Milan Timotić
Milan D. Timotić, Bata (Banovo Polje kod Bogatića, 1908 — Čikago, 13. novembar 1988) je bio pevač popularne i narodne muzike, jedan od najpopularnijih pevača sa prostora Kraljevine Jugoslavije.
Milan Timotić | |
|---|---|
 Milan D. Timotić Bata u studiju Radio Beograda | |
| Datum rođenja | 1908. |
| Mesto rođenja | Banovo Polje, Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 13. novembar 1988. (79/80 god.) |
| Mesto smrti | Čikago, SAD |
Biografija uredi
Nakon završena četiri razreda gimnazije u Šapcu, odlazi u Beograd gde završava prava i radi kao opštinski službenik.
U Beogradu je započeo uspešnu muzičku karijeru. Bio je stalni član Kraljevske opere. Negujući narodnu pesmu, muzička uprava Beogradske radio stanice ga je često pozivala da gostuje u emisijama. Prve gramofonske ploče snimio je za izdavačku kuću Odeon 1927. godine. U to vreme, je bio jedan od najpopularnijih pevača sa prostora Kraljevine Jugoslavije. Zbog sličnosti interpretacije sa Mijatom Mijatovićem dobio je nadimak "Novi Mijat".[1]
U vremenu do Drugog svetskog rata živeo je i radio u Beogradu. Bio je član Beogradske opere, pevao na Radio Beogradu, Bečkoj operi i u slobodno vreme često dolazio u Šabac da bi se družio sa starim prijateljima.
Pojavio se i u crno belom ton filmu Priča jednog grada snimljenog u produkciji Artistik filma 1941. godine u Beogradu. Režirao ga je Jevrejin Maks Kalmić koga su Nemci streljali iste godine. U filmu koji traje 9 minuta prikazan je život Beograda u jednom danu.
Rat je dočekao služeći vojni rok u Bijeljini. Za vreme rata boravio je u Užicu i Valjevu. Bio je oženjen Milenom Vuković, međutim nisu imali dece pa se od nje razveo.
Kao pristalica ravnogorskog pokreta ilegalnim putem napustio je zauvek Srbiju. Jedno vreme je boravio u Salcburgu, gde je radio na obnovi opere i snimio dva filma, potom u Beču gde je bio pravni savetnik za Međunarodnu organizaciju za izbeglice. Nakon uspešne karijere u Austriji, odlazi u Njujork, da bi se potom trajno nastanio u Čikagu.
Godine 1959. upoznao je 25. godina mlađu pijanistkinju Džoan Kornel. Venčali su se dve godine kasnije. Zajedno sa Džoan priređivao je brojne koncerte širom Amerike i uporedo snimao za firmu gramofonskih ploča „Balkan“. Zbog zdravstvenih problema sa srcem Milan i Džoan su tokom zimskih meseci boravili u Kaliforniji.
Diskografija uredi
Imao je izuzetno bogat i raznovrstan repertoar, od popularne operske arije do narodne pesme.
Na njegovom repertoaru nalazile su se, između ostalih, i pesme:[2]
- Kad je bilo noću u ložnici
- Služim caru
- Oprosti mi, mila mati
- Jednu noć samo
- Magla padnala
- Oj ti Mico, pevačico
- Kad mi pišeš, mila mati
- Cigansko sam dete
- Ne plači, mala
- Uspavanka
- Adio, Mare
- Kaži, mome, istine ti
- Moj se dragi na put sprema
- Uzeh džugum i mastrafu
- Opkladi se momče i devojče
- Lenče popovo
- Senkina snaga
- Trepću zvezdice male
- Ajde, sunce zađe
- Čekaću te
- Ravno polje, žao mi je na te
Gramofonske ploče snimao je za kompanije Edison Bell Penkala i Odeon.
Njegovo bogato muzičko stvaralaštvo još uvek je nedovoljno istaženo.
Preminuo je 13. novembra 1988. godine u Čikagu, u 81. godini života.
Insert iz ton filma „Priča jednog dana“ pojavljuje se u filmu Maratonci trče počasni krug.
Izvori uredi
- ^ Stari gramofon 78 obrtaja blog Dragana Petrovića Arhivirano na sajtu Wayback Machine (6. oktobar 2014) Pristupljeno 29.09.2014.
- ^ Riznica Srpska - Muzika Arhivirano na sajtu Wayback Machine (6. oktobar 2014) Pristupljeno 29.09.2014.
Spoljašnje veze uredi
- "Tamburitza and Folk music from America and more by Steven Kozobarich" Pristupljeno 29.09.2014.
- Članak u časopisu Telegraf Pristupljeno 25.09.2014.
