Mihail Aleksandrovič

Mihail Aleksandrovič
Mihail Aleksandrovič
	Veliki knez Mihail Aleksandrovič (Romanov)
Lični podaci
Datum rođenja	5. decembar 1878.
Mesto rođenja	Sankt Peterburg, Ruska Imperija
Datum smrti	12. jun 1918. (39 god.)
Mesto smrti	Perm, Ruska SFSR
Porodica
Supružnik	Natalia Brasova
Potomstvo	Georgij Mihailovič
Roditelji	Aleksandar III Aleksandrovič; Marija Fjodorovna
Dinastija	Romanov

Mihail Aleksandrovič (rus. Михаил Александрович; Sankt Peterburg, 5. decembar 1878 — Perm, 12. jun 1918) bio je veliki knez, mlađi brat poslednjeg ruskog imperatora Nikolaja II, general-lajtnant, general-ađutant i član Državnog savjeta.

Neki istoričari smatraju da je on bio poslednji ruski imperator.

Porodica uredi

Mihail Aleksandrovič je bio treći po starosti sin imperatora Aleksandra III Aleksandroviča što ga je činilo tada gotovo nevažnim ruskim carevićem. Smrt starijeg brata 1899, kao i bolest jedinog sina imperatora Nikolaja II, Alekseja, iznenada ga postavlja u blizinu centra političke moći. On će tamo konačno i dospjeti kada ga 1912. brat Nikolaj II javno proglašava regentom prestolonasljednika u slučaju svoje prerane smrti. Bez obzira na njegov državnički položaj, nastavio je opušteno uživati u životu. Dokaz takvog stila života je njegovo vjenčanje tek u 33. godini života što je opšti starosni rekord u vjekovima vladanja dinastije Romanov.

Imperator uredi

Suočen sa Februarskom revolucijom (1917), imperator Nikolaj II Aleksandrovič je 15. marta odlučio da se odrekne prestola u korist svog sina, maloljetnog cesarevića Alekseja, nakon čega bi Mihail postao regent. Revolucionarna vlada je taj prijedlog odbila pošto djeca ne mogu abdicirati što je u suprotnosti s njenim željama podijeljenim u dva tabora, gdje jedan zahtijeva da se potpuno ukine monarhija, a drugi da novi imperator postane Mihail. Pod takvim ultimatumom, tog istog dana, Nikolaj II Aleksandrovič potpisuje abdikaciju u korist svog brata.

Takav razvoj događaja je bio prihvaćen od strane predsjednika Privremene vlade Georgija Lavova, ali tada se pobunio budući predsjednik Aleksandar Kerenski prijeteći revolucijom. Pod njegovim uticajem je sastavljen dokument koga je novi imperator morao potpisati. Po njemu će Mihail Aleksandrovič prihvatiti krunu samo ako mu se ona ponudi od narodnog predstavništva. U trenutku kada je potpisao ovaj dokument 16. marta 1917, to je bilo prihvaćeno kao abdikacija pošto je on u tih 24 časa po ruskom zakonu bio imperator, a Kerenski nije htio dopustiti glasanje narodnog predstavništva o ovoj temi.

Nemačka karikatura M. A. i raspoloženje ruske armije 1917. g.

Pobjedom komunista u Oktobarskoj revoluciji, Mihail Aleksandrovič neko vrijeme provodi u miru bez želje za bjegom ili bilo kakve druge, provodeći svoje dane u hotelu grada Perm.

Taj mirni povučeni život naglo završava 12. juna 1918. kada ga civilna lica hapse i ubrzo streljaju.

Zanimljivosti uredi

Ruska Imperija je sebe smatrala legalnim nasljednikom Starog Rima i Konstantinopolja. Datum kada imperator Nikolaj II Aleksandrovič potpisuje svoju abdikaciju pred revolucionarnom vladom je identičan onom kada je ubijen Gaj Julije Cezar. Slično tome u rimsko-vizantijskom tradiciji prvi vladar koji organizuje državu i poslednji vladajući moraju imati isto ime. Tako je u Rimu tvorac poslije građanskog rata tamošnjeg carskog sistema bio Avgust, a poslednji car u Italiji je bio Romul Avgustul. U Vizantiji je prvi bio Konstantin Veliki, a poslednji Konstantin XI. Tako je u Rusiji ispalo da prvi car nakon poljske okupacije bude Mihail I Fjodorovič, a poslednji Mihail Aleksandrovič.

Crna Gora mu je dodelila Orden knjaza Danila I.^[1]