Википедија

Mišel Vilijams (glumica)

америчка глумица

Mišel Ingrid Vilijams (engl. Michelle Ingrid Williams; Kalispel, 9. septembar 1980) američka je filmska, televizijska i pozorišna glumica. Posebno je poznata po svom radu u manjim nezavisnim produkcijama sa mračnim ili tragičnim tematikama. Dobitnik je nekoliko priznanja, uključujući Zlatni globus, a bila je nominovana za četiri Oskara i jednu Toni nagradu.

Mišel Vilijams
Mišel Vilijams na Trajbeka filmskom festivalu 2012. godine
Lični podaci
Puno imeMišel Ingrid Vilijams
Datum rođenja(1980-09-09)9. septembar 1980. (43 god.)
Mesto rođenjaKalispel, Montana, SAD
Zanimanjeglumica
Porodica
SupružniciFil Elverm (2018—danas; razdvojeni)
PartneriHit Ledžer (2004—2007)
Deca3
RoditeljiLeri R. Vilijams (otac)
Rad
Aktivni period1993—danas
Veza do IMDb-a

Rođena kao ćerka političara i trgovca Lerija R. Vilijamsa, Mišel je odrasla u Kalispelu, Montana i San Dijegu u Kaliforniji. Karijeru je započela u mladosti, nastupima na televizijskim gostovanjima, a filmski debi imala je u porodičnom filmu Lassie iz 1994. godine. Sa 15 godina se osamostalila od roditelja, a ubrzo je stekla i javno priznanje za glavnu ulogu u televizijskoj dramskoj dramskoj seriji Dosonov svet (1998—2003). Nakon toga usledili su filmovi niskog profila, pre njene probojne uloge u romantičnoj drami Planina Broukbek (engl. Brokeback Mountain) iz 2005. godine, u kojoj je njeno tumačenje supruge gej muškarca dovelo do prve nominacije za Oskara.

Vilijamsova je stekla široku popularnost svojom ulogom emocionalno problematične žene koja se suočava sa gubitkom ili usamljenošću u dramama Vendi i Lusi iz 2008, Tužna veza iz 2010. i Mančester pored mora (engl. Manchester by the Sea) iz 2016. godine. Za portret Merilin Monro u filmu Moja nedelja sa Merilin (engl. My Week with Marilyn) (2011) osvojila je nagradu Zlatni globus za najbolju glumicu. Potom su došle uloge kojima je ostvarila najviše zarade dolazila, a među njima su triler Zatvoreno ostrvo (engl. Shutter Island, 2010), naučnofantastični film Oz, veliki i moćni (2013), mjuzikl Veličanstveni šoumen (2017) i superherojskim filmom Venom (2018). Mišel Vilijams je na Brodveju glumila u ponovnim izvođenjima mjuzikla Kabare (Cabaret) 2014. godine i drame Blackbird 2016. godine. Za tumačenje seksualno zlostavljane žene u potonjoj predstavi, nominovana je za nagradu Toni za najbolju glumicu u predstavi. Vilijamsova se vratila na televiziju 2019. godine kako bi tumačila Gven Verdon u biografskoj miniseriji Fosse/Verdon, a za koju je nominovana za nagradu Prajmtajm Emi za istaknutu glavnu glumicu.

Uprkos velikoj medijskoj pažnji, Mišel Vilijams je oprezna kada je reč o njenom privatnom životu. Ima ćerku iz veze sa pokojnim glumcem Hitom Ledžerom i živi odvojeno od svog supruga, muzičara Fila Elverma, sa kojim se venčala 2018. godine.

Biografija uredi

1980—1995: Detinjstvo i mladost uredi

 
Grad Kalispel u Montani, gde je Mišel Vilijams rođena

Mišel Ingrid Vilijams je rođena 9. septembra 1980. godine u Kalispelu u Montani, kao ćerka Karle, domaćice, i Lerija R. Vilijamsa, političara i trgovca robom.[1][2] Norveškog je porekla,[3] a njen otac dva puta se neuspešno kandidovao za Senat Sjedinjenih Država kao predstavnik Republikanske partije.[2] Mišel je u Kalispelu živela sa još tri polubraće i sa mlađom sestrom Pejdž.[4] Iako je svoju porodicu opisivala kao „ne toliko međusobno povezanu”, ona je bila dosta bliska sa ocem, koji ju je naučio da peca i da lovi, i vaspitao je da bude strastveni čitalac,[5][6][7] te je Vilijamsova kasnije prepričavala svoje uspomene i sećanja na odrastanje u prostranim krajolicima Montane.[8] Kada je imala devet godina, porodica se preselila u San Dijego u Kaliforniji.[4] Povodom tog iskustva, rekla je da je „verovatno bila manje srećna zato što je bila u predtinejdžerskim godinama, koje su uglavnom uvek neprijatne gde god da odete”.[8] U tom periodu je uglavnom bila povučena, držala se sebe i bila puna samopouzdanja.[9]

Vilijamsova se zainteresovala za glumu u ranom dobu, kada je videla lokalni pozorišni mjuzikl The Adventures of Tom Sawyer.[10] Nastupila je u amaterskoj produkciji mjuzikla Annie, a roditelji bi je vozili iz San Dijega u Los Anđeles na audiciju za predstave. Njeno prvo pojavljivanje na ekranu bilo je kao Bridžit Bauers, mlada žena koja zavodi Hobija, sina Miča Bjukenona, u epizodi iz 1993. godine u televizijskoj seriji Čuvari plaže (engl. Baywatch).[5][11][12] Sledeće godine debitovala je u porodičnom filmu Lesi, u kome se govori o vezi mladog dečaka (glumio ga je Tom Gjuri) i psa po imenu Lesi. Vilijamsova je u filmu igrala Ejpril Porter, devojčicu koja je zaljubljena u Gjurijevog lika, a zahvaljujući toj ulozi Steven Gajdos iz Varajetija (Variety) primetio je Vilijamsovu.[13][14] Mišel je zatim tumačila gostujuće uloge u televizijskim sitkomima Korak po korak (engl. Step by Step) i Home Improvement, a pojavila se na kratko i u naučnofantastičnom filmu iz 1995. godine pod nazivom Species, gde je tumačila Sil, lika koga je u odrasloj dobi glumila Nataša Henstridž.[15][16][17]

Do 1995. godine, Vilijamsova je završila deveti razred u hrišćanskoj školi Santa Fe u San Dijegu,[18] u koju nije volela da ide jer se nije dobro slagala sa ostalim učenicima. Da bi se usredsredila na svoje glumačke aktivnosti, napustila je školu i započela školovanje kod kuće.[9][19][20] Sa 15 godina, uz odobrenje roditelja, Vilijamsova se odvojila od njih, kako bi mogla bolje da nastavi glumačku karijeru i izbegne potencijalne probleme sa zakonom o radu dece.[2][21] Da bi se pridržavala smernica o samostalnosti, srednjoškolsko obrazovanje je završila u devet meseci vanredno.[10][20] Kasnije je zažalila što nije stekla odgovarajuće obrazovanje.[20]

1996–2000: Dosonov svet i prelaz na odrasle uloge uredi

Nakon njenog osamostaljivanja, Vilijamsova se preselila u Berbank u Los Anđelesu.[6][7] Opisujući svoje početno iskustvo u gradu, ona je navela da „postoje neki zaista odvratni ljudi na svetu, a srela sam neke od njih”.[7] Da bi se izdržavala, počela je da glumi u niskobudžetnim filmovima i reklamama.[6] Imala je manju ulogu u televizijskim filmovima My Son is Innocent (1996) i Killing Mr. Griffin (1997), kao i u drami A Thousand Acres (1997), gde je glumila sa Mišel Fajfer i Džesikom Lang.[22][23][24] Kasnije je Vilijamsova svoj rani rad opisala kao „sramotan”, rekavši da je preuzela ove uloge da bi se izdržavala jer „nije imala nikakvog ukusa [niti] ideala”.[6] Godine 1997, nezadovoljna ulogama koje su joj ponuđene, Vilijamsova je sarađivala sa još dve glumice kako bi napisala scenario pod nazivom Blink, koji govori o prostitutkama koje žive u bordelu u Nevadi, a koji, uprkos tome što je prodat kompaniji za produkciju, nikada nije ekranizovan.[25][26] Pošto je uz svog oca naučila dosta kada je reč o trgovini, sedamnaestogodišnja Mišel Vilijams takmičila se u Šampionatu Robins, takmičenju u trgovanju terminskim ugovorima; sa prinosom od 1000%, postala je prva žena koja je osvojila titulu i treća na listi pobednika svih vremena (otac joj je bio na prvom mestu).[27][28][29]

 
Vilijamsova je glumila u seriji Dosonov svet (1998–2003) u Vilmingtonu u Severnoj Karolini, gde je takođe živela tokom tog perioda.

Godine 1998. godine Vilijamsova je počela da glumi u televizijskoj tinejdžerskoj dramskoj seriji Dosonov svet, koju su kreirali Kevin Vilijamson i glumci Džejms Van Der Bik, Kejti Holms i Džošua Džekson. Serija je imala šest sezona i emitovana je od januara 1998. do maja 2003. godine i prikazivala je Vilijamsovu kao Džen Lindli, rano sazrelu i promiskuitetnu tinejdžerku iz Njujorka koja se preselila u izmišljeni grad Kejpsajd. Serija je snimana u malom gradu Vilmingtonu u Severnoj Karolini, gde se Vilijamsova preselila i tamo boravila narednih šest godina.[30] U recenziji prve sezone za Njujork tajms, Kerin Džejms nazvao ju je sapunicom koja je je svoje nedostatke „nadoknadila inteligencijom i oštrim pisanjem”, ali je smatrao da je Vilijamsova „preozbiljna da bi se uklopila u ekipu uistinski neozbiljnih glumaca”.[31] Rej Ričmond iz Varajetija označio je to „zaraznom dramom velikog srca“ i smatrao je da su sva četiri glavna junaka dopadljivi.[32] Serija je bila dosta gledana i podigla popularnost Vilijamsovoj.[7][30] Njeno prvo filmsko izdanje od početka serije Dosonov svet bilo je Halloween H20: 20 Years Later (1998), film sa Džejmijem Lijem Kertisom u glavnoj ulozi. U sedmom filmu serijala o Noći veštica, Vilijamsova je tumačila jednu od nekoliko tinejdžerki koje je traumatizovao ubica.[33] Film je zaradio 55 miliona dolara u zemlji, dok je za snimanje potrošeno svega 17 miliona dolara.[34]

Vilijamsova je Dosonov svet opisala kao „najbolju glumačku školu“, ali je takođe priznala da nije u potpunosti uložila sebe u to, pošto je njen ukus „bio u suprotnosti sa onim što radim svaki dan“.[15][25][35] Snimala je seriju tokom devet meseci svake godine, a preostalo vreme je igrala netipske uloge u nezavisnim filmovima, smatrajući da joj više odgovaraju.[26][35] Rekla je da joj je finansijska stabilnost stalnog posla omogućila da glumi u takvim filmovima.[36] Vilijamsova je svoju prvu takvu ulogu pronašla u komediji Dick (1999), parodiji na skandal Votergejt, u kojem su ona i Kirsten Dunst igrali tinejdžere opsednute Ričardom Niksonom.[6][26] Hvaleći političku satiru filma, Lisa Švarcbaum iz kompanije Entertejnment Vikli pohvalila je obe glumice za igranje njihovih uloga sa „ekscentričnim oduševljenjem”.[37] Film Dick nije uspeo da povrati investiciju od 13 miliona dolara,[38] a iste godine Vilijamsova je odigrala manju ulogu u But I'm a Cheerleader, satiričnoj komediji o terapiji lečenja homoseksualnosti.[39]

Želeći da igra izazovne uloge u projektima orijentisanim prema odraslima, Vilijamsova je provela leto 1999. godine glumeći u brodvejskoj drami po imenu Killer Joe.[40][41] Dramu je napisala Trejsi Lets, i ona predstavlja mračnu komediju o nefunkcionalnoj porodici koja ubija svog matrijarha zbog novca od osiguranja; Vilijamsova je tumačila najmlađu ćerku porodice. Produkcija je sadržavala jezivo nasilje i tražila je od Vilijamsove da se u filmu pojavi naga.[5] Njeni konzervativni roditelji nisu bili zadovoljni time, ali Vilijamsova je izjavila da je smatrala da je predstava bila „katarzična i oslobađajuća”.[5][26][42] Sledeća njena uloga bila je u HBO-ovom televizijskom filmu Kad bi ovi zidovi mogli da govore 2 (2000), drami o tri lezbijska para u različitim vremenskim periodima. Vilijamsova je pristala na snimanje nakon što je bila uverena da scena seksa između Kloi Sevinji i nje je važna za priču i da nije samo još jedna od uzbudljivih scena u filmu.[42] U svojoj osrednjoj recenziji, Ken Taker je kritikovao Vilijamsovu zbog prenaglašene pohote njenog lika.[43] Nakon što su je pitali o njenim ulogama u kojima je bilo scena seksa, Vilijamsova je rekla: „Ne mislim da je bilo koja od njih seksi, zgodna devojka. Oni su tek u ranoj dobi definisane činjenicom da su ih drugi tako videli.”[7] Nakon toga se trudila da igra uloge koje nisu bile seksualizovane.[5]

