sa sedištem u Kembridžu, Masačusets.[8] Drugi deo infrastrukture ovog polja je Međunarodna srednjovekovna bibliografija.[9][10]

Istoriografski razvoj uredi

Termin "srednji vek" prvi put je počeo da se koristi u pisanju istorije na engleskom jeziku početkom devetnaestog veka. Pogled na državu u Evropi tokom srednjeg veka Henrija Halama iz 1818. smatran je ključnom fazom u promociji ovog termina, zajedno sa Raskinovim predavanjima o arhitekturi iz 1853. godine.[11][12] Termin medijavelista je, shodno tome, skovao engleski govornici sredinom devetnaestog veka.[13]

Evropske studije srednjovekovne prošlosti karakterisao je u devetnaestom i ranom dvadesetom veku romantični nacionalizam, pošto su nove nacionalne države nastojale da legitimišu nove političke formacije tvrdeći da su ukorenjene u dalekoj prošlosti.[14] Najvažniji primer ove upotrebe srednjeg veka bila je izgradnja nacije koja je okružila ujedinjenje Nemačke.[15][16][17] Narativi koji su predstavljali evropske nacije kako se modernizuju nadograđujući, ali se i dalje razvijajući, njihovo srednjovekovno nasleđe, takođe su bili važni aspekti na kojima se zasnivaju opravdanja evropskog kolonijalizma i imperijalizma tokom ere novog imperijalizma. Naučnici srednjovekovne ere u Sjedinjenim Američkim Državama su takođe koristili ove koncepte da opravdaju svoje širenje na zapad preko severnoameričkog kontinenta. Ove kolonijalne i imperijalističke veze značile su da su srednjovekovne studije tokom 19. i 20. veka igrale ulogu u nastanku belog supremacizma.[18][19]

Međutim, početkom dvadesetog veka takođe su se pojavili novi pristupi povezani sa usponom društvenih nauka kao što su ekonomska istorija i antropologija, koje je oličila uticajna škola Annales . Umesto onoga što su Analisti nazvali histoire événementielle, ovaj rad je favorizovao proučavanje velikih pitanja tokom dugih perioda.[20]

Nakon Drugog svetskog rata, uloga medijevalizma u evropskom nacionalizmu dovela je do značajnog smanjenja entuzijazma za srednjovekovne studije u okviru akademije – iako su nacionalističke primene srednjeg veka i dalje postojale i ostale su moćne.[21] Udeo medievista na odeljenjima za istoriju i jezike je opao,[22] što je ohrabrilo osoblje da sarađuje u različitim odeljenjima; prošireno državno finansiranje i podrška univerziteta za arheologiju, donoseći nove dokaze, ali i nove metode, disciplinarne perspektive i istraživačka pitanja; a privlačnost interdisciplinarnosti je rasla. Shodno tome, srednjovekovne studije su se sve više okretale od proizvodnje nacionalnih istorija, ka složenijim mozaicima regionalnih pristupa koji su radili na evropskim okvirima, delimično u korelaciji sa posleratnom evropeizacijom.[21]

Usred ovog procesa, od 1980-ih naovamo srednjovekovne studije su sve više odgovarale na planove postavljene kritičkom teorijom i kulturološkim studijama, pri čemu su empirizam i filologija bili osporavani ili upregnuti u teme poput istorije tela.[23][20]

