M 15/42
Fijat M 15/42 (ital. Carro Armato Medio M15/42) je italijanski srednji tenk iz Drugog svetskog rata koji je proizvela firma Fijat-Ansaldo.[2]
| Srednji tenk Fijat M 15/42 | |
|---|---|
|
| |
| Osnovne karakteristike | |
| Zemlja porekla |  Kraljevina Italija
|
| Namena | srednji tenk |
| Proizvođač | Fijat-Ansaldo |
| Početak proizvodnje | 1942. |
| Uveden u upotrebu | 1943. |
| Broj primeraka | 220[1] |
| Brzina na putu | 40 km/h |
| Dimenzije i masa | |
| Dužina | 5.04 m |
| Širina | 2.23 m |
| Visina | 2.39 m |
| Težina | 15.5 t |
| Oprema | |
| Glavno naoružanje | top od 47 mm u kupoli |
| Sporedno naoružanje | 2 mitraljeza od 8 mm u trupu, još 2 u kupoli |
| Oklop | 42 mm |
| Motor | Fijat benzinski |
| Snaga (KS) | 192 KS |
| Posada | |
| Posada | 4 |
Istorija uredi
Najčešći italijanski tenka na severnoafričkom ratištu bio je M 13/40. Posada mu se sastojala od vozača na levoj strani trupa i mitraljesca/radio-operatera na desnoj, i komandira i nišandžije u kupoli. Mitraljezac je upravljao parom mitraljeza Breda 38 od 8 mm na desnoj strani trupa, dok je kupola bila naoružana topom 47/32 i spregnutim mitraljezom Breda, sa još jednim mitraljezom na krovu za PVO. Glavni top bio je dizajniran 30-ih godina kao pešadijsko oruđe za artiljerijsku podršku, i njegova probojna moć (u PT ulozi) bila je mala. M 13/40 je koristio šasiju tenka M 11/39 radi brže proizvodnje, ali je ona, zbog veće težine, bila preopterećena. Takođe je bio sklon kvarovima u pustinji, dok je oklop bio slabog kvaliteta i često se raspadao prilikom pogotka. Vozilo je bilo upotrebljivo, iako slabo, u 1941, ali je već 1942. bilo sasvim zastarelo.
M 14/41 bio je identičan M 13/40, sa jačim motorom i filterima za vazduh u pustinjskom okruženju. [2]
Karakteristike uredi
Poslednja verzija ove porodice tenkova bio je M 15/42, značajno, iako kasno, unapređeno vozilo. Stari top bio je zamenjen specijalnim PT topom L40 od 47 mm. Kupola je jače oklopljena i po prvi put, dobila je električni pogon. Prethodne verzije imale su dizel motore, ali M 15/42 imao je benzinski, radi veće snage, dajući nešto veću brzinu od 40 km/h. Nažalost, u vreme kada je M 15/42 ušao u proizvodnju 1943., ova poboljšanja bila su nedovoljna i suviše zakasnela.[2]
Reference uredi
Literatura uredi
- Ness, Leland (2002). Jane's-World War II Tanks And Fighting Vehicles-The Complete Guide. London: HarperCollinsPublishers. ISBN 978-000711228-9.