2001–2005: Nezavisni filmovi i Planina Broukbek uredi

U britanskom filmu Me Without You iz 2001. godine, koji govori o opsesivnom ženskom prijateljstvu, glumila je Vilijamsova zajedno sa Anom Frajl. Vilijamsova je igrala Holi, nesigurnog bibliofila, ulogu koja je bila veoma bliska njenoj ličnosti.[7] Pisac-režiser Sandra Goldbaher u početku nije bila voljna da Amerikanka glumi u britanskom filmu, ali je potom bila impresionirana samodopadljivim humorom i „evropskom mirnoćom” Vilijamsove.[7] Rodžer Ibert pohvalio je britanski naglasak Vilijamsove i komentarisao da je ona „simpatična i pametna u isto vreme”.[44] Vilijamsova se sledeće godine vratila na pozornicu u farsi Majka Lija Smelling a Rat.[45] Njena uloga vetropirne tinejdžerke koja istražuje svoju seksualnost, doveo je do toga da Karl Levet iz časopisa Bekstejdž (Backstage) izjavi da je Mišel Vilijams „prvoklasna kreativna komičarka”.[46] Vilijamsova je igrala sporednu ulogu Prozac Nation Kristine Riči, drami o depresiji zasnovanoj na memoaru Elizabet Vurcel.[47]

Dosonov svet završio je sa emitovanjem 2003. godine, a Vilijamsova je bila zadovoljan kako je serija na kraju izgledala. Ubrzo nakon toga se preselila u Njujork.[48] Te godine imala je sporedne uloge u dva umetnička filma — drami The United States of Leland i komediji-drami The Station Agent. U prvom filmu, čiji glavni lik tumači Rajan Gosling, glumila je ožalošćenu sestru ubijenog dečaka; Lijam Lejsi iz The Globe and Mail opisao ga je kao „ni pronicljiv niti dobro urađen film”.[49] The Station Agent, koji govori o usamljenom patuljku (glumio ga je Piter Dinklidž), predstavio je Vilijamsovu kao bibliotekarku koji razvija privlačnost prema njemu. Film je dobio pozitivne kritike, a glumačka postava filma nominovana je za nagradu Udruženja filmskih glumaca za najbolju filmsku postavu.[50][51] Na pozornici je Vilijamsova 2004. godine glumila Varju u Čehovljevoj drami Višnjik, zajedno sa Lindom Emond i Džesikom Čestejn, na pozorišnom festivalu u Vilijamstaunu.[52] Pozorišni kritičar Ben Brentli napisao je da „ona s ljubavlju glumi svoju prirodnu živost protiv anksioznosti koja je mladu Varju pretvorila u razdražljivu i sulentnu osobu".[53]

 
Vilijams i Hit Ledžer (na slici) počeli su da se zabavljaju 2004. godine, dok su snimali film Planina Broukbek, a sledeće godine su dobili ćerku.[19]

Nemački režiser Vim Venders napisao je film Zemlja izobilja (2004), koji istražuje anksioznost i razočaranje u Americi posle 11. septembra, imajući na umu Vilijams.[54] Kevin Tomas iz Los Anđeles tajmsa pohvalio je Vendersovo promišljeno ispitivanje ove teme i uzeo je u obzir pojavljivanje Vilijamsove u ekranizaciji.[55] Mišel je za ulogu u ovom filmu bila nominovana za nagradu Independent Spirit za najbolju glavnu žensku ulogu.[56] Glumica se potom pojavila u Imaginary Heroes, drami o porodici koja se bori sa samoubistvom njihovog sina, a potom je igrala i upečatljivu mladu ženu usmerenu na mentalno zdravlje u filmu A Hole in One.[57][58] Vilijamsova se vratila komedijskom žanru s filmom The Baxter, u kojem je glumila pametnu sekretaricu. Film je dobio negativne kritike; Vesli Moris iz Boston Glouba napisala je: „Samo kad je Vilijamsova okolo, film izgleda ljudski, istinito i smešno. Čak i u njenoj urnebesnoj komediji postoji bol.”[59][60] Kao i njeni drugi filmovi iz ovog perioda, i ovaj film je dobio samo ograničeno izdanje i nije bio prikazivan u velikom broju.[61][62]

Vilijamsova je stekla širu popularnost i priznanje kasnije 2005. godine kada se pojavila u filmu Planina Broukbek Enga Lija, a koji govori o romansi između dvojice muškaraca, Enisa i Džeka (glumili su ih Hit Ledžer i Džejk Džilenhol). Impresioniran njenim nastupom u filmu The Station Agent, režiser kastinga Ejvi Kofman je preporučio Vilijamsovu Liju. On je u njoj pronašao ranjivost i predstavio je kao Almu, Enisovu suprugu, koja otkriva homoseksualnost i nevernost svoga muža.[63] Vilijamsova je emotivno pogođena pričom, i uprkos ograničenom pojavljivanju u filmu, bila je privučena tumačenjem žene koja je bila ograničena društvenim običajima vremena.[19] Etiketiranjem Vilijamsove kao ličnošću koja se izdvaja među glavnim ulogama, Ed Gonzalez iz časopisa Slent Magazin pohvalio ju je za „fascinantno ublažavanje njene neizgovorene ozlojeđenosti zbog svog lažnog braka s nagoveštajem saosećanja prema Enisovoj tajnoj patnji”.[64] Brokeback Mountain se do tada pokazao kao njen najgledaniji film, zaradivši 178 miliona dolara u poređenju sa svojim budžetom od 14 miliona dolara.[65] Osvojio je tri Oskara, a sama Mišel Vilijams je bila nomninovana za najbolju sporednu glumicu.[66] Vilijamsova je započela vezu sa Ledžerom dok su radili na filmu.[19] Par je živeo u Berum Hilu, Bruklin,[67] Njujork, a 2005. godine su dobili ćerku.[63]

2006—2010: Rad sa autorima uredi

Vilijamsova je imala dva filmska izdanja 2006. godine. Prvo je glumila nasuprot Polu Đamatiju u drami The Hawk Is Dying.[6] Pet meseci nakon što je rodila ćerku, vratila se radu na režiserskom poduhvatu Itana Hoka The Hottest State, zasnovanom na njegovom sopstvenom romanu. Lesli Felerin iz Varajetija smatrala je da je njena uloga prekratka.[68] Posle uspeha filma Planina Broukbek i brojnih nagrada, Vilijamsova nije bila sigurna šta dalje. Nakon šest meseci neodlučnosti, pristala je na manju ulogu u filmu I'm Not There Toda Hejnsa (2007), mjuziklu inspirisanom životom Boba Dilana.[69] Zatim ju je privukla uloga zagonetne zavodnice zvane Es u krimi trileru Deception iz 2008. godine.[6][70] Film, sa Hju Džekmenom i Juanom Makgregorom u glavnim ulogama, kritičari su smatrali osrednjim i predvidljivim.[71] U sledećem izdanju, Incendiary, po istoimenom romanu Krisa Kliva, Vilijamsova je ponovo nastupala sa Makgregorom da bi glumila ženu čija je porodica ubijena u terorističkom napadu. Robert Henks je u svojoj recenziji za Independent to nazvao „neurednim” i rekao da je Vilijamsova zaslužila bolje.[72]

 
Mišel Vilijams na 60. Berlinskom internacionalnom filmskom festivalu pred premijeru filma Zatvoreno ostrvo 2010. godine

Druga dva filmska izdanja Vilijamsove iz 2008. bila su bolje primljena. Scenarista Čarli Kofman bio je impresioniran komikom Vilijamsove u filmu Dick i zbog toga ju je pozvao u svoj režiserski debi Synecdoche, New York, eksperimentalnoj drami čiju je glavnu ulogu tumačio Filip Sejmur Hofman.[54] Drama je dobila izuzetno mešovite kritike, mada ju je Rodžer Ibert proglasio najboljim filmom decenije.[73][74][75] Dva dana nakon što je završila sa snimanjem ovog filma, Vilijamsova je započela snimanje filma Vendi i Lusi Keli Rajčard, igrajući ulogu siromašne i usamljene mlade žene koja putuje sa svojim psom i traži posao.[76] Sa neverovatnim budžetom od 300.000 dolara, film je snimljen na lokaciji u Portlandu, Oregon, sa velikom volonterskom ekipom.[76] Vilijamsova je neposredno pre toga prekinula sa Ledžerom i prijala joj je anonimnost koju je projekat nosio sa sobom.[54][77] Bila je zadovoljna minimalističkim pristupom Rajčardove i identifikovala se sa samodovoljnošću i hrabrošću njenog karaktera.[76][78] Sem Adams iz Los Anđeles tajmsa smatrao je performans Vilijamsove „izvanrednim ne samo zbog dubine već i mirnoće“, a Mik Lasal ju je pohvalio da je efektivno prenela „smisao života i kako je uvek biti blizu ekonomskog ruba“.[79][80]

Dok je snimala u Švedskoj za svoj sledeći projekat, Mammoth (2009), do nje su stigle vesti da je Ledžer umro zbog akcidentalne intoksikacije lekovima.[30][54] Iako je Vilijamsova nastavila sa snimanjem filma, kasnije je rekla, „Bilo je užasno. Ne sećam se većine snimanja.”[5] U svom prvom javnom saopštenju, nedelju dana nakon Ledžerove smrti, ona je iskazala svoju tešku tugu i navela da će Ledžerov duh nastaviti da živi u njihovoj ćerki.[81] Kasnije tog meseca ona je prisustvovala sahrani i komemoraciji.[82]

Mammoth je bio film koji je režirao švedski režiser Lukas Modison, a Mišel Vilijams i Gael Garsija Bernal glumili su bračni par koji se bavi problemima koji proizlaze iz globalizacije. Njena uloga bila je uloga etabliranog hirurga, lika koga je smatrala previše mladim da bi ona igrala.[69] Iste godine glumila je sa Natali Portman u filmu Greed koji je režirao Roman Polanski.[83] Za svoj sledeći projekat, Martin Skorseze je pozvao Vilijamsovu za ulogu nasuprot Leonardu Dikapriju u psihološkom trileru Zatvoreno ostrvo. Zasnovan na romanu Denisa Lehejna, ovaj film prikazao ju je kao depresivnu domaćicu koja utapa vlastitu decu. Produkcija visokog profila za nju je predstavljala odstupanje, pa joj je bilo teško da se prilagodi sporijem ritmu snimanja.[84] U pripremi je čitala studije slučaja o čedomorstvu.[54] Nakon što je 2008. godine završila rad na filmu, Vilijamsova je priznala da je igranje serije problematičnih žena u kombinaciji sa njenim ličnim teškoćama na njoj imalo emocionalni danak. Trebalo je godinu dana rada da se fokusira na svoju ćerku.[54][84] Film Zatvoreno ostrvo objavljen je 2010. godine i bio je izuzetno komercijalno uspešan, sa ukupnim prihodom od preko 294 miliona dolara širom sveta.[85]

Vilijamsova je prvi put pročitala scenario romantične drame Tužna veza Dereka Sjanfransa sa 21 godinu. Kada joj je finansiranje stiglo nakon godina odlaganja, ona je oklevala da prihvati ponudu, jer bi joj snimanje u Kaliforniji oduzelo previše vremena koje je htela da posveti svojoj ćerki.[86][87] Želeći da je ima u filmu, Sjanfrans je odlučio da film snimi u blizini Bruklina, gde je Vilijamsova živela.[87] Tužna veza je, sa Rajanom Goslingom u drugoj glavnoj ulozi, govorio o nevoljama sa kojima se suočava razočarani bračni par. Pre nego što je započela produkcija, Vilijamsova i Gosling su mesec dana zajedno živeli uz stipendiju koja je odgovarala prihodima njihovog karaktera. Ova vežba dovela je do sukoba među njima, što se pokazalo pogodnim za snimanje pogoršanja njihovog braka.[88] Na setu su ona i Gosling vežbali metodu glumeći improvizaciju nekoliko scena.[41] Film je premijerno prikazan na Sandens filmskom festivalu 2010. godine i dobio je odlične kritike.[89] A. O. Skot je Vilijamsovu smatrao „srčano preciznom u svakoj sceni” i pohvalio je bračni par da su „pravi primer iskrenosti Nove metode, sposobni da budu potpuno i bolno prisutni svakog trenutka na ekranu zajedno".[90] Vilijamsova je za ovu ulogu bila nominovana za najbolju glumicu na dodeli Oskara i za nagradu Zlatni globus.[91][92]

U svom poslednjem filmskom izdanju iz 2010. godine, Vilijamsova je ponovno radila sa Rajčardovom za vestern Meek's Cutoff. Film je postavljen u 1854. godinu i zasnovan je na istorijskom incidentu na Oregonskoj stazi, u kojem je pogranični vodič Stiven Mik vozio voz kroz pustinju. Vilijamsova je glumila jednog od putnika u vagonu, odvratnu mladu majku, koja je sumnjičava prema Miku. U pripremi za film Vilijamsova je pohađala časove pucanja iz pištolja i naučila je da štrika.[93][94] Snimanje u ekstremnim temperaturama u pustinji pokazalo se napornim za Vilijamsovu, iako je uživala u izazovu.[94] Pišući za Arizona ripablik, Bil Gudikunc pohvalio je suptilnost, kako samog filma, tako i glume Vilijamsove.[95]

2011—2016: Moja nedelja sa Merilin i Brodvej uredi

 
Vilijamsova na snimanju filma Moja nedelja sa Merilin tumači lik Merilin Monro (2011). Na slici se nalazi sa glumcem Dagri Skotom.