Reference uredi

  1. ^ H. Damico, J. B. Zavadil, D. Fennema, and K. Lenz, Medieval Scholarship: Philosophy and the arts: biographical studies on the formation of a discipline (Taylor & Francis, 1995), p. 80.
  2. ^ MI History Arhivirano na sajtu Wayback Machine (30. септембар 2015), University of Notre Dame
  3. ^ Michael Lapidge, 'Introduction: The Study of Anglo-Saxon, Norse and Celtic in Cambridge, 1878-1999', in H. M. Chadwick and the Study of Anglo-Saxon, Norse and Celtic in Cambridge, ed. by Michael Lapidge (Aberystwyth: Department of Welsh, Aberystwyth University, 2015). ISBN 9780955718298, pp. 1-58 [=Cambrian Medieval Celtic Studies, 69/70 (2015)].
  4. ^ a b G. McMullan and D. Matthews, Reading the medieval in early modern England (Cambridge: Cambridge University Press, 2007), p. 231.
  5. ^ „King's College London - About us”. www.kcl.ac.uk. Arhivirano iz originala 06. 12. 2016. g. Pristupljeno 2016-10-05. 
  6. ^ D. Metzger and L. J. Workman, Medievalism and the academy II: cultural studies (Boydell & Brewer, 2000), p. 18.
  7. ^ W. D. Padenm The Future of the Middle Ages: medieval literature in the 1990s (University Press of Florida, 1994), p. 23.
  8. ^ A. Molho, and G. S. Wood, Imagined histories: American historians interpret the past (Princeton University Press, 1998), p. 238.
  9. ^ Sawyer, Peter (2009). „The Origins of the International Medieval Bibliography: Its Unwritten History (as told by its Founder)”. Bulletin of International Medieval Research. 14 for 2008: 57—61. 
  10. ^ Macartney, Hilary (2007). „La International Medieval Bibliography como herramienta de investigación para la historiografía de ciudades medievales y sus territorios”. La Ciudad Medieval y Su Influencia Territorial: Nájera. Encuentros Internacionales del Medievo 3, 2006: 439—450. 
  11. ^ Robert I. Moore, 'A Global Middle Ages?', in The Prospect of Global History, ed. by James Belich, John Darwin, Margret Frenz, and Chris Wickham (Oxford: Oxford University Press, 2016), pp. 80-92 (pp. 82-83).
  12. ^ "medieval, adj. and n.", "middle age, n. and adj." Accessed 5 August 2018. OED Online, Oxford University Press, June 2018, www.oed.com/view/Entry/115638; www.oed.com/view/Entry/118142. Accessed 5 August 2018.
  13. ^ "medievalist, n." OED Online, Oxford University Press, June 2018, www.oed.com/view/Entry/115640. Accessed 5 August 2018.
  14. ^ Ian Wood, 'Literary Composition and the Early Medieval Historian in the Nineteenth Century', in The Making of Medieval History, ed. by Graham Loud and Martial Staub. . York: York Medieval Press. 2017. pp. 37-53. ISBN 9781903153703. .
  15. ^ Bastian Schlüter, 'Barbarossa's Heirs: nation and Medieval History in Nineteenth-cand Twentieth-Century Germany', in The Making of Medieval History, ed. by Graham Loud and Martial Staub. . York: York Medieval Press. 2017. pp. 87-100. ISBN 9781903153703. .
  16. ^ Bernhard Jussen, 'Between Ideology and Technology: Depicting Charlemagne in Modern Times', in The Making of Medieval History, ed. by Graham Loud and Martial Staub. . York: York Medieval Press. 2017. pp. 127-52. ISBN 9781903153703. .
  17. ^ Christian Lübke, 'Germany's Growth to the East: From the Polabian Marches to Germania Slavica', in The Making of Medieval History, ed. by Graham Loud and Martial Staub. . York: York Medieval Press. 2017. pp. 167-83. ISBN 9781903153703. .
  18. ^ Allen J. Frantzen, Desire for Origins: New Language, Old English, and Teaching the Tradition (New Brunswick: Rutgers University Press, 1990).
  19. ^ John M. Ganim, Medievalism and Orientalism: Three Essays on Literature, Architecture and Cultural Identity (New York: Palgrave Macmillan, 2005).
  20. ^ a b Graham A. Loud and Martial Staub, 'Some Thoughts on the Making of the Middle Ages', in The Making of Medieval History, ed. by Graham Loud and Martial Staub. . York: York Medieval Press. 2017. pp. 1-13. ISBN 9781903153703. .
  21. ^ a b Patrick Geary, 'European Ethnicities and European as an Ethnicity: Does Europe Have too Much History?', in The Making of Medieval History, ed. by Graham Loud and Martial Staub. . York: York Medieval Press. 2017. pp. 57-69. ISBN 9781903153703. .
  22. ^ Robert I. Moore, 'A Global Middle Ages?', in The Prospect of Global History, ed. by James Belich, John Darwin, Margret Frenz, and Chris Wickham (Oxford: Oxford University Press, 2016), pp. 80-92 (pp. 83-84).
  23. ^ Caroline Bynum, “Why All the Fuss about the Body? A Medievalist's Perspective”, Critical Inquiry 22/1, 1995, pp. 1-33.

Spoljašnje veze uredi

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Медијавелистика&oldid=26024689”