Milisav Antonijević - Drimkolski
Milisav Antonijević - Drimkolski (Labuništa, 1913) — Beograd, 2001) bio je učitelj i prosvetni inspektor. Po dolasku u Beograd bio je zamenik generalnog sekretara „Borbe”, funkcioner u Savezu sindikata, glavni i odgovorni urednik časopisa „Roditelj” i „Dom i škola”, kao i saradnik mnogih listova i časopisa i pisac.
Život uredi
Rođen je u selu Labuništa 1913. godine. Osnovnu školu završio je u rodnom Labuništu (niža gimnazija), gimnaziju (viša gimnazija) u Ohridu, a učiteljsku školu u Beogradu. Po završetku učiteljske škole vraća se u rodni kraj. Radi kao učitelj u obližnjim selima.
Sa početkom fašističke okupacije, Milisav je jedan od osnivača Opštinske organizacije Komunističke partije za Labunište i okolna sela. Aktivan je učesnik narodnooslobodilačke borbe od prvih dana ustanka 1941. godine.
U maju 1943. godine, pada u ruke italijanskim fašistima i biva prebačen u zloglasni logor “Porto Romano” u Albaniji, u politički zatvor “Burt politik” u Tirani, gde ostaje do kapitulacije Italije, septembra 1943. godine. Po povratku iz zatvora, ponovo se vraća u narodnooslobodilački rat.
U septembru 1944. godine, od strane narodne vlade Makedonije, postavljen je za prosvetnog inspektora za ohridsko-struško područje.
O njegovoj ulozi govori i sadržaj naredbe Prosvetnog odeljenja Bitolj, u kojoj se kaže: “Svi NOO, opštinski i seoski, kao i mesne komande, da ukažu prosvetnom inspektoru potrebnu pomoć pri vršenju njegove funkcije.”
Kao sreski prosvetni inspektor, Drimkolski je bio odgovoran za sprovođenje prosvetne politike u pomenutom regionu koji je bio oslobođen od fašista. Na slobodnoj teritoriji u oblasti Debarca, u prisustvu učitelja-partizana, Milisav Antonijević - Drimkolski održao je predavanje na temu: “Vaspitni cilj – nastavni principi u mladoj makedonskoj državi”.
Posle rata, izvestan period je radio u Ministarstvu narodne prosvete u Skoplju, bio je saradnik lista “Borba” iz Makedonije.
Umro je u Beogradu 2001 godine.
Dela uredi
Vatre sa Drimkola (1956) uredi
“Vatre sa Drimkola” je prva knjiga Milisava Antonijevića-Drimkolskog. Sam naslov kazuje gde se događa radnja, a njeni junaci su deca, čiju dušu, stremljenja i fantaziju autor izvanredno poznaje. On voli u detetu dete i sa uvažavanjem i ozbiljno se odnosi prema njegovom svetu, problemima, maštanju, igri i nestašlucima, ne trudi se da “ispravlja” njegova osećanja, već traži siže u najobičnijem, u svakodnevnom životu. Knjiga “Vatre sa Drimkola” 1958. prevedena je na albanski jezik.
Međa smrti (1958) uredi
Za roman Drimkolskog “Međa smrti” jedan kritičar je rekao da je u njemu “pređena međa prosečnosti” i da se njime on uvrstio u naše najznačajnije posleratne pisce. Ovo delo je, inače, naišlo na izvanredan odjek kod književne kritike i čitalačke publike, kako u zemlji tako i u inostranstvu. Vodeći književni list u SSSR, “Literaturnaja gazeta” objavio je o njemu tekst na prvoj strani.
“Međa smrti” je višeslojni roman sa dve osnovne sižetne linije: borba za zemlju, tačnije za među i mržnja koja se na fonu tih sukoba rasplamsava u patrijarhalnoj svesti Torbeša, Makedonaca islamske religije u jednom zabitom selu Drimkola. Zemlja daje život i zbog zemlje ljudi gube živote u večitoj stihijskoj borbi za nju i oko nje, ne samo sa stranim osvajačima, nasilnicima, agama i begovima, već i sa svojim najbližim – zemljacima i rođacima.[1]
Gnev (1963) uredi
Roman “Gnev” u umetničkom pogledu predstavlja najveći domet u stvaralaštvu Drimkolskog. To je povest o sudaru dva sveta – okrutnog spahije i trgovca Dejana Beličanina i njegovog najmlađeg sina Gorana, koji se najpre stihijski, a potom i svesno suprostavlja ocu, njegovim nemilosrdnim i potkupljivim seizima i čitavom ustrojstvu i filozofiji bogataša u ovom podneblju.[2]
Iz jezera izronile munje (1979) uredi
Roman “Iz jezera izronile munje” predstavlja nov kvalitet i novu tematiku u njegovom stvaralaštvu. Radnja se odigrava u Mavrovu, gde je u prvim posleratnim godinama stvoreno veštačko jezero i sagrađena velika hidrocentrala. Tačnije, pozornica zbivanja je izgradnja veštačke brane i podzemne dvorane za elektranu u kraju koji je do tada dremao u vekovnoj letargiji sitnosopstveničkog mentaliteta i pečalbarskih tuga i žudnji.[3]
Reference uredi
Literatura uredi
- Branko Kitanović: Književno delo M. A. Drimkolskog, na kraju knjige “Iz jezera izroniše munje”, Milisav Antonijević Drimkolski, Privredna štampa, Beograd, 1979. godina