Godine 2011, Vilijamsova je glumila Merilin Monro u filmu Moja nedelja sa Merilin, drami koja prikazuje problematičnu produkciju komedije The Prince and the Showgirl iz 1957. godine, zasnovanu na izveštajima Kolina Klarka, koji je radio na potonjem filmu. Mišel je u početku bila skeptična kada je reč o glumljenju Monro, jer je imala malo zajedničkog sa njenim izgledom ili ličnošću, ali je Vilijamsova ipak provela šest meseci istražujući je čitajući njene biografije, dnevnike i beleške i proučavajući njeno držanje, hod i manire.[96][97] Takođe je delimično dobila i na težini, izbeljivala je kosu, a na danima snimanja provodila je po više od tri sata šminkajući se.[98] Vilijamsova je otpevala tri pesme za saundtrek filma i rekreirala nastup pevanja i plesanja Monroove u filmu Heat Wave.[99][100] Rodžer Ibert smatrao je da je performans Vilijamsove glavni adut filma i da je ona zaslužna što su uspešno evocirani višestruki aspekti Monroove ličnosti.[101] Peter Travers smatra da je Vilijamsova, uprkos tome što fizički ne liči na Monro, „sa žestokom umešnošću i osećajem [osvetlila] shvatanja Monroove i njene nesigurnosti u sebe na vrhuncu njene slave”.[102] Vilijamsova je osvojila nagradu Zlatni globus za najbolju glumicu i za ovu istu ulogu osvojila svoju drugu uzastopnu nominaciju za Oskara.[103]

U romansi Sare Poli Prati me (2011), u kojoj su glumili Set Rogen i Luk Kirbi, Vilijamsova je glumila udatu spisateljicu koja se svidela komšiji. Iako je glumica smatrala da je film vedar, Dženi Makartni iz Dejli Telegrafa smatrala je da film ima tamniju notu i uporedila je sa temom filma Tužna veza.[104][105] Da bi igrala ulogu koja će se svideti njenoj ćerki, Vilijamsova je glumila Glindu Dobru vešticu u fantaziji Oz, veliki i moćni (2013) Sema Ramija. Zasnovan na dečjim knjigama iz Oza, film je poslužio kao prednastavak klasičnom filmu iz 1939. godine Čarobnjak iz Oza.[4] To je obeležilo njeno prvo pojavljivanje u filmu koji uključuje specijalne efekte i ona je bila zahvalna Ramiju zato što joj je omogućio da to snimanje bude ležerno.[106] Film je zaradio preko 490 miliona dolara širom sveta, a pokazao se kao jedno od njenih najvećih izdanja.[107] Suite Française, drama koju je Vilijamsova snimila 2013. godine, objavljena je na nekoliko teritorija 2015. godine, ali nije bila prikazivana u bioskopima u Americi.[108] Kasnije je priznala da nije zadovoljna kako je film nastao, dodajući da joj je bilo teško predvideti kvalitet projekta tokom produkcije.[109] Željna da radi u drugom mediju, a i zbog toga što joj je bilo teško da dobije filmske uloge koje bi joj omogućile da održi svoje roditeljske obaveze, Vilijamsova je narednih nekoliko godina provela radeći na pozornici.[110][111]

Želja Vilijamsove da glumi u mjuziklu dovela ju je do uloge Seli Bouls u oživljavanju Kabarea 2014. godine. Predstava, koja je izvedena u Studiju 54, obeležila je njen debi na Brodveju.[112] Režirana od strane Sem Mendesa i Roba Maršala, predstava pripoveda priču o slobodoumnom izvođaču (Mišel Vilijams) iz Berlina iz perioda 1930-ih, tokom uspona nacističke stranke. Pre nego što je produkcija počela, ona je provela četiri meseca privatno uvežbavajući se sa instruktorima muzike i plesa. Pročitala je dela Kristofera Išervuda, čiji je roman Goodbye to Berlin zapravo osnova za mjuzikl, i posetila Berlin kako bi istražila Išervudov život i nadahnuće.[113] Dobila je mešovite kritike za svoj nastup;[114] Džes Grin iz Njujork magazina pohvalila je njeno pevanje i posvećenost ulozi, ali je Linda Viner iz Njuzdeja smatrala da njenom tumačenju nedostaje dubina.[115][116] Strogost zadatka navela je Vilijamsovu da Kabare smatra svojim najtežim projektom.[117]

 
Mišel Vilijams na premijeri filma Mančester pored mora 2016. godine

Zahvaljujući izazovnom radu na Kabareu, Vilijamsova je željno nastavila da radi na pozornici.[110][118] Tokom 2016. godine glumila je u ponovnom izvođenju predstave Blackbird Dejvida Herovera. Smeštena u potpunosti u snek-baru kancelarije, predstava je fokusirana na mladu ženu Unu (Vilijamsova) koja se suočava sa mnogo starijim muškarcem (kojeg glumi Džef Denijels) zbog emotivne veze sa njom kad je imala 12 godina. Vilijamsova, koja nije videla prethodna izvođenja predstave, bila je privučena dvosmislenošću svog lika i teško se distancirala od njega nakon svakog izvođenja.[119] Hilton Als iz Njujorkera smatra da je vrhunac produkcije zapravo to što je sama glumica bila „odvažno i nepristojno otelovljenje njenog lika kome se nije lako prilagoditi”.[120] Vilijamsova je za ovu predstavu bila nominovana za nagradu Toni za najbolju glumicu u predstavi.[121]

Vilijamsova se na film vratila 2016. godine sa sporednim ulogama u dve manje drame — Odabrane žene i Mančester pored mora.[117] Prvi film je predstavljao treću saradnju glumice sa Keli Rajčard i prikazivao je tri međusobno povezana pripovedanja zasnovana na kratkim pričama Mejle Meloj. Kao i u prethodnim kolaboracijama, film je imao minimalni dijalog i zahtevao je od Vilijamsove da svoja osećanja iskaže ćutanjem.[122] Film Mančester pored mora Kenet Lonergan imao je Kejsija Afleka u glavnoj ulozi Lija, depresivnog muškarca koji se odvaja od svoje supruge Rendi (Mišel Vilijams) nakon smrti njihove dece. Vilijamsova je pristala na saradnju sa Lonerganom, čijim se radovima divila, a u pripremi je posetila Mančester kako bi intervjuisala lokalne majke o njihovim životima.[117] Takođe je radila sa trenerom kako bi poprimila akcenat iz Masačusetsa.[123] Uprkos sumornosti filma, Vilijamsova se poistovetila sa željom svog lika da povrati svoj život pred tragedijom.[122] Nekoliko novinara za vrhunac filma navelo je klimatični monolog Vilijamsove u kojem se Rendi suprotstavlja Liju; Džastin Čeng je ovaj smatrao „zadivljujućom scenom koja iz filma izlazi kao mala arija teške tuge".[124][125] Vilijamsova je za ovu ulogu dobila svoju četvrtu nominaciju za Oskara, svoju drugu u kategoriji najbolje sporedne glumice.[126]

2017—danas: Mejnstrim filmovi i Fosse/Verdon uredi

 
 
Vilijamsova je glumila Čeriti Barnam (iznad) i Gven Verdon (dole) u Veličanstveni šoumen (2017) i Fosse/Verdon (2019).

Nakon kratkog pojavljivanja u drami Toda Hejnsa Wonderstruck (2017),[127] Vilijamsova se pojavila u mjuziklu Veličanstveni šoumen. Inspirisan kreacijom P. T. Barnuma u Barnum & Bailey Circus, film prikazuje Vilijamsovu kao Čeriti, Barnumovu ženu (koga glumi Hju Džekmen).[128] Ona je veselu narav svoga lika uporedila sa likom Grejs Keli,[110] i otpevala je dve pesme za saundtrek filma.[129] Film je bio jedan od njenih najuspešnijih i zaradio je preko 434 miliona dolara širom sveta.[130] Vilijamsova je ubrzo potom imala svoju prvu glavnu ulogu u filmu iz 2013. u krimi trileru Ridli Skota Cena života.[131] Glumila je Gejl Heris, čiji je sin, Džon Pol Geti III, otet zbog otkupnine. Ovu ulogu je smatrala velikom šansom, jer ranije nije snimila film sa toliko velikim budžetom.[132] Mesec dana pre objavljivanja filma, Kevin Spejsi, koji je glumio Džona Pola Getija, optužen je za seksualno nedolično ponašanje.[133] Njega je zamenio Kristofer Plamer, a Vilijamsova je ponovila njene scene nekoliko dana pre isteka roka.[134] Kasnije je objavljeno da je njen saigrač Mark Volberg plaćen 1,5 miliona dolara za ponovna snimanja, dok je Vilijamsova za iste dobila 1.000 dolara, što je pokrenulo raspravu o razlikama u platama između polova u filmskoj industriji.[135] Dejvid Edelstajn iz Njujorka komentarisao je da je kontroverza skrenula pažnju sa rada Vilijamsove i pohvalio je da je dočarala tugu svog lika „kroz napetost u svom telu i intenzitetom glasa”.[136] Vilijamsova je za ovu ulogu dobila nominaciju za Zlatni globus za najbolju glumicu.[137]

Godine 2018. Vilijamsova se udala za muzičara Fila Elverma na tajnoj ceremoniji u planinama Adirondak; par se rastao već naredne godine.[138][139] Njena prva filmska uloga 2018. godine bila je ohola, ali nesigurna direktorka u I Feel Pretty Ejmi Šumer, komediji koja satirizuje probleme sa samopouzdanjem o izgledu kod žena. Komična uloga, koja je od nje zahtevala da progovori visokim tonom, navela je Pitera Debridža iz Varajetija da ovu ulogu smatra „najsmešnijom ulogom njene karijere“.[140][141] Bio je to skroman uspeh kada je reč o prihodima koje je film zaradio.[142] U stalnom naporu da radi u različitim žanrovima, Vilijamsova je glumila En Vejing u superherojskom filmu Venom, sa Tomom Hardijem u glavnoj ulozi.[138][143] Pod uticajem pokreta Me Too, ona je doprinosila filmu i van ekrana i daval savete u vezi sa garderobom i dijalogom svog lika, ali je kritičar Piter Bredšo ulogu smatrao „nevjerojatno dosadnom i pokornom".[143][144] Venom je zaradio preko 855 miliona dolara širom sveta, čineći ga filmom sa najviše zarade u kome se Vilijamsova pojavila.[145]

Vilijamsova se na Sandens filmski festival vratila 2019. godine sa filmom After the Wedding, koji je predstavljao rimejk istoimenog danskog filma Suzane Bir, u kojem su Vilijamsova i Džulijana Mur igrali uloge koje su u originalu tumačili muškarci.[146] Bendžamin Li iz Gardijana smatra da je to podsetnik na sposobnost Vilijamsove „da dočara utančanost i empatiju na intimniji način", nakon što je prethodnih godina igrala „neprikladne uloge”.[147] Fosse/Verdon, FX-ova miniserija o problematičnim ličnim i profesionalnim odnosima Boba Fosija i Gven Verdon, obeležila je prvu glavnu ulogu Vilijamsove na televiziji još od serije Dosonov svet.[148] Vilijamsova je takođe bila izvršni producent serije; bila je zadovoljna što nije morala da pregovara o primanju jednake plate sa kolegom Semom Rokvelom.[138] Rekla je da ju je iskustvo u izvođenju Kabarea na Brodveju pripremilo za ovu ulogu.[149] Džon Dojl iz časopisa Gloub end Mejl napisao je da „Vilijamsova glumi Verdonovu sa čudesno kontrolisanim osećajem za ženinu potpunu posvećenost njenoj umetnosti i zanatu, dok uvek stoji na ivici emocionalnog ponora”.[150] Mišel je za ovu ulogu nominovana za nagradu Prajmtajm Emi za najbolju glavnu glumicu u mini-seriji ili TV filmu.[151] Vilijamsova je ponvila ulogu En Vejing u filmu Venom 2 2021. godine.

Nadolazeći projekti uredi

Naredna uloga koju će Vilijamsova glumiti jeste pevačica Dženis Džoplin u biografskom filmu u režiji Šona Darkina, kao i astronauta Kristu Makolif u filmu The Challenger, koji govori o katastrofi spejs-šatla Čalendžer.[110][152][153] Takođe se obavezala da će glumiti u filmu This is Jane Kimberli Pirs, istorijskoj drami o službi Džejn Kolektiv.[154]

Karijera uredi

Vilijamsova je počela da glumi sredinom devedesetih, igrajući uglavnom epizodne uloge u TV–serijama, ili u filmovima nezavisne produkcije. Godine 1998. dobija prvu veliku ulogu u tinejdžerskoj seriji Dosonov svet, te zajedno sa Kejti Holms privlači pažnju filmskih kritičara i režisera. Iste godine dobija sporednu ulogu u slešeru Noć veštica H20: dvadeset godina kasnije. Potom igra u lezbijskom TV–filmu Ako bi ovi oblaci govorili, u drami Nacija prozaka sa Kristinom Riči, a 2005. stiče svetsku slavu zahvaljujući ulozi Alme del Mar u kontroverznom filmu Planina Broukbek. To ostvarenje Anga Lija bavi se homoseksualnom vezom dva Amerikanca tokom šezdesetih i sedamdesetih godina 20. veka, a Mišel je glumila ženu koja počinje da sumnja, a potom i shvata da je njen muž gej. Za tu ulogu je pored nominacija za brojne nagrade bila nominovana i za Oskar za najbolju sporednu glumicu, ali ga nije dobila.

