Mile Medić
Mile Medić (Kovačić, kod Knina, 1. februar 1933 — Beograd, 22. avgust 2022) bio je srpski književnik.
Mile Medić | |
|---|---|
 Mile Medić, 2010. godine | |
| Datum rođenja | 1. februar 1933. |
| Mesto rođenja | Kovačić, kod Knina, Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 22. avgust 2022. (89 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Srbija |
Biografija uredi
Rođen je 1. februara 1933. godine u selu Kovačić kod Knina. Književnost i jezik studirao je u Zagrebu, a diplomirao u Beogradu.[1] Za svoja najuspešnija dela (npr. „Zavještanje Stefana Nemanje”) Medić je pronalazio inspiraciju u srednjem veku, dobu Nemanjića.
Za knjigu „Najezda stranih reči na srpski jezik” dobio je 2000. godine Nolitovu nagradu. Sa suprugom Lelom napisao je knjigu „Srpska imena srpskoj deci”, sačinjenu od 7.500 imena sa podacima o njihovom poreklu, značenju i starosti. Tokom 2011. godine je iz štampe izašlo i njegovo novo ostvarenje „Priče iz romana”. Uređivao je jezičku tribinu u Udruženju književnika Srbije.
Preminuo je 22. avgusta 2022. godine u Beogradu. Ispraćen je 25. avgusta 2022. na kremaciju na Novom groblju u Beogradu.[2]
Zavještanje Stefana Nemanje uredi
Najpoznatije delo Mileta Medića je „Zavještanje Stefana Nemanje”. Peti odeljak, nazvan „Zavještanje jezika”, počinje sledećim rečima:
Čuvajte, čedo moje milo, jezik kao zemlju. Riječ se može izgubiti kao grad, kao zemlja, kao duša. A šta je narod izgubi li jezik, zemlju, dušu? Ne uzimajte tuđu riječ u svoja usta. Uzmeš li tuđu riječ, znaj da je nisi osvojio, nego si sebe potuđio. Bolje ti je izgubiti najveći i najtvrđi grad svoje zemlje, nego najmanju i najneznatniju riječ svoga jezika. Zemlje i države ne osvajaju se samo mačevima nego i jezicima. Znaj da te je neprijatelj onoliko osvojio i pokorio koliko ti je riječi potro i svojih poturio. Narod koji izgubi svoje riječi prestaje biti narod.
Otkada se pojavilo, „Nemanjino zaveštanje” je odmah postalo hit. Posebno je postalo popularno u krugovima književnika, nastavnika i profesora srpskog jezika i književnosti. „Nemanjino zaveštanje” se recitovalao na mnogim priredbama i svečanostima. Ali često se najavljivalo bez spominjanja imena autora, tako su mnogi stekli utisak da je reč o izvornom delu Stefana Nemanje. Tome su doprineli i izdavači koji su ga ponekad publikovali bez navođenja imena autora. Tako je stvoren mit o Stefanu Nemanji kao prvom srpskom puristi.[3]
Bibliografija uredi
- „Narodni heroji Kninske Krajine” (1980)
- „Vijenci Nemanjića” (1996)
- „Zavještanje Stefana Nemanje” (1998)
- „Najezda stranih reči na srpski jezik” (2000)
- „Srpska imena srpskoj deci” (2001)
- „Mnogaja ljeta” (2003)
- „Kamen sa Dinare” (2004)
- „Odbrane i zablude branitelja stranih riječi” (2004)
- „Kanadska loza Nemanjića” (2008)
- „Knin Krajina” (2010)
- „Putovanje u Nikeju” (2013)
- „Duh jezika” (2016)
Reference uredi
- ^ MILE MEDIĆ Gde odzvanja naša reč, naša je i država [1]
- ^ Dan u Beogradu (24. 8. 2022). „Sahrane i kremacije u Beogradu, 25. avgust 2022.”. Pristupljeno 11. 5. 2024.
- ^ Vladislav Đorđević: „ČUVAJTE, ČEDO MOJE MILO, JEZIK KAO ZEMLjU” [2] Arhivirano na sajtu Wayback Machine (3. septembar 2014)
