Milan Simović (general)
Milan Simović — Zeka (Vitkovac, kod Kraljeva, 3. februar 1917 — Beograd, 9. jun 1988), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i general-pukovnik avijacije-pilot JNA. Od 5. januara 1970. do 19. jula 1972. godine obavljao je dužnost komandanta Ratnog vazduhoplovstva i protivvazdušne odbrane SFRJ.
| milan simović | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Milan Simović Zeka | ||||||||||
| Lični podaci | ||||||||||
| Datum rođenja | 3. februar 1917. | |||||||||
| Mesto rođenja | Vitkovac, kod Kraljeva, Kraljevina Srbija | |||||||||
| Datum smrti | 9. jun 1988. (71 god.) | |||||||||
| Mesto smrti | Beograd, SR Srbija, SFR Jugoslavija | |||||||||
| Profesija | vojno lice-pilot | |||||||||
| Delovanje | ||||||||||
| Član KPJ od | decembra 1941. | |||||||||
| Učešće u ratovima | Aprilski rat Narodnooslobodilačka borba | |||||||||
| Služba | Jugoslovenska vojska NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941 — 1977. | |||||||||
| Čin | general-pukovnik JNA | |||||||||
| Komandant RV i PVO JNA | ||||||||||
| Period | 1970 — 1972. | |||||||||
| Prethodnik | Viktor Bubanj | |||||||||
| Naslednik | Enver Ćemalović | |||||||||
| Odlikovanja |
| |||||||||
Biografija
urediRođen je 3. februara 1917. godine u selu Vitkovcu, kod Kraljeva. Poticao je iz siromašne zemljoradničke porodice.[1]
Završio je Vazduhoplovnu podoficirsku školu u Petrovaradinu i stekao čin narednika-pilota. Nakon Aprilskog rata i okupacije Jugoslavije, 1941. godine je izbegao zarobljavanje i avgusta 1941. godine stupio u Kraljevački partizanski odred, gde je bio na dužnostima zamenika komandanta (komandant Odreda je bio Pavle Jakšić) i komandanta jednog bataljona. U članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) primljen je 11. decembra 1941. godine.[1]
Nakon Prve neprijateljske ofanzive i povlačenja glavnine partizanskih snaga u Sandžak, krajem 1941. godine, stupio je u tada formiranu Prvu proletersku udarnu brigadu, u njen Četvrti kraljevački bataljon, gde je bio komandir Četvrte rudarske čete. Nakon formiranja Prve proleterske divizije, novembra 1942. godine, bio je šef njenog Obaveštajnog odseka. Kada je oktobra 1943. godine u Livnu pri Vrhovnom štabu NOV i POJ formirana Prva vazduhoplovna baza, postao je zamenik komandanta. Od aprila 1944. godine je bio komandant Prve vazduhoplovne baze, a od 29. oktobra 1944. do jula 1945. godine načelnik Personalnog odeljenja Komande Ratnog vazduhoplovstva JA i vršilac dužnosti političkog komesara Ratnog vazduhoplovstva.[1]
Posleratni period
urediGodine 1946. je s grupom oficira upućen na školovanje u Sovjetski Savez, gde se do 1948. godine školovao na Višoj vojnoj akademiji. Po povratku u Jugoslaviju, u Ratnom vazduhoplovstvu i protivvazdušnoj odbrani (RV i PVO) je obavljao razne odgovorne dužnosti. Bio je načelnik Prvog odeljenja Komande RV, komandant vazduhoplovne divizije, načelnik Štaba avio-korpusa, direktor Jugoslovenskog aerotransporta (JAT) u dva navrata, od 1956. do 1959. i od 1960. do 1963, načelnik Četvrte uprave Komande Ratnog vazduhoplovstva, pomoćnik komandanta RV i PVO za pozadinu, načelnik Štaba Komande RV i PVO i komandant RV i PVO, od 5. januara 1970. do 19. jula 1972. godine. Istovremeno sa ovom funkcijom, obavljao je dužnost pomoćnika Saveznog sekretara za narodnu odbranu SFRJ, generala Nikole Ljubičića. Od 1972. do penzionisanja 1977. godine nalazio se na dužnostima u Saveznom sekretarijatu za narodnu odbranu (SSNO). Završio je Višu vojnu vazduhoplovnu akademiju JNA i Kurs operatike JNA.[1][2]
U čin kapetana je unapređen 1. maja 1943. godine, kada su uvedeni prvi činovi u NOVJ, potom je u čin majora unapređen 1. novembra 1943, a u čin potpukovnika 1. oktobra 1944. godine. Nakon rata, u čin pukovnika je unapređen 21. maja 1949, čin general-majora 1957, general-potpukovnika 1959. i u čin general-pukovnika 1970. godine. Aktivna vojna služba mu je prestala 31. decembra 1977. godine.[1]
Preminuo je u Beogradu, 9. juna 1988. godine i sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.[3]
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden zasluga za narod za zlatnom zvezdom, Orden narodne armije sa lovorovim vencem, Orden za vojne zasluge sa velikom zvezdom, Orden partizanske zvezde sa srebrnim vencem, Orden bratstva i jedinstva sa srebrnim vencem, Orden narodne armije sa zlatnom zvezdom, Orden za hrabrost i Orden narodne armije sa srebrnom zvezdom, kao i zlatnog pilotskog znaka.[1][4]
Reference
uredi- ^ a b v g d đ Čuvari našeg neba 1977, str. 332.
- ^ Vojni leksikon 1981, str. 1050.
- ^ Generalu Milanu Simoviću u slavu („UPVLPS”, 10. jun 2017)
- ^ Ko je ko u Jugoslaviji 1970, str. 944.
Literatura
uredi- Ko je ko u Jugoslaviji. Beograd. 1970.
- Vojna enciklopedija tom VIII. Beograd. 1974.
- Čuvari našeg neba. Beograd: Vojnoizdavački zavod. 1977.
- Vojni leksikon. Beograd: Vojnoizdavački zavod. 1981.
- Kučan, Viktor (1996). Borci Sutjeske. Beograd: Zavod za udžbenike i nastavna sredstva. ISBN 978-86-17-04984-1.