Medijska slika i stil glume uredi

Opisujući personu Vilijamsove van ekrana, Debi Makvod iz Stajlista napisala je 2016. godine da je „predvidljivo sitna, ali je njena staloženost i držanje čine većom od života”.[111] Novinar Endru Entoni opisao ju je kao nepretencioznu, umerenu i skromnu. [traži se izvor] Čarls Makgret iz Njujork tajmsa smatra da Vilijamsova ne liči na filmsku zvezdu i nazvao ju je „sramežljivom, ozbiljnom, promišljenom i [...] pomalo opreznom u javnosti”.[112] Vilijamsova je govorila o tome kako pokušava da uravnoteži čežnju da bude u privatnosti i želju da iskoristi svoj status slavne ličnosti kako bi slobodno govorila protiv pitanja kao što su seksizam, razlika u platama između polova i seksualno uznemiravanje.[155] Povodom Dana jednakih plata 2019. godine, ona se osvrnula na polemiku oko razlike u platama koja je bila aktuelna tokom filma Cena života i održala govor u glavnom gradu Sjedinjenih Država, pozivajući na donošenje Zakona o pravičnosti plaćanja.[156]

 
Mišel Vilijams na Londonskom filmskom festivalu 2016. godine

Nakon smrti Hita Ledžera, Vilijamsova je postala predmet intenzivnog nadzora medija i često su je proganjali paparaci.[84][157] Nije joj se svidela pažnja, navodeći da je to ometalo njen rad i učinilo je obuzetu sobom.[8][158] Iako je odbila da javno raspravlja o svojim ljubavnim vezama, iskreno je izrazila tugu zbog Ledžerove smrti, rekavši da je to ostavilo trajnu rupu u njenom i životu njene ćerke.[2][159] Vilijamsova je tada potvrdila svoju odlučnost da se brine o svojoj ćerki uprkos poteškoćama i problemima sa kojima se samohrana majka može susresti.[110] U 2018. godini otvoreno je govorila o svojoj romantičnoj vezi i braku sa Filom Elvermom kako bi pružila ožalošćenim ženama inspiraciju u njenoj priči.[138]

Vilijamsova više voli da radi u malim nezavisnim filmovima nego u produkcijama velikog budžeta, smatrajući da su oni „prirodan izraz [njenog] interesovanja”.[112][160] Elejn Lipvort iz Dejli telegrafa prepoznala je u karijeri Vilijamsove uočila temu „mračnih, često tragičnih likova”, dok Kejti O’Meli iz Ela veruje da se Vilijamsova specijalizovala za „igranje snažnih, nezavisnih i iskrenih ženskih likova”.[4][161] Na pitanje o svom izboru uloga, Vilijamsova je rekla da je ona okrenuta ka „promašajima ljudi, slepim tačkama, nedoslednostima".[4] Ona pristaje na projekat na osnovu sopstvenog instinkta, nazivajući ovaj postupak „nepromišljenim procesom”.[161] Opisujući svoj glumački proces 2008. godine, rekla je:

Gluma me ponekad podseća na terapiju po tome što što više govorite o traumatičnom ili dubokom događaju, to isti više gubi emocionalnu napetost. [Trik je] živeti u tolikoj misteriji, oslanjati se na osećaj, instinkt, veru, zaista da je sve što mi treba već unutar mene, i najbolje je da jednostavno ne blokiram izlaz.[54]

Erika Vagner iz kompanije Harper's Bazaar pohvalila je Vilijamsovu da je spojila „zapanjujuće emotivan nastup sa osećajem utemeljenosti”, a kritičar Dejvid Tompson piše da ona „može igrati bilo koga, bez nepotrebnog glamura ili osećaja velike zvezde”.[155][162] Adam Grin iz Voga smatra da je sposobnost Vilijamsove da otkrije „unutrašnje živote svojih likova u nezaštićenim trenucima” njen zaštitni znak i pohvaljuje je što nije „’trgovala’ svojim seksepilom” uprkos spremnosti da glumi u golim scenama.[96] Kenet Lonergan, koja je režirala film Mančester pored mora, rekla je da svestranost Vilijamsove omogućava da se „transformiše, u celosti i u novu osobu” u ulogu koju igra.[163] Opisujući njenu karijeru tokom 2016. godine, Boris Kačka iz Ela nazvao ju je metamorfozom od „proslavljene indi bezazlene osobe do mišićave, kameleonske filmske zvezde”.[159]

Vilijamsova je bila ambasador brenda za modnu kuću Band of Outsiders i luksuzni brend Luj Viton.[164][165] Pojavila se u nekoliko reklamnih kampanja za potonju kompaniju, a 2015. godine glumila je zajedno sa Ališom Vikander u njihovom kratkom filmu nazvanom Duh putovanja (engl. The Spirit of Travel).[166]

Nagrade i priznanja uredi

Prema sajtu za pregled recenzija Roten tomejtouz i sajtu Boks ofis modžo, najpopularniji i filmovi sa najviše zarade u kojima je Vilijamsova glumila uključuju The Station Agent (2003), Planina Broukbek (2005), Vendi i Lusi (2008), Tužna veza (2010), Zatvoreno ostrvo (2010), Meek's Cutoff (2010), Moja nedelja sa Merilin (2011), Oz, veliki i moćni (2013), Mančester pored mora (2016), Odabrane žene (2016), Veličanstveni šoumen (2017), i Venom (2018).[62][167] Kada je reč o njenim ulogama u predstavma, ona se pojavila na Brodveju u ponovnim izvođenjima predstava Kabare 2014. i Blackbird 2016. godine.[110]

Vilijamsova je četiri puta nominovana za Oskara: za najbolju sporednu glumicu za filmove Planina Broukbek (2005) i Mančester pored mora (2016); i za najbolju glumicu za uloge u filmovima Tužna veza (2010) i Moja nedelja sa Merilin (2011).[168] Za film Moja nedelja sa Merilin osvojila je nagradu Zlatni globus za najbolju glumicu (2011), a takođe ima i pet nominacija za Zlatni globus: za najbolju glumicu u drami za filmove Tužna veza (2010) i Cena života (2017); kao i za najbolju sporednu glumicu, za uloge u filmovima Planina Broukbek (2005) i Mančester pored mora (2016).[169] Vilijamsova je takođe bila nominovana i za Toni nagradu za najbolju glumiicu u predstavi i to za svoju ulogu u predstavi Blackbird.[121]

Filmografija uredi

Glavni članak: Filmografija Mišel Vilijams

Filmovi uredi

Ključ
  Označava filmove koji još uvek nisu objavljeni
Naslov God. Uloga Režiser(i) Napomene Ref.
Lassie 1994 Ejpril Porter Denijel Petri [170]
Timemaster 1995 Eni Džejms Glikenhaus [171]
Species 1995 Jang Sil Denis Feldman [172]
A Thousand Acres 1997 Pemi Žoselin Murhaus [173]
Halloween H20: 20 Years Later 1998 Moli Kartvel Stiv Majner [174]
Dick 1999 Arlen Lorenco Endru Fleming [175]
But I'm a Cheerleader 1999 Kimberli Džejmi Bebit [176]
Perfume 2001 Hali Hanter Karson
Majkl Rimer 		[177]
Me Without You 2001 Holi Sandra Goldbačer [178]
Prozac Nation 2001 Rubi Erik Skjoldbjorg [179]
The United States of Leland 2003 Džuli Polard Metju Rajan Hodž [180]
The Station Agent 2003 Emili Tom Makarti [181]
Zemlja izobilja 2004 Lana Vim Venders [182]
Imaginary Heroes 2004 Peni Trevis Den Heris [183]
A Hole in One 2004 Ena Votson Ričard Lids [184]
The Baxter 2005 Sesil Mils Majkl Šouvolter [185]
Planina Broukbek 2005 Alma Birs del Mar Eng Li [186]
The Hawk Is Dying 2006 Beti Džulijan Goldberdžer [187]
The Hottest State 2006 Samanta Itan Hok [188]
I'm Not There 2007 Koko Rajvington Tod Hejns [189]
Deception 2008 Es Marsel Lengenidžer [190]
Incendiary 2008 Mlada majka Šeron Megvajr [191]
Synecdoche, New York 2008 Kler Čarli Kofman [192]
Vendi i Lusi 2008 Vendi Kerol Keli Rajčard [193]
Mammoth 2009 Elen Vajdales Lukas Mudison [194]
Tužna veza 2010 Sindi Derek Sijanfrans Takođe izvršni producent [88]
Zatvoreno ostrvo 2010 Dolores Kanal Martin Skorseze [195]
Meek's Cutoff 2010 Emili Titrou Keli Rajčard [196]
Moja nedelja sa Merilin 2011 Merilin Monro Sajmon Kertis [197]
Prati me 2011 Margo Sara Poli [198]
Oz, veliki i moćni 2013 Eni / Glinda[a] Sem Raimi [200]
Suite Française 2015 Lusil Anželije Sol Dib [201]
Mančester pored mora 2016 Rendi Kenet Lounergan [202]
Odabrane žene 2016 Džina Luis Keli Rajčard [203]
Wonderstruck 2017 Elejn Tod Hejns [204]
Veličanstveni šoumen 2017 Čeriti Barnam Majkl Grejsi [205]
Cena života 2017 Gejl Heris Ridli Skot [206]
I Feel Pretty 2018 Ejveri Lekler Ebi Kron
Mark Silverstajn 		[207]
Venom 2018 En Vejing Ruben Flešer [208]
After the Wedding 2019 Izabel Bart Frojdlih [209]
Venom 2 2021 En Vejing Endi Serkis
Fabelmanovi 2022 Mici Fabelman Stiven Spilberg

Televizija uredi

Ključ
  Označava televizijske emisije koje još uvek nisu objavljene
Naslov God. Uloga Napomene Ref.
Baywatch 1993 Bridžet Epizoda: "Race Against Times: Part 1" [210]
Step by Step 1994 J. J. Epizoda: "Something Wild" [211]
Home Improvement 1995 Džesika Luc Epizoda: "Wilson's Girlfriend" [212]
Raising Caines 1995 Triš Keins Glavna uloga; sezona 1 [213]
My Son Is Innocent 1996 Dona Vinston Televizijski film [214]
Killing Mr. Griffin 1997 Maja Televizijski film [215]
Dosonov svet 1998–2003 Džen Lindli Glavna uloga; 6 sezona [216]
Kad bi ovi zidovi mogli da govore 2 2000 Linda Televizijski film [217]
Cougar Town 2013 Lorina polusestra Epizoda: "Blue Sunday" [218][219]
Fosse/Verdon 2019 Gven Verdon Miniserije; takođe izvršni producent [220]

Predstave uredi

Predstava God. Uloga Pozorište Ref.
Killer Joe 1999 Doti Pozorište SoHo [221]
Smelling a Rat 2002 Melani-Džejn Pozorište Semjuela Beketa [222]
The Cherry Orchard 2004 Varja Pozorište u Vikijamstaunu [223]
Cabaret 2014 Seli Boules Studio 54 [224]
Blackbird 2016 Una Pozorište Belasko [225]

Diskografija uredi

Saundtrek God. Pesma Izdavačka
kuća 		Ref.
Moja nedelja sa Merilin 2011 When Love Goes Wrong, Nothin' Goes Right / Heat Wave Sony Music [226]
It's a Wrap, I Found a Dream
That Old Black Magic
The Greatest Showman 2017 A Million Dreams Atlantic Records [129]
"Tightrope"

Nagrade i nominacije uredi

Glavni članak: Spisak nagrada i nominacija Mišel Vilijams

Glavne nagrade uredi

Oskar uredi

God. Delo Kategorija Rezultat Ref.
2006 Planina Broukbek Najbolja glumica u sporednoj ulozi Nominacija [227]
2011 Tužna veza Najbolja glavna glumica Nominacija [228]
2012 Moja nedelja sa Merilin Nominacija [229]
2017 Mančester pored mora Najbolja glumica u sporednoj ulozi Nominacija [230]

Filmske nagrade Britanske akademije uredi

God. Delo Kategorija Rezultat Ref.
2006 Planina Broukbek Najbolja glumica u sporednoj ulozi Nominacija
Zvezda u usponu Nominacija
2012 Moja nedelja sa Merilin Najbolja glumica u glavnoj ulozi Nominacija
2017 Mančester pored mora Najbolja glumica u sporednoj ulozi Nominacija

Nagrada Zlatni globus uredi

God. Delo Kategorija Rezultat Ref.
2006 Planina Broukbek Najbolja sporedna glumica u igranom filmu Nominacija
2011 Tužna veza Najbolja glavna glumica u igranom filmu (drama) Nominacija
2012 Moja nedelja sa Merilin Najbolja glavna glumica u igranom filmu (mjuzikl ili komedija) Osvojeno
2017 Mančester pored mora Najbolja sporedna glumica u igranom filmu Nominacija
2018 Cena života Najbolja glavna glumica u igranom filmu (drama) Nominacija [231]

