Milan Ličina
Milan Ličina (Čađavica Donja, kod Bosanskog Novog, 1917 — Jošavka Donja, kod Čelinca, 31. mart 1942) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
| milan ličina | |||
|---|---|---|---|
 Milan Ličina | |||
| Lični podaci | |||
| Datum rođenja | 1917. | ||
| Mesto rođenja | Čađavica, kod B.Novog, Austrougarska | ||
| Datum smrti | 31. mart 1942. (24/25 god.) | ||
| Mesto smrti | Jošavka Donja, kod Čelinca, ND Hrvatska | ||
| Profesija | student | ||
| Delovanje | |||
| Član KPJ od | oktobra 1940. | ||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | ||
| Heroj | |||
| Narodni heroj od | 24. jula 1953. | ||
| Odlikovanja |
| ||
Biografija uredi
Rođen je 1917. godine u selu Čađavica Donja, kod Bosanskog Novog. Poticao je iz siromašne seljačke porodice. Osnovnu školu završio je u obližnjem selu Velikoj Rujiškoj. Pošto je bio najbolji đak u svojoj generaciji, roditelji su ga, na nagovor učitelja, upisali u Građansku školu u Bosanskom Novom. Iako je bio u veoma teškim materijalnim uslovima, uspeo je ovu školu da završi sa odličnim uspehom. Potom se upisao u Trgovačku akademiju u Banja Luci, obezbeđujući, poučavanjem slabih đaka, sredstva za školovanje.[1]
Tokom učenja Trgovačke akademije, pristupio je omladinskom revolucionarnom pokretu. Vremenom je bivao sve aktivniji, a preko školskih raspusta politički je delovao u rodnom kraju. Na njegovu inicijativu u Velikoj Rujiškoj je osnovana biblioteka „Seljačkog kola”, oko koje se formirao aktiv naprednih seljaka i omladinaca. Posle završetka Trgovačke akademije, nastavio je, kao vanredni student, Visoku ekonomsko-komercijalnu školu u Zagrebu. Godine 1937. se zaposlio u Kruševcu, i tu ostao sve do 1940. godine, kada je otišao na odsluženje vojnog roka.[1]
Vojni rok je služio u Mostaru, gde ga je zatekao i početak Aprilskog rata, 1941. godine. Nakon brze kapitulacije Jugoslovenske vojske, uspeo je da izbegne zarobljavanje i da se vrati u rodni kraj. Tu se povezao sa Mesnim komiteto KPJ za Bosanski Novi, koji ga je uključio u pripreme ustanka u ovom kraju.[1]
Milan je oko sebe okupio nekoliko grupa pouzdanih ljudi iz okolnih sela, a 31. jula 1941. godine je ustanike poveo u napad na Rudice, oglašavajući tako početak oružane borbe u ovom delu Podgrmeča. Od tada je neumorno radio na učvršćenju ustaničke organizacije, suprotstavljajući se pojavama kolebanja u vreme razbijanja ustaničkog fronta od nadmoćnih neprijateljskih snaga, a zatim pokušajima italijanskog okupatora i pročetničkih elemenata da razbiju ustanak. Oktobra 1941. godine primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).[1]
U jesen 1941. postao je zamenik komandira, a odmah potom i komandir Novske partizanske čete. Od novembra 1941. godine bio je član Sreskog komiteta KPJ za srez Bosanska Krupa. Iako je bio komandir čete i član Sreskog komiteta učestvovao je u mnogim oružanim akcijama i uvek se nalazio u prvim redovima, kao i u jurišima. Početkom marta 1942. godine Milan je bio raspoređen na dužnost sekretara u Operativnom štabu NOP odreda za Bosansku krajinu. Potom je, po zadatku, bio upućen u Štab Četvrtog krajiškog partizanskog odreda, u selo Jošavku, u centralnoj Bosni, gde se tada na lečenju nalazio ranjeni dr Mladen Stojanović, načelnik Operativnog štaba NOP odreda za Bosansku Krajinu.[1]
Milan se u Jošavki zatekao i u vreme četničkog puča Rade Radića u Četvrtom krajiškom partizanskog odreda, u noći 1/2. aprila. Odmah po dobijanju vesti o puču, Milan se iz osnovne škole u Gornjoj Jošavki, gde se nalazila bolnica i Štab odreda, uputio ka kući Danila Vukovića, gde se nalazio ranjeni Mladen Stojanović. Kada se približio kući, Milan je video da su četnici unutra i pripucao je na njih. Kada su mu oni odgovorili vatrom, Milan se povukao i u blizini kuće upao u četničku zasedu i stradao.[1]
Čitava Milanova porodica je učestvovala u Narodnooslobodilačkom pokretu (NOP) — otac Borivoj i braća su se borili u partizanima.[1]
Ukazom Predsedništva Antifašističkog veća narodnog oslobođenja Jugoslavije (AVNOJ) 26. jula 1945. posthumno je odlikovan Ordenom zasluga za narod drugog reda.[2] Ukazom predsednika Federativne Narodne Republike Jugoslavije Josipa Broza Tita, 24. jula 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja.[1]
Reference uredi
Literatura uredi
- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982. COBISS.SR 48700167
