Mileva Lula Planojević
Mileva Lula Planojević (Guča, kod Čačka, 30. decembar 1919 — Čačak, 16. maj 2003) bila je učesnica Narodnooslobodilačke borbe i društveno-politička radnica SFRJ i SR Srbije.
| mileva lula planojević | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 Mileva Lula Planojević | ||||||
| Lični podaci | ||||||
| Datum rođenja | 30. decembar 1919. | |||||
| Mesto rođenja | Guča, kod Čačka, Kraljevstvo SHS | |||||
| Datum smrti | 16. maj 2003. (83 god.) | |||||
| Mesto smrti | Čačak, Srbija, Srbija i Crna Gora | |||||
| Delovanje | ||||||
| Član KPJ od | avgusta 1940. | |||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | |||||
| Odlikovanja |
| |||||
Biografija uredi
Rođena je 30. decembra 1919. godine u Guči, kod Čačka. Osnovnu školu je završila u rodnom mestu, a gimnaziju u Čačku. Potom je studirala na Filozofskom fakultetu u Beogradu.[1][2]
Omladinskom revolucionarnom pokretu pristupila je još kao učenica Čačanske gimnazije, a potom je na Beogradskom univerzitetu aktivno učestvovala u revolucionarnom studenstkom pokretu. U članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) primljena je avgusta 1940. godine. Radila je pri Mesnom komitetu SKOJ-a za Beograd, kao članica Komisije za rad među srednjoškolskom omladinom. Takođe je aktivno politički delovala i u svom rodnom kraju, a početkom 1941. godine bila je kratko vreme sekretar partijske ćelije u Guči.[1][2]
Posle okupacije Jugoslavije, maja 1941. godine je došla u okupirani Beograd, gde je od beogradske partijske organizcije bil predložena za specijalnog kurira Politbiroa Centralnog komiteta KPJ. Imala je zadatak da prati pojedine članove Politbiroa, kada bi odlazili na sastanke po gradu, da im donosi poštu i da brine o stanovima koje su oni koristili. Tada je živela pod lažnim imenom Vera Stanković.[3][2]
Septembra 1941. godine, zajedno sa članovima CK KPJ, prešla je prešla na oslobođenu teritoriju zapadne Srbije, a potom u Užice. Posle Prve neprijateljske ofanzive, prešla je u Sandžak, a potom u Bosnu. Kretala se zajedno sa članovima CK KPJ i Vrhovnog štaba, sve do aprila 1943. godine, kada je bila upućena u Prvu proletersku udarnu brigadu, gde se nalazila na dužnosti člana Politodela. U leto 1944. godine bila je prebačena u Šestu ličku proletersku diviziju „Nikola Tesla“, gde je takođe bila član Politodela. Zajedno sa ovim jedinicama, prošla je ratni put od Sutjeske do Sremskog fronta.[2]
Početkom 1945. godine, povučena je sa Sremskog fronta u Beograd, gde je postavljena na dužnost sekretara jednog Rejonskog komiteta KPJ. U toku Narodnooslobodilačkog rata je bila delegat na Prvom kongresu Antifašističkog fronta žena (AFŽ), održanom decembra 1942. godine u Bosnaskom Petrovcu. Takođe je bila poslanik Antifašističke skupštine narodnog oslobođenja Srbije (ASNOS) i delegat na Osnivačkom kongresu Komunističke partije Srbije, maja 1945. godine.[2]
Posle oslobođenja Jugoslavije, završila je Višu partijsku školu i nalazila se na raznim državnim i partijskim funkcijama u Socijalističkoj Republici Srbiji. Bila je sekretar i predsednik Državne kontrole Narodne Republike Srbije, sekretar Sekreterijata za opštu upravu i budžet, sekretar Sekreterijata za rad Izvršnog veća NR Srbije, član Izvršnog veća NR Srbije, sekretar Centralnog veća Saveza sindikata Jugoslavije i dr.[2][4]
Bila je član Centralnog komiteta Saveza komunista Srbije, a od 1966. do 1969. godine član Izvršnog komiteta CK SK Srbije. Takođe, bila je član Stalnog dela Konferencije Saveza komunista Jugoslavije. Birana je za člana Republičkog odbora Socijalističkog saveza radnog naroda Srbije, kao i za poslanika Savezne Skupštine i Skupštine SR Srbije. Kasnije je bila aktivna i u radu Repubičke organizacije SUBNOR-a Srbije, a od 1982. do 1983. bila je na dužnosti predsednika ove organizacije, kao jedina žena na čelu boračke organizacije. Imala je čin rezervnog kapetana prve klase.[2][4]
Poslednjih godina je živela u Beogradu i Čačku. Umrla je 16. maja 2003. u Čačku, a njena urna je sahranjena u porodičnoj grobnici u Guči.[1]
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden jugoslovenske zastave sa lentom, Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem, Orden za hrabrost i Orden zasluga za narod sa srebrnim zracima.[5]
Reference uredi
- ^ a b v Nedović 2010.
- ^ a b v g d đ e Žene Srbije u NOB 1975.
- ^ Vujošević 1977.
- ^ a b Ko je ko u Jugoslaviji 1971.
- ^ Ko je ko u Jugoslaviji 1958.
Literatura uredi
- Ko je ko u Jugoslaviji. Beograd. 1958.
- Ko je ko u Jugoslaviji. Beograd. 1971.
- Žene Srbije u NOB. Beograd: Prosveta. 1975.
- Vujošević, Ubavka (1977). Tito u Beogradu 1926—1944. Beograd: Muzej grada Beograda.
- Nedović, Radomir S. (2010). Čačnski kraj u NOB 1941—1945. — Žene borci i saradnici. Čačak.