Nagrada Prajmtajm Emi uredi

God. Delo Kategorija Rezultat Ref.
2019 Fosse/Verdon Istaknuta kratka serija (kao izvršni producent) Na čekanju
Najbolja glavna glumica u mini-seriji ili TV filmu Na čekanju

Nagrada Screen Actors Guild uredi

God. Delo Kategorija Rezultat Ref.
2004 The Station Agent Najbolja filmska postava Nominacija
2006 Planina Broukbek Nominacija
Istaknuta glumica u sporednoj ulozi Nominacija
2012 Moja nedelja sa Merilin Istaknuta glumica u glavnoj ulozi Nominacija
2017 Mančester pored mora Istaknuta glumica u sporednoj ulozi Nominacija
Najbolja filmska postava Nominacija

Nagrada Toni uredi

God. Delo Kategorija Rezultat Ref.
2016 Blackbird Najbolja glumica u predstavi Nominacija

Druge nagrade i nominacije uredi

Nagrada AACTA uredi

God. Delo Kategorija Rezultat Ref.
2012 Moja nedelja sa Merilin Najbolja glumica Nominacija
2017 Mančester pored mora Najbolja sporedna glumica Nominacija

Nagrade Akademije kanadskog bioskopa i televizije uredi

God. Delo Kategorija Rezultat Ref.
2012 Prati me Najbolja glavna glumica Nominacija

Nagrada Izbor kritičara uredi

God. Delo Kategorija Rezultat Ref.
2006 Planina Broukbek Najbolja sporedna glumica Osvojeno
2011 Tužna veza Najbolja glumica Nominacija
2012 Moja nedelja sa Merilin Nominacija
2016 Mančester pored mora Najbolja sporedna glumica Nominacija
Najbolja filmska postava Nominacija

Nagrada Gotam uredi

God. Delo Kategorija Rezultat Ref.
2005 Planina Broukbek Najbolja filmska postava Nominacija

Holivud filmski festival uredi

God. Delo Kategorija Rezultat Ref.
2011 Moja nedelja sa Merilin Holivudska nagrada za najbolju glumicu Osvojeno

Nagrada Independent Spirit uredi

God. Delo Kategorija Rezultat Ref.
2005 Zemlja izobilja Najbolja glavna glumica Nominacija
2006 Planina Broukbek Najbolja sporedna glumica Nominacija
2009 Vendi i Lusi Najbolja glavna glumica Nominacija
2011 Tužna veza Nominacija
2012 Moja nedelja sa Merilin Osvojeno

Filmske i TV MTV nagrade uredi

God. Delo Kategorija Rezultat Ref.
2012 Moja nedelja sa Merilin Najbolja transformacija Nominacija

Nagrada Satellite uredi

God. Delo Kategorija Rezultat Ref.
2010 Tužna veza Najbolja glumica Nominacija
2011 Moja nedelja sa Merilin Nominacija
2017 Mančester pored mora Najbolja sporedna glumica Nominacija

Nagrada Udruženja televizijskih kritičara uredi

God. Delo Kategorija Rezultat Ref.
2019 Fosse/Verdon Individualno postignuće u drami Osvojeno

Nagrada Izbor tinejdžera uredi

God. Delo Kategorija Rezultat Ref.
2010 Zatvoreno ostrvo Nagrada izbor tinejdžera – Horor/triler Nominacija
2013 Oz, veliki i moćni Nagrada izbor tinejdžera – Saj-faj/fantastika Nominacija

Nagrada za mladog umetnika uredi

God. Delo Kategorija Rezultat Ref.
1995 Lassie Najbolji nastup mlade glumice u filmu Nominacija
1999 Halloween H20: 20 Years Later Najbolji nastup u igranom filmu – mlada sporedna glumica Nominacija
2000 Dick Najbolji nastup u igranom filmu – mlada glavna glumica Nominacija

Udruženje kritičara i druge nagrade uredi

God. Delo Kategorija Rezultat Ref.
2000 Kad bi ovi zidovi mogli da govore 2 Nagrada Lusi za izvrsnost za film napravljen za televiziju Osvojeno
2005 Planina Broukbek Nagrada Udruženja filmskih kritičara iz Čikaga za najbolju sporednu glumicu Nominacija
Onlajn nagrada Društva filmskih kritičara za najbolju sporednu žensku ulogu Nominacija
Nagrada Kruga filmskih kritičara iz Vankuvera za najbolju sporednu glumicu Nominacija
Nagrada Udruženja filmskih kritičara okruga Vašington za najbolju sporednu glumicu Nominacija
2008 Vendi i Lusi Onlajn nagrada Društva filmskih kritičara za najbolju glavnu žensku ulogu Osvojeno
Nagrada Udruženja filmskih kritičara iz Toronta za najbolju glumicu Osvojeno
Nagrada Nacionalnog društva filmskih kritičara za najbolju glumicu Nominacija
2010 Tužna veza Nagrada Kruga filmskih kritičara iz San Franciska za najbolju glumicu Osvojeno
Nagrada Udruženja filmskih kritičara iz Čikaga za najbolju glumicu Nominacija
Nagrada Udruženja filmskih kritičara u Dalas-Fort Vortu za najbolju glumicu Nominacija
Nagrada Udruženja filmskih kritičara iz Denvera za najbolju glumicu Nominacija
Nagrada Društva filmskih kritičara iz Detroita za najbolju glumicu Nominacija
Nagrada Društva filmskih kritičara iz San Dijega za najbolju glumicu Nominacija
Nagrada Udruženja filmskih kritičara iz Toronta za najbolju sporednu glumicu Nominacija
2011 Moja nedelja sa Merilin Nagrada Društva filmskih kritičara u Bostonu za najbolju sporednu glumicu Osvojeno
Nagrada Udruženja filmskih kritičara iz Čikaga za najbolju glumicu Osvojeno
Nagrada Društva filmskih kritičara iz Detroita za najbolju glumicu Osvojeno
Nagrada Kruga filmskih kritičara Floride za najbolju glumicu Osvojeno
Nagrada Udruženja filmskih kritičara iz Toronta za najbolju glumicu Osvojeno
Nagrada Udruženja filmskih kritičara okruga Vašington za najbolju glumicu Osvojeno
Nagrada Društva filmskih kritičara u Hjustonu za najbolju glumicu Nominacija
Nagrada Kruga filmskih kritičara iz Londona za glumicu godine Nominacija
Nagrada Kruga filmskih kritičara iz Njujorka za najbolju glumicu Runner-up
Onlajn nagrada Društva filmskih kritičara za najbolju glavnu žensku ulogu Nominacija
Nagrada Društva filmskih kritičara iz San Dijega za najbolju glumicu Nominacija
Nagrada Udruženja filmskih kritičara St. Luis Gejtvej za najbolju glumicu Runner-up
Nagrada Kruga filmskih kritičara iz Vankuvera za najbolju glumicu Nominacija
2012 Prati me Nagrada Društva filmskih kritičara iz San Dijega za najbolju glumicu Osvojeno
Nagrada Društva filmskih kritičara iz Detroita za najbolju glumicu Nominacija
Nagrada Kruga filmskih kritičara iz Vankuvera za najbolju glumicu u kanadskom filmu Osvojeno
2016 Mančester pored mora Nagrada Udruženja filmskih kritičara iz Čikaga za najbolju sporednu glumicu Osvojeno
Nagrada Kruga filmskih kritičara Floride za najbolju sporednu glumicu Osvojeno
Nagrada Nacionalnog udruženja filmskih kritičara za najbolju sporednu glumicu Osvojeno
Nagrada Društva filmskih kritičara u San Dijegu za najbolju sporednu glumicu Osvojeno
Nagrada Internacionalnog filmskog festivala Santa Barbara Osvojeno
Nagrada Udruženja filmskih kritičara iz Toronta za najbolju sporednu glumicu Osvojeno
Nagrada Kruga filmskih kritičara iz Vankuvera za najbolju sporednu glumicu Osvojeno
Nagrada Društva filmskih kritičara u Bostonu za najbolju sporednu glumicu Runner-up
Nagrada Udruženja filmskih kritičara St. Luis Gejtvej za najbolju sporednu glumicu Runner-up
Nagrada Saveza ženskih filmskih novinara za najbolju sporednu glumicu Nominacija
Nagrada Udruženja filmskih kritičara u Dalas-Fort Vortu za najbolju sporednu glumicu Nominacija
Nagrada Društva filmskih kritičara u Detroitu za najbolju sporednu glumicu Nominacija
Nagrada Društva filmskih kritičara u Hjustonu za najbolju sporednu glumicu Nominacija
Nagrada Kruga filmskih kritičara iz San Franciska za najbolju sporednu glumicu Nominacija
Nagrada Udruženja filmskih kritičara okruga Vašington za najbolju sporednu glumicu Nominacija
Mančester pored mora / Odabrane žene Nagrada Njujorških filmskih kritičara za najbolju sporednu glumicu Osvojeno

Napomene uredi

  1. ^ Igrala je dualnu ulogu u filmu.[199]

