Milica Zorić Čolaković
Milica Zorić Čolaković (Split, 1909 — Beograd, 1989) bila je umetnica tapiserije i supruga Rodoljuba Čolakovića.[1]
Milica Zorić Čolaković | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1909. |
| Mesto rođenja | Split |
| Datum smrti | 1989. |
Biografija
urediRođena je u Splitu 1909. godine. U detinjstvu se seli u Beograd, gde završava Kraljevsku umetničku školu i studije Istorije umetnosti na Filozofskom fakultetu.[2] Rano je ostala bez majke, a odgajao ju je njen otac, Svetozar Zorić, profesor Univerziteta u Beogradu, kolekcionar i slikar. Pretpostavlja se da je talenat nasledila od oca, a da je ljubav prema umetnosti negovala kroz prijateljstvo sa Nadeždom Petrović. Tokom studija, Milica se bavila pisanjem i objavljivanjem literarnih tekstova i kolekcionarstvom. Bila je zaražena tuberkulozom 1931. godine, nakon čega je sa svoje 22 godine sastavila testament.[2] Njena prva ljubav bio je književnik Branimir Ćosić, koja je okončana njegovom ranom smrću od tuberkuloze 1934. godine.[1]
Udajom za Rodoljuba Čolakovića, seli se u Bijeljinu. Nedugo nakon otpočinjanja zajedničkog života, Rodoljub, kao komunistički aktivista, sklanja se u Srbiju, a ustaške vlasti 22. juna 1942. godine u Bijeljini hapse Milicu i iz zatvora je prebacuju prvo u Logore Jasenovac i Lobor.[2] Odatle biva prebačena u Srbiju, gde je sve do oslobođenja Beograda 1944. godine, bila zatočena u Banjičkom logoru.[1]
Nakon rata, Milica se vraća umetnosti. Svoj umetnički put započela je slikanjem na staklu, da bi se 1957. godine posvetila tapiseriji. Njen rad, na tadašnjoj umetničkoj sceni Jugoslavije, izdvaja se po tehnici, kompoziciji i simbolici. Njeni radovi predstavljaju odraz unutrašnjeg sveta umetnice, kroz koje se ogleda višegodišnji strah koji je preživela tokom zatočeništva u Drugom svetskom ratu. Istovremeno, inspiraciju je nalazila u mitologiji Starih Slovena i folkloru. Stvaralački rad Milice je trajao skoro dve decenije, tokom kojih su njene tapiserije izlagane na oko petnaest samostalnih i četrdeset kolektivnih izložbi u zemlji i inostranstvu.[2] Dobitnica je i nekoliko priznanja, među njima je i nagrada Oktobarskog salona 1971 godine. Sedamnaest tapiserija Milice Zorić Čolaković deo su legata koji su ona i Rodoljub Čolaković zaveštali Muzeju Semberije u Bijeljini.[1] Njihov legat se nalazi i u vidu galerije u sklopu Muzeja savremene umetnosti u ulici Rodoljuba Čolakovića na Dedinju, u zgradi koju su on i Milica zaveštali Beogradu,[3] Legat je otvoren 1980. godine i čuva zbirku od 92 dela najpoznatijih jugoslovenskih umetnika, kolekciju stilskog nameštaja, skupocene orijentalne tapiserije i raznovrsne predmete od porcelana i stakla.[4]
Vidi još
urediReference
uredi- ^ a b v g d Yumpu.com. „OLGA MARASOVIĆ (1914 - 1”. yumpu.com (na jeziku: xx). Pristupljeno 2021-03-08.
- ^ a b v g Dimitrijević, Milica. „Moderni simbolizam Milice Zorić”. Politika Online. Pristupljeno 2021-03-08.
- ^ „O Legatu Čolakovićv”. msub.org.rs. Arhivirano iz originala 17. 05. 2021. g. Pristupljeno 2021-03-08.
- ^ „Znamenitosti Beograda - Galerija legat Milice Zorić i Rodoljuba Čolakovića | Belgrade Beat”. belgrade-beat.rs. Pristupljeno 2021-03-08.