Reference uredi

  1. ^ „Michelle Williams”. Biography.com. Arhivirano iz originala 18. 01. 2018. g. Pristupljeno 02. 09. 2019. 
  2. ^ a b v g Bennetts, Leslie (1. 2. 2011). „Belle Michelle”. Marie Claire: 124—128. ASIN B004JEJYLE. 
  3. ^ Vida, Vendela (1. 5. 2011). „Michelle Williams”. Interview. Arhivirano iz originala 5. 6. 2012. g. 
  4. ^ a b v g d Lipworth, Elaine (24. 2. 2013). „Oz the Great and Powerful: Michelle Williams interview”. The Daily Telegraph. Arhivirano iz originala 1. 10. 2017. g. 
  5. ^ a b v g d đ Heath, Chris (17. 1. 2012). „Some Like Her Hot”. GQ. Arhivirano iz originala 13. 5. 2016. g. 
  6. ^ a b v g d đ e Hartman, Eviana (13. 6. 2014). „Flashback Friday: My cover with Michelle”. Nylon. Arhivirano iz originala 10. 1. 2018. g. 
  7. ^ a b v g d đ e Greenberg, James (23. 6. 2002). „Up and Coming; Growing Up Fast, on Screen and Off”. The New York Times. Arhivirano iz originala 10. 1. 2018. g. 
  8. ^ a b v Illey, Chrissy (19. 2. 2017). „The Interview: Michelle Williams, Oscar-nominated for Manchester by the Sea”. The Times. Arhivirano iz originala 19. 1. 2018. g. Pristupljeno 18. 1. 2018. 
  9. ^ a b „Michelle Williams: What's the matter with Michelle?”. The Independent. 23. 11. 2001. Arhivirano iz originala 24. 11. 2001. g. 
  10. ^ a b Galloway, Stephen; Guider, Elizabeth (8. 12. 2008). „Oscar Roundtable: The Actresses”. The Hollywood Reporter. Arhivirano iz originala 3. 11. 2012. g. 
  11. ^ Boardman, Madeline (12. 8. 2016). „18 Stars You Forgot Were on 'Baywatch'”. Entertainment Weekly. Arhivirano iz originala 10. 1. 2018. g. 
  12. ^ „Baywatch – Season 4, Episode 1: Race Against Time (1)”. TV.com. Arhivirano iz originala 16. 8. 2016. g. 
  13. ^ Crossan, Ashley (22. 7. 2014). „14-Year-Old Michelle Williams is Adorable on the Set of 'Lassie'”. Entertainment Tonight. Arhivirano iz originala 12. 5. 2016. g. 
  14. ^ Gaydos, Steven (21. 7. 1994). „Lassie”. Variety. Arhivirano iz originala 10. 1. 2018. g. 
  15. ^ a b Teeman, Tim (26. 1. 2011). „Michelle Williams is kinda blue”. The New Zealand Herald. Arhivirano iz originala 17. 6. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  16. ^ Harris, Scott (4. 3. 2013). „Watch Michelle Williams on 'Home Improvement' in 1995”. MTV. Arhivirano iz originala 10. 1. 2018. g. 
  17. ^ James, Caryn (7. 7. 1995). „Film Review; Singles Bars And Single Half-Aliens”. The New York Times. Arhivirano iz originala 3. 6. 2016. g. 
  18. ^ Peterson, Todd (3. 3. 2006). „Michelle Williams Snubbed by Former School”. People. Arhivirano iz originala 29. 3. 2011. g. 
  19. ^ a b v g Bunbury, Stephanie (15. 1. 2006). „The mother lode”. The Age. Arhivirano iz originala 11. 1. 2018. g. 
  20. ^ a b v Gross, Terry (17. 2. 2012). „Michelle Williams: The Fresh Air Interview”. NPR. Arhivirano iz originala 10. 1. 2018. g. 
  21. ^ „Michelle Williams' emancipation prompted by Hollywood headlines”. San Francisco Chronicle. 11. 1. 2011. Arhivirano iz originala 16. 9. 2011. g. 
  22. ^ Everett, Todd (6. 5. 1996). „My Son is Innocent”. Variety. Arhivirano iz originala 10. 1. 2018. g. 
  23. ^ Tibbs, Kathe; Peterson, Biff L. (1999). They Don't Wanna Wait: The Stars of Dawson's Creek. ECW Press. str. 30. ISBN 978-1-55022-389-7. Arhivirano iz originala 1. 10. 2018. g. Pristupljeno 12. 9. 2018. 
  24. ^ „A Thousand Acres (1997)”. British Film Institute. Arhivirano iz originala 8. 8. 2016. g. 
  25. ^ a b „Michelle Ma Belle”. Wonderland. 1. 3. 2008. Arhivirano iz originala 16. 3. 2011. g. 
  26. ^ a b v g „Michelle Williams, Naked Angel”. Paper. 30. 6. 1999. Arhivirano iz originala 10. 1. 2018. g. 
  27. ^ Jenkins, Christine (26. 1. 2011). „Here's How Actress Michelle Williams Won The World Cup Of Futures Trading Award At Age 17”. Business Insider. Arhivirano iz originala 16. 5. 2013. g. 
  28. ^ „Standings”. World Cup Trading Championships. Arhivirano iz originala 19. 11. 2017. g. Pristupljeno 22. 6. 2018. 
  29. ^ „Actress takes top prize in long-running trading competition”. Modern Trader. 6. 5. 2014. Arhivirano iz originala 13. 12. 2017. g. Pristupljeno 22. 6. 2018. 
  30. ^ a b v Singer, Sally (1. 10. 2009), „A Field Guide to Getting Lost”, Vogue (8449), str. 204 
  31. ^ James, Caryn (20. 1. 1998). „Television Review; Young, Handsome and Clueless in Peyton Place”. The New York Times. Arhivirano iz originala 10. 1. 2018. g. 
  32. ^ Richmond, Ray (19. 1. 1998). „Dawson's Creek”. Variety. Arhivirano iz originala 10. 1. 2018. g. 
  33. ^ Graham, Bob (5. 8. 1998). „Sweet Revenge: Jamie Lee Curtis returns to face down her killer brother in `Halloween: H20'”. San Francisco Chronicle. Arhivirano iz originala 10. 12. 2017. g. 
  34. ^ „Halloween: H20”. Box Office Mojo. Arhivirano iz originala 7. 6. 2011. g. 
  35. ^ a b „Finding herself atop a 'Mountain'”. Los Angeles Times. 15. 2. 2006. Arhivirano iz originala 16. 2. 2006. g. 
  36. ^ „Michelle Williams”. Variety. 11. 12. 2005. Arhivirano iz originala 14. 1. 2018. g. 
  37. ^ Schwarzbaum, Lisa (13. 8. 1999). „Movie Review: 'Dick'”. Entertainment Weekly. Arhivirano iz originala 11. 1. 2018. g. 
  38. ^ „Dick (1999)”. The Numbers. Arhivirano iz originala 30. 9. 2018. g. Pristupljeno 30. 9. 2018. 
  39. ^ Atwell, Elaine (25. 9. 2015). „Sapphic Cinema: "But I'm a Cheerleader"”. AfterEllen.com. Arhivirano iz originala 11. 1. 2018. g. Pristupljeno 10. 1. 2018. 
  40. ^ Brodesser, Claude (9. 4. 1999). „Off Broadway's 'Killer Joe' makes room for Williams”. Variety. Arhivirano iz originala 11. 1. 2018. g. 
  41. ^ a b Gross, Terry (14. 4. 2011). „Going West: The Making Of 'Meek's Cutoff'”. NPR. Arhivirano iz originala 11. 1. 2018. g. 
  42. ^ a b Bonin, Liane (29. 7. 1999). „Michelle Williams bares all for her art”. Entertainment Weekly. Arhivirano iz originala 11. 1. 2018. g. 
  43. ^ Tucker, Ken (3. 3. 2000). „If These Walls Could Talk 2 (2000)”. Entertainment Weekly. Arhivirano iz originala 12. 1. 2012. g. 
  44. ^ Ebert, Roger (16. 8. 2002). „Film Review; Best Friends Who Are Also Worst Enemies Struggle in a Web of Emotions”. Chicago Sun-Times. Arhivirano iz originala 11. 1. 2018. g. 
  45. ^ Ehren, Christine (8. 4. 2002). „New Group Is Smelling a Rat with Michelle Williams May 7 – June 16”. Playbill. Arhivirano iz originala 3. 6. 2016. g. 
  46. ^ Levett, Karl (19. 6. 2002). „Smelling a Rat”. Backstage. Arhivirano iz originala 11. 1. 2018. g. 
  47. ^ McCarthy, Todd (10. 9. 2001). „Review: 'Prozac Nation'”. Variety. Arhivirano iz originala 4. 6. 2016. g. 
  48. ^ Lynch, Jason (19. 5. 2003). „Departing Shots”. People. Arhivirano iz originala 12. 1. 2018. g. 
  49. ^ Lacey, Liam (9. 4. 2004). „Review: The United States of Leland”. The Globe and Mail. Arhivirano iz originala 3. 5. 2004. g. 
  50. ^ „The Station Agent”. Metacritic. Arhivirano iz originala 5. 12. 2017. g. 
  51. ^ „'Mystic River', 'Station Agent' top SAG award nominations”. The Seattle Times. 16. 1. 2004. Arhivirano iz originala 28. 1. 2012. g. 
  52. ^ Simonson, Robert (11. 8. 2004). „Linda Emond and Michelle Williams Wander The Cherry Orchard at Williamstown, Aug. 11–22”. Playbill. Arhivirano iz originala 13. 1. 2018. g. 
  53. ^ Brantley, Ben (17. 8. 2004). „Theatre Review; Conflicting Impulses Of Chekhov's Last Play”. The New York Times. Arhivirano iz originala 12. 1. 2018. g. 
  54. ^ a b v g d đ e Lim, Dennis (7. 9. 2008). „For Michelle Williams, It's All Personal: Filmmakers Love Her Work, While the Public Remembers Her Heath Ledger Connection”. The New York Times. Arhivirano iz originala 30. 10. 2016. g. 
  55. ^ Thomas, Kevin (11. 11. 2005). „'Land of Plenty'”. Los Angeles Times. Arhivirano iz originala 2. 12. 2007. g. 
  56. ^ „"Half Nelson", "Little Miss Sunshine" Top Spirit Award Nominations”. IndieWire. 28. 11. 2006. Arhivirano iz originala 12. 1. 2018. g. 
  57. ^ LaSalle, Mick (25. 2. 2005). „Details etch a portrait of family grief over suicide”. San Francisco Chronicle. Arhivirano iz originala 14. 3. 2005. g. 
  58. ^ Stevens, Dana (6. 5. 2005). „Film in Review; 'A Hole in One'”. The New York Times. Arhivirano iz originala 29. 5. 2015. g. 
  59. ^ „The Baxter (2005)”. Rotten Tomatoes. Arhivirano iz originala 18. 9. 2011. g. 
  60. ^ Morris, Wesley (16. 9. 2005). „'The Baxter' is snappy but self-consciously hip”. Boston Globe. Arhivirano iz originala 11. 8. 2007. g. 
  61. ^ „The Baxter”. Box Office Mojo. Arhivirano iz originala 18. 11. 2011. g. 
  62. ^ a b „Michelle Williams Movie Box Office Results”. Box Office Mojo. Arhivirano iz originala 31. 5. 2016. g. 
  63. ^ a b Valby, Karen (6. 1. 2006). „Michelle Williams climbs Brokeback Mountain”. Entertainment Weekly. Arhivirano iz originala 12. 1. 2012. g. 
  64. ^ Gonzalez, Ed (15. 11. 2005). „Brokeback Mountain”. Slant Magazine. Arhivirano iz originala 7. 6. 2017. g. 
  65. ^ „Brokeback Mountain”. Box Office Mojo. Arhivirano iz originala 3. 6. 2011. g. 
  66. ^ „List of Academy Award Winners and Nominees”. The New York Times. 2006. Arhivirano iz originala 19. 5. 2015. g. 
  67. ^ Williams, Alex (30. 9. 2007). „Brooklyn's Fragile Eco-System”. The New York Times. Arhivirano iz originala 14. 2. 2019. g. Pristupljeno 21. 2. 2019. 
  68. ^ Felperin, Leslie (2. 9. 2006). „The Hottest State”. Variety. Arhivirano iz originala 24. 5. 2011. g. 
  69. ^ a b Roston, Tom (18. 11. 2008). „Michelle Williams opens up about new work”. The Hollywood Reporter. Arhivirano iz originala 14. 1. 2018. g. 
  70. ^ Stein, Ruthe (25. 4. 2008). „Movie review: 'Deception' sizzles and fizzles”. San Francisco Chronicle. Arhivirano iz originala 8. 12. 2017. g. 
  71. ^ „Deception (2008)”. Rotten Tomatoes. Arhivirano iz originala 6. 4. 2010. g. 
  72. ^ Hanks, Robert (24. 10. 2008). „Incendiary (15)”. The Independent. Arhivirano iz originala 10. 3. 2009. g. 
  73. ^ „Synecdoche, New York”. Box Office Mojo. Arhivirano iz originala 15. 8. 2011. g. 
  74. ^ „Synecdoche, New York”. Metacritic. Arhivirano iz originala 2. 11. 2011. g. 
  75. ^ Ebert, Roger (30. 12. 2009). „The Best Films of the Decade”. Chicago Sun-Times. Arhivirano iz originala 10. 10. 2017. g. 
  76. ^ a b v Taylor, Ella (17. 12. 2008). „Michelle Williams Finds a Safe Haven With Outsider Director Kelly Reichardt on Wendy and Lucy”. LA Weekly. Arhivirano iz originala 13. 1. 2018. g. 
  77. ^ Triggs, Charlotte (2. 9. 2007). „Heath Ledger and Michelle Williams Split”. People. Arhivirano iz originala 10. 9. 2011. g. 
  78. ^ Nicholas, Michelle (9. 12. 2008). „Michelle Williams says 'Wendy and Lucy' role a gift”. Reuters. Arhivirano iz originala 11. 1. 2014. g. 
  79. ^ Adams, Sam (12. 12. 2008). „Review: 'Wendy and Lucy'”. Los Angeles Times. Arhivirano iz originala 13. 1. 2018. g. 
  80. ^ LaSalle, Mick (30. 1. 2009). „Movie review: 'Wendy and Lucy' is eerily timely”. San Francisco Chronicle. Arhivirano iz originala 14. 1. 2018. g. 
  81. ^ „Michelle Williams Breaks Silence on Heath's Death”. People. 1. 2. 2008. Arhivirano iz originala 29. 3. 2011. g. 
  82. ^ Aswad, Jem (9. 2. 2008). „Heath Ledger Remembered At Funeral; Michelle Williams Takes A Tearful Ocean Swim In His Honor”. MTV. Arhivirano iz originala 15. 6. 2012. g. 
  83. ^ „MOCA gets its hands on Francesco Vezzoli's 'Greed', starring Natalie Portman and Michelle Williams”. Los Angeles Times. 18. 3. 2011. Arhivirano iz originala 24. 1. 2018. g. 
  84. ^ a b v Anthony, Andrew (8. 3. 2009). „'I don't want any more paparazzi outside my door'”. The Guardian. Arhivirano iz originala 11. 8. 2016. g. 
  85. ^ „Shutter Island”. Box Office Mojo. Arhivirano iz originala 14. 1. 2016. g. 
  86. ^ Riley, Jenelle (9. 12. 2010). „Scenes From a Marriage”. Backstage. Arhivirano iz originala 1. 10. 2018. g. Pristupljeno 30. 9. 2018. 
  87. ^ a b Shone, Tom (10. 1. 2011). „Blue Valentine: Michelle Williams interview”. The Daily Telegraph. Arhivirano iz originala 15. 1. 2018. g. 
  88. ^ a b Hall, Katy (7. 2. 2011). „Blue Valentine : How Derek Cianfrance Destroyed Michelle Williams and Ryan Gosling's Marriage”. HuffPost. Arhivirano iz originala 8. 3. 2017. g. 
  89. ^ Kennedy, Lisa (13. 1. 2011). „Colorado-reared "Blue Valentine" director is thankful film took 12 years to make”. The Denver Post. Arhivirano iz originala 15. 1. 2018. g. 
  90. ^ Scott, A.O. (28. 12. 2010). „Chronicling Love's Fade to Black”. The New York Times. Arhivirano iz originala 14. 1. 2012. g. 
  91. ^ „Nominations and Winners - 2010”. Hollywood Foreign Press Association. Arhivirano iz originala 20. 9. 2012. g. 
  92. ^ „Nominees for the 83rd Academy Awards”. Academy of Motion Picture Arts and Sciences. Arhivirano iz originala 18. 8. 2012. g. 
  93. ^ Cwelich, Lorraine (6. 4. 2011). „Michelle Williams on Meek's, Marilyn & 30”. Elle. Arhivirano iz originala 15. 1. 2018. g. 
  94. ^ a b Applebaum, Stephen (2011). „Interview: Michelle Williams”. Stylist. Arhivirano iz originala 16. 1. 2018. g. 
  95. ^ Goodykoontz, Bill (26. 5. 2011). „'Meek's Cutoff', 4 stars”. The Arizona Republic. Pristupljeno 4. 7. 2011. 
  96. ^ a b Green, Adam (13. 9. 2011). „Michelle Williams: My Week with Michelle”. Vogue. Arhivirano iz originala 19. 4. 2013. g. 
  97. ^ Setoodeh, Ramin (30. 10. 2011). „Michelle Williams on My Week With Marilyn Monroe”. Newsweek. Arhivirano iz originala 16. 1. 2018. g. 
  98. ^ Gardner, Jessica (7. 12. 2011). „How Michelle Williams Found the Heart of Marilyn Monroe”. Backstage. Arhivirano iz originala 16. 1. 2018. g. 
  99. ^ Whip, Glenn (9. 2. 2017). „Michelle Williams talks about her year with Marilyn”. Los Angeles Times. Arhivirano iz originala 2. 6. 2016. g. 
  100. ^ Jagernauth, Kevin (25. 10. 2011). „Michelle Williams Sings On 'My Week With Marilyn' Soundtrack; Also Dean Martin, Nat King Cole & More”. IndieWire. Arhivirano iz originala 5. 11. 2011. g. 
  101. ^ Ebert, Roger (21. 11. 2011). „My Week With Marilyn”. Chicago Sun-Times. Arhivirano iz originala 16. 1. 2018. g. 
  102. ^ Travers, Peter (21. 11. 2011). „My Week with Marilyn”. Rolling Stone. Arhivirano iz originala 16. 1. 2018. g. 
  103. ^ D'Alessandro, Anthony (12. 2. 2012). „Oscars Q&A: Michelle Williams On How She Morphed Into Marilyn Monroe”. Deadline Hollywood. Arhivirano iz originala 2. 11. 2015. g. 
  104. ^ Lewis, Tim (5. 8. 2012). „Michelle Williams: 'Being embarrassed in public is the worst thing I can imagine'”. The Guardian. Arhivirano iz originala 16. 1. 2018. g. 
  105. ^ McCartney, Jenny (21. 8. 2012). „Take This Waltz, Seven magazine review”. The Daily Telegraph. Arhivirano iz originala 16. 1. 2018. g. 
  106. ^ Radish, Christina (2. 3. 2013). „Michelle Williams and Rachel Weisz Talk Oz the Great and Powerful Perks of Playing Witches, Doing Wire Work for their Fight Scene and Costumes”. Collider. Arhivirano iz originala 16. 1. 2018. g. 
  107. ^ „Oz The Great and Powerful (2013)”. Box Office Mojo. Arhivirano iz originala 1. 5. 2016. g. 
  108. ^ Winfrey, Graham (11. 5. 2017). „'Suite Française': The Real Reason Why the Weinstein Company's WWII Drama Ended Up at Lifetime”. IndieWire. Arhivirano iz originala 10. 8. 2017. g. 
  109. ^ Dunn, Jamie (3. 1. 2017). „Michelle Williams: "It's unnatural to see yourself large on a screen"”. The Skinny. Arhivirano iz originala 16. 1. 2018. g. 
  110. ^ a b v g d đ Bennetts, Leslie (23. 1. 2017). „Through It All, Michelle Williams Is Having a Blast”. The Wall Street Journal. Arhivirano iz originala 16. 1. 2018. g. 
  111. ^ a b McQuoid, Debbie (9. 12. 2016). „Michelle Williams on her new film, dealing with criticism and why she's an expert at napping”. Stylist. Arhivirano iz originala 16. 1. 2018. g. 
  112. ^ a b v McGrath, Charles (27. 3. 2014). „Life Is an Audition”. The New York Times. Arhivirano iz originala 16. 1. 2018. g. 
  113. ^ Green, Adam (31. 3. 2014). „Michelle Williams Is Back on Broadway—and Starring in Cabaret”. Vogue. Arhivirano iz originala 16. 1. 2018. g. 
  114. ^ „Michelle Williams gets mixed reviews in Broadway revival of Cabaret”. BBC News. 25. 4. 2014. Arhivirano iz originala 28. 9. 2015. g. 
  115. ^ Green, Jesse (24. 4. 2014). „Theater Review: Michelle Williams and Alan Cumming Come (Back) to the Cabaret”. New York. Arhivirano iz originala 16. 1. 2018. g. 
  116. ^ Winer, Linda (24. 4. 2014). „'Cabaret' review: Alan Cumming is still dangerous”. Newsday. Arhivirano iz originala 16. 1. 2018. g. 
  117. ^ a b v Hirschberg, Lynn (8. 2. 2017). „Michelle Williams, Star of Manchester by the Sea, Also Doesn't Want to Watch Sad Movies”. W. Arhivirano iz originala 16. 1. 2018. g. 
  118. ^ Green, Adam (5. 2. 2016). „Michelle Williams and Jeff Daniels Bring Blackbird's Unsettling Seduction to Broadway”. Vogue. Arhivirano iz originala 22. 7. 2017. g. 
  119. ^ Soloski, Alexis (4. 4. 2016). „Michelle Williams and Jeff Daniels on the scared, desperate tale of Blackbird”. The Guardian. Arhivirano iz originala 5. 5. 2016. g. 
  120. ^ Als, Hilton (21. 3. 2016). „My Old Sweetheart”. The New Yorker. Arhivirano iz originala 7. 9. 2017. g. 
  121. ^ a b „See Full List of 2016 Tony Award Nominations”. Playbill. 3. 3. 2016. Arhivirano iz originala 4. 5. 2016. g. 
  122. ^ a b Berman, Eliza (2. 11. 2016). „Michelle Williams on the 'Bravest Human Being' She's Ever Played”. Time. Arhivirano iz originala 26. 3. 2017. g. 
  123. ^ Setoodeh, Ramin (23. 1. 2016). „Sundance: Michelle Williams on How She Prepared for 'Manchester by the Sea' and 'Certain Women'”. Variety. Arhivirano iz originala 16. 1. 2018. g. 
  124. ^ Jacobs, Matthew (23. 11. 2016). „A Close Look At Casey Affleck And Michelle Williams' Standout Scene In 'Manchester By The Sea'”. HuffPost. Arhivirano iz originala 30. 6. 2018. g. 
  125. ^ Chang, Justin (23. 1. 2016). „Sundance Film Review: 'Manchester by the Sea'”. Variety. Arhivirano iz originala 15. 10. 2017. g. 
  126. ^ Pressberg, Matt (24. 1. 2017). „No, Oscar Nominee Michelle Williams Still Hasn't Seen 'Manchester by the Sea'”. TheWrap. Arhivirano iz originala 21. 10. 2017. g. 
  127. ^ Barber, Nicholas (19. 5. 2017). „Julianne Moore stars in a mystical childhood fable”. BBC News. Arhivirano iz originala 21. 10. 2017. g. 
  128. ^ Greenblatt, Leah (20. 12. 2017). „The Greatest Showman sings a shallow, shiny song”. Entertainment Weekly. Arhivirano iz originala 18. 1. 2018. g. 
  129. ^ a b „The Greatest Showman (Original Motion Picture Soundtrack)”. iTunes (Apple Inc.). 8. 12. 2017. Arhivirano iz originala 16. 1. 2018. g. 
  130. ^ „The Greatest Showman (2017)”. Box Office Mojo. Arhivirano iz originala 28. 4. 2017. g. 
  131. ^ Buchanan, Kyle (10. 1. 2018). „Michelle Williams Is Ready to Lead”. New York. Arhivirano iz originala 10. 1. 2018. g. 
  132. ^ Ellwood, Gregory (16. 1. 2018). „Michelle Williams found big challenges and even bigger opportunities in 'All the Money'”. Los Angeles Times. Arhivirano iz originala 10. 1. 2018. g. 
  133. ^ Fleming Jr, Mike; Hipes, Patrick (6. 11. 2017). „More Kevin Spacey Shrapnel: Ridley Scott's 'All The Money In The World' Exits AFI Fest Closing Slot”. Deadline Hollywood. Arhivirano iz originala 7. 11. 2017. g. 
  134. ^ Lang, Brent; Kroll, Justin (10. 11. 2017). „Replacing Kevin Spacey on 'All the Money in the World' Will Cost Millions”. Variety. Arhivirano iz originala 13. 11. 2017. g. 
  135. ^ Kilday, Gregg (11. 1. 2017). „'All The Money in The World' Triggers Wage Gap Debate”. The Hollywood Reporter. Arhivirano iz originala 12. 1. 2018. g. 
  136. ^ Edelstein, David (20. 12. 2017). „Christopher Plummer Is Getting Headlines for All the Money in the World, But It's Michelle Williams Who Deserves Them”. New York. Arhivirano iz originala 22. 12. 2017. g. 
  137. ^ Vilkomerson, Sara (11. 12. 2017). „All the Money in the World nabs 3 Golden Globe nods after Christopher Plummer swap”. Entertainment Weekly. Arhivirano iz originala 23. 12. 2017. g. 
  138. ^ a b v g Fortini, Amanda (26. 7. 2018). „"I Never Gave Up on Love": Michelle Williams on Her Very Private Wedding and Very Public Fight for Equal Pay”. Vanity Fair. Arhivirano iz originala 26. 7. 2018. g. 
  139. ^ Real, Evan (19. 4. 2019). „Michelle Williams and Husband Phil Elverum Split After Marrying Last Summer”. The Hollywood Reporter. Pristupljeno 20. 4. 2019. 
  140. ^ Jacobs, Matthew (20. 4. 2018). „Michelle Williams Gives The Kookiest Performance Of Her Career In 'I Feel Pretty'”. HuffPost. Arhivirano iz originala 21. 4. 2018. g. 
  141. ^ Debruge, Peter (18. 4. 2018). „Film Review: Amy Schumer in 'I Feel Pretty'”. Variety. Arhivirano iz originala 21. 4. 2018. g. 
  142. ^ „I Feel Pretty (2018)”. Box Office Mojo. Arhivirano iz originala 28. 4. 2018. g. 
  143. ^ a b Davids, Brian (1. 10. 2018). „Why Michelle Williams Said Yes to 'Venom'”. The Hollywood Reporter. Arhivirano iz originala 1. 10. 2018. g. Pristupljeno 1. 10. 2018. 
  144. ^ Bradshaw, Peter (3. 10. 2018). „Venom review – Tom Hardy flames out in poisonously dull Spider-Man spin-off”. The Guardian. Arhivirano iz originala 3. 10. 2018. g. Pristupljeno 3. 10. 2018. 
  145. ^ „Venom (2018)”. Box Office Mojo. Arhivirano iz originala 16. 9. 2018. g. Pristupljeno 4. 1. 2019. 
  146. ^ Handler, Rachel (25. 1. 2018). „Michelle Williams and Julianne Moore on Their 'Raw, Animalistic' After The Wedding Scene”. Vulture. Arhivirano iz originala 26. 1. 2019. g. Pristupljeno 28. 1. 2018. 
  147. ^ Lee, Benjamin (25. 1. 2019). „After the Wedding review – Julianne Moore and Michelle Williams lift confused melodrama”. The Guardian. Arhivirano iz originala 25. 1. 2019. g. Pristupljeno 28. 1. 2018. 
  148. ^ Drysdale, Jennifer (4. 2. 2019). „Michelle Williams on Why Return to TV in 'Fosse/Verdon' Was a 'Next-Level Degree of Difficulty'”. Entertainment Tonight. Pristupljeno 30. 3. 2019. 
  149. ^ Fierberg, Ruthie (9. 4. 2019). „16 Fosse/Verdon Secrets From Lin-Manuel Miranda, Michelle Williams, Sam Rockwell, and More”. Playbill. Pristupljeno 25. 4. 2019. 
  150. ^ Doyle, John (9. 4. 2019). „Fosse/Verdon is a great, ravishing television drama about theatre, love and life”. The Globe and Mail. Pristupljeno 9. 4. 2019. 
  151. ^ Respers France, Lisa (16. 7. 2019). „Emmy nominations 2019: See if your favorite shows make the cut”. CNN. Pristupljeno 16. 7. 2019. 
  152. ^ McNary, Dave (2. 10. 2018). „Michelle Williams to Play Astronaut Christa McAuliffe in 'The Challenger'”. Variety. Pristupljeno 30. 3. 2019. 
  153. ^ Alter, Ethan (7. 8. 2019). „Michelle Williams on 'After the Wedding' ending, equal pay and reveals she's ready for 'Venom 2': 'I'm in'”. Yahoo!. Pristupljeno 8. 8. 2019. 
  154. ^ McNary, Dave (22. 5. 2018). „Michelle Williams to Star in Underground Abortion Movie 'This Is Jane'”. Variety. Arhivirano iz originala 23. 5. 2018. g. 
  155. ^ a b Wagner, Erica (15. 1. 2018). „The show must go on: Michelle Williams on film, feminism and freedom”. Harper's Bazaar. Arhivirano iz originala 2. 2. 2018. g. 
  156. ^ Heil, Emily (2. 4. 2019). „Cause Celeb: Michelle Williams joins Nancy Pelosi to call for an end to the gender pay gap”. The Washington Post. Pristupljeno 3. 3. 2019. 
  157. ^ Setoodeh, Ramin (20. 11. 2008). „Michelle Williams tries to move on”. Newsweek. Arhivirano iz originala 16. 2. 2018. g. 
  158. ^ Williams, Michelle (31. 1. 2011). „10 Questions for Michelle Williams”. Time. Arhivirano iz originala 1. 7. 2017. g. 
  159. ^ a b Kachka, Boris (21. 12. 2016). „Inside the Busy, Brilliant Mind of Michelle Williams”. Elle. Arhivirano iz originala 19. 12. 2017. g. 
  160. ^ Leonard, Tom (19. 2. 2009). „Michelle Williams on picking up the pieces”. The Daily Telegraph. Arhivirano iz originala 6. 3. 2018. g. 
  161. ^ a b O'Malley, Katie (10. 1. 2017). „Michelle Williams on playing emotive female characters: 'I try to follow my heart and my gut'”. Elle. Arhivirano iz originala 24. 6. 2018. g. 
  162. ^ Thomson, David (27. 2. 2009). „Michelle Williams”. The Guardian. Arhivirano iz originala 12. 9. 2017. g. 
  163. ^ Lonergan, Kenneth (27. 9. 2016). „Kenneth Lonergan Was 'Totally Unprepared' for Michelle Williams' Dedication to 'Manchester by the Sea'”. Variety. Arhivirano iz originala 19. 9. 2017. g. 
  164. ^ „Michelle Williams For Boy By Band Of Outsiders Spring 2012 Campaign”. Flare. 8. 2. 2012. Arhivirano iz originala 22. 12. 2017. g. 
  165. ^ Petrarca, Emilia (6. 7. 2015). „Michelle Williams Loves Her Louis Vuitton”. W. Arhivirano iz originala 24. 6. 2018. g. 
  166. ^ Lindig, Sarah (17. 10. 2015). „Watch Michelle Williams Hit the Open Road for Louis Vuitton”. Harper's Bazaar. Arhivirano iz originala 18. 12. 2015. g. 
  167. ^ „Michelle Williams”. Rotten Tomatoes. Arhivirano iz originala 1. 12. 2017. g. 
  168. ^ „These 20 Famous Actors Have Never Won an Oscar”. Time. 27. 2. 2017. Arhivirano iz originala 5. 12. 2017. g. 
  169. ^ „Winners & Nominees: Michelle Williams”. Hollywood Foreign Press Association. Arhivirano iz originala 21. 6. 2018. g. 
  170. ^ Crossan, Ashley (22. 7. 2014). „14-Year-Old Michelle Williams is Adorable on the Set of 'Lassie'”. Entertainment Tonight. Arhivirano iz originala 12. 5. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  171. ^ „Timemaster (1995)”. Rotten Tomatoes. Arhivirano iz originala 23. 3. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  172. ^ Mainon, Dominique; Ursini, James (2006). Modern Amazons: Warrior Women on Screen. Hal Leonard Corporation. str. 377. ISBN 978-0-87910-327-9. Arhivirano iz originala 30. 10. 2017. g. 
  173. ^ „A Thousand Acres (1997)”. British Film Institute. Arhivirano iz originala 8. 8. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  174. ^ Ebert, Roger (5. 8. 1998). „Halloween: H20 Move Review”. Chicago Sun-Times. Arhivirano iz originala 4. 6. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  175. ^ „Dick: Details and Credits”. Metacritic. Arhivirano iz originala 13. 7. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  176. ^ Cameron-Wilson, James (1. 12. 2001). Film Review 2001–2002: The Definitive Film Yearbook. Reynolds & Hearn. Arhivirano iz originala 30. 10. 2017. g. 
  177. ^ McCarthy, Todd (31. 1. 2001). „Review: 'Perfume'”. Variety. Arhivirano iz originala 4. 6. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  178. ^ Holden, Stephen (5. 7. 2002). „Film Review; Best Friends Who Are Also Worst Enemies Struggle in a Web of Emotions”. The New York Times. Arhivirano iz originala 3. 6. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  179. ^ McCarthy, Todd (10. 9. 2001). „Review: 'Prozac Nation'”. Variety. Arhivirano iz originala 4. 6. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  180. ^ Willis, John A. (2005). John Willis' Screen World. Applause Books. str. 55. Arhivirano iz originala 30. 10. 2017. g. 
  181. ^ Berra, John (2010). American Independent. Intellect Books. str. 255—257. ISBN 978-1-84150-368-4. Arhivirano iz originala 30. 10. 2017. g. 
  182. ^ Campbell, Neil (1. 10. 2013). Post-Westerns. University of Nebraska Press. str. 251—253. ISBN 978-0-8032-4827-4. Arhivirano iz originala 30. 10. 2017. g. 
  183. ^ Gritten, David (2008). The Movies That Matter: From Bogart to Bond and All the Latest Film Releases. HarperCollins Publishers Limited. ISBN 978-0-00-727106-1. Arhivirano iz originala 30. 10. 2017. g. 
  184. ^ „A Hole in One: Details and Credits”. Metacritic. Arhivirano iz originala 7. 10. 2017. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  185. ^ Ebert, Roger (8. 9. 2005). „The Baxter Move Review”. Chicago Sun-Times. Arhivirano iz originala 11. 2. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  186. ^ „Brokeback Mountain (2005)”. Rotten Tomatoes. Arhivirano iz originala 16. 5. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  187. ^ Catsoulis, Jeannette (29. 3. 2007). „Crumpled Manhood Revisited”. The New York Times. Arhivirano iz originala 5. 6. 2015. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  188. ^ „The Hottest State (2007)”. Rotten Tomatoes. Arhivirano iz originala 5. 5. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  189. ^ Bennett, Ray (2. 9. 2007). „I'm Not There”. The Hollywood Reporter. Arhivirano iz originala 8. 8. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  190. ^ Bradshaw, Peter (25. 4. 2008). „Deception”. The Guardian. Arhivirano iz originala 21. 10. 2017. g. Pristupljeno 21. 10. 2017. 
  191. ^ „Incendiary (2008)”. Rotten Tomatoes. Arhivirano iz originala 14. 4. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  192. ^ LaRocca, David (27. 5. 2011). The Philosophy of Charlie Kaufman. University Press of Kentucky. str. 219—222. ISBN 0-8131-3392-0. Arhivirano iz originala 30. 10. 2017. g. 
  193. ^ Gilbey, Ryan (5. 3. 2009). „One woman and her dog”. New Statesman. Arhivirano iz originala 9. 5. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  194. ^ Stenport, Anna Westerståhl (1. 8. 2012). Lukas Moodysson’s Show Me Love. University of Washington Press. str. 135—136. ISBN 978-0-295-80421-7. 
  195. ^ Wernblad, Annette (3. 12. 2010). The Passion of Martin Scorsese: A Critical Study of the Films. McFarland. str. 219. ISBN 978-0-7864-6232-2. Arhivirano iz originala 30. 10. 2017. g. 
  196. ^ Powers, Thomas (20. 6. 2011). „In Such a Place, A Person Might Die in a Day”. The New York Review of Books. Arhivirano iz originala 7. 3. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  197. ^ Gritten, David (5. 11. 2011). „My Week with Marilyn: the true story”. The Daily Telegraph. Arhivirano iz originala 20. 4. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  198. ^ French, Philip (19. 8. 2012). „Take This Waltz – review”. The Guardian. Arhivirano iz originala 14. 3. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  199. ^ Wickman, Kase (11. 3. 2013). „7 'Wizard of Oz' Easter Eggs Hidden in 'Oz the Great and Powerful'”. MTV. Arhivirano iz originala 28. 2. 2017. g. Pristupljeno 5. 5. 2016. 
  200. ^ „Oz the Great and Powerful (2013)”. Rotten Tomatoes. Arhivirano iz originala 7. 3. 2013. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  201. ^ Macnab, Geoffrey (13. 3. 2015). „Suite Française, film review: A romantic, but discordant, dispatch on love and war”. The Independent. Arhivirano iz originala 3. 6. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  202. ^ McCarthy, Todd (23. 1. 2016). „‘Manchester by the Sea’: Sundance Review”. The Hollywood Reporter. Arhivirano iz originala 21. 4. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  203. ^ Springer, Alex (30. 1. 2016). „Sundance Film Review: Certain Women”. SLUG Magazine. Arhivirano iz originala 9. 5. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  204. ^ Barber, Nicholas (19. 5. 2017). „Julianne Moore stars in a mystical childhood fable”. BBC News. Arhivirano iz originala 21. 10. 2017. g. Pristupljeno 20. 10. 2017. 
  205. ^ Bowles, Hamish (12. 8. 2017). „Inside The Greatest Showman, the Most Magical Musical of the Year”. Vogue. Arhivirano iz originala 21. 10. 2017. g. Pristupljeno 21. 10. 2017. 
  206. ^ McNary, Dave (19. 10. 2017). „Ridley Scott’s ‘All the Money in the World’ Set as Closing Night Film at AFI Fest”. Variety. Arhivirano iz originala 21. 10. 2017. g. Pristupljeno 21. 10. 2017. 
  207. ^ D'Alessandro, Anthony (31. 5. 2017). „Michelle Williams Joins Amy Schumer In ‘I Feel Pretty’”. Deadline Hollywood. Arhivirano iz originala 4. 9. 2017. g. Pristupljeno 20. 10. 2017. 
  208. ^ „'Venom': First Reactions from the Premiere”. The Hollywood Reporter. 1. 10. 2018. Arhivirano iz originala 10. 2. 2018. g. Pristupljeno 2. 10. 2018. 
  209. ^ Kroll, Justin (19. 4. 2018). „Michelle Williams to Star Opposite Julianne Moore in ‘After the Wedding’ Remake”. Variety. Pristupljeno 23. 5. 2018. 
  210. ^ „Baywatch – Season 4, Episode 1: Race Against Time (1)”. TV.com. Arhivirano iz originala 16. 8. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  211. ^ „Step by Step – Season 4, Episode 6: Something Wild”. TV.com. Arhivirano iz originala 16. 8. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  212. ^ „Home Improvement – Season 4, Episode 26: Wilson's Girlfriend”. TV.com. Arhivirano iz originala 16. 8. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  213. ^ „Raising Caines”. TV.com. Arhivirano iz originala 16. 8. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  214. ^ „My Son Is Innocent (1996)”. Rotten Tomatoes. Arhivirano iz originala 20. 10. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  215. ^ Television Guide. Triangle Publications. 1997. 
  216. ^ „Michelle Williams won't go back to 'Dawson's Creek'”. Entertainment Weekly. 15. 12. 2005. Arhivirano iz originala 8. 1. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  217. ^ „If These Walls Could Talk 2 (2000)”. Rotten Tomatoes. Arhivirano iz originala 11. 4. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  218. ^ Harnick, Chris (9. 1. 2013). „Michelle Williams On "Cougar Town" Season 4 Premiere, Shimmying And Using An Accent”. The Huffington Post. Arhivirano iz originala 3. 8. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  219. ^ Sepinwall, Alan (8. 1. 2013). „Season premiere review: 'Cougar Town' – 'Blue Sunday': Wine Guy and Coffee Bitch”. HitFix. Arhivirano iz originala 31. 5. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  220. ^ Otterson, Joe (24. 7. 2018). „FX Orders Bob Fosse Limited Series Starring Sam Rockwell, Michelle Williams With Lin-Manuel Miranda Producing”. Variety. Arhivirano iz originala 25. 7. 2018. g. 
  221. ^ McGrath, Seth; Lefkowitz, David (20. 4. 1999). „Lori Petty, Seth Ullian & Michelle Williams Join Killer Joe, April 20”. Playbill. Arhivirano iz originala 3. 6. 2016. g. Pristupljeno 11. 8. 2014. 
  222. ^ Ehren, Christine (8. 4. 2002). „New Group Is Smelling a Rat with Michelle Williams May 7 – June 16”. Playbill. Arhivirano iz originala 3. 6. 2016. g. Pristupljeno 11. 8. 2014. 
  223. ^ Rizzo, Frank (16. 8. 2004). „Review: 'The Cherry Orchard'”. Variety. Arhivirano iz originala 25. 12. 2014. g. Pristupljeno 3. 11. 2014. 
  224. ^ Asare, Andrew (4. 9. 2014). „Michelle Williams to make Broadway debut with Cabaret”. Entertainment Weekly. Arhivirano iz originala 12. 8. 2014. g. Pristupljeno 11. 8. 2014. 
  225. ^ Soloski, Alexis (4. 4. 2016). „Michelle Williams and Jeff Daniels on the scared, desperate tale of Blackbird”. The Guardian. Arhivirano iz originala 5. 5. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2016. 
  226. ^ „My Week With Marilyn (Music from the Motion Picture)”. iTunes (Apple Inc.). Arhivirano iz originala 28. 5. 2018. g. 
  227. ^ „The 78th Academy Awards (2006) Nominees and Winners”. Academy of Motion Picture Arts and Sciences (AMPAS). Pristupljeno 20. 11. 2011. 
  228. ^ „The 83rd Academy Awards (2011) Nominees and Winners”. Academy of Motion Picture Arts and Sciences (AMPAS). Pristupljeno 11. 11. 2011. 
  229. ^ „The 84th Academy Awards (2012) Nominees and Winners”. Academy of Motion Picture Arts and Sciences. AMPAS. Pristupljeno 26. 4. 2012. 
  230. ^ „The 89th Academy Awards (2017) Nominees and Winners”. Academy of Motion Picture Arts and Sciences. Pristupljeno 26. 2. 2017. 
  231. ^ Merry, Yahr, Emily (11. 12. 2017). „Golden Globes nominations 2018: Complete list of nominations”. The Washington Post. Pristupljeno 11. 12. 2017. 

Literatura uredi

Spoljašnje veze uredi

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Мишел_Вилијамс_(глумица)&oldid=27734468”