Navapolack
Navapolack ili Novopolock (blr. Наваполацк; rus. Новополоцк) grad je u severnom delu Republike Belorusije i Vitepske oblasti. Administrativno Navapolack ima status grada oblasne subordinacije na teritoriji Polackog rejona.
| Navapolack Наваполацк; Новополоцк | |
|---|---|
.jpg) | |
 Zastava
 Grb
| |
| Administrativni podaci | |
| Država |  Belorusija |
| Oblast |  Vitepska oblast |
| Rejon | Polacki rejon |
| Osnovan | 1958. |
| Status grada | 1963. |
| Stanovništvo | |
| Stanovništvo | |
| — 2013. | 107.088 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 55° 32′ 00″ S; 28° 39′ 00″ I / 55.533333° S; 28.65° I |
| Vremenska zona | UTC+3 |
| Aps. visina | 133 m m |
  Navapolack Navapolack na karti Belorusije | |
| Ostali podaci | |
| Gradonačelnik | Natalija Kočanova |
| Poštanski broj | 211440 |
| Pozivni broj | +375 214 |
| Registarska oznaka | 2 |
| Veb-sajt | |
| novopolotsk.by | |
Prema proceni iz 2013. u gradu je živelo 107.088 stanovnika.
Grad je centar beloruske naftne industrije.
Geografija uredi
Novi Polack je smešten na levoj obali reke Zapadne Dvine na svega oko 6 km zapadno od grada Polacka.
Istorija uredi
Godine 1958. na oko 4 km jugozapadno od današnjeg grada, na levoj oblai reke Zapadne Dvine počeli su radovi na izgradnji velike rafinerije za preradu nafte. Ubrzo je na mestu današnjeg grada niklo maleno radničko naselje, koje je nosilo naziv „Polacko radničko naselje“. Rafinerija je počela sa radom 1963. godine, a radnike koji su gradili rafineriju, u novom naselju su zamenili radnici u rafineriji i njihove porodice. Kako je pomenuta rafinerija u to vreme bila jedan od najvećih privrednih objekata tog tipa, ne samo u Belorusiji nego i u celom tadašnjem Sovjetskom Savezu, naselje je ubrzano raslo i dobijalo na značaju. Već 14. decembra 1963. godine novo naselje dobija sadašnji naziv Navapolack (Novi Polack) i službeni status grada oblasne subordinacije.
Stanovništvo uredi
Prema proceni, u gradu je 2013. živelo 107.088 stanovnika.
| 1979. | 1989. | 1999. | 2009. | 2013. |
|---|---|---|---|---|
| 67.110[1] | 92.699 | 92.699 | 98.138 | 107.088 |
Privreda uredi
Privreda grada počiva na naftnoprerađivačkoj industriji, a sam grad učestvuje sa 71% u celokupnom obimu proizvodnje Vitepske oblasti. Najvažniji privredni objekti su rafinerija nafte „Naftan“ i fabrika za proizvodnju sintetičkih vlakana koja radi u sklopu rafinerije „Polimir“.
Obrazovanje uredi
Dana 14. jula 1968. u Navapolacku je otvorena katedra Beloruskog politehničkog instituta, koja je 1. januara 1974. prerasla u Navapolocki politehnički institut, a potom 1993. i u Polacki državni univerzitet (PDU). Čak 9 od 11 fakulteta PDU-a nalazi se u Navapolacku, dok su odseci za filologiju i informacione tehnologije u Polacku.
Sport uredi
Najpoznatiji sportski kolektivi u gradu su fudbalski klub Naftan koji se takmiči u Premijer ligi Belorusije, a koji svoje domaće utakmice igra na stadionu Atlant, kapaciteta 4.500 sedećih mesta, i hokejaški klub Himik-SKA. Hokejaški klub je u dvanavrata bio pobednik nacionalne Ekstralige, odnosno igrao je u polufinalu Kupa evropskih šampiona 1966. godine.
Neki od najpoznatijih beloruskih hokejaša započeli su karijeru u ovom gradu, poput braće Andreja i Sergeja Kosticina, Vladimira Denisova i Sergeja Kolosova.
Partnerski gradovi uredi
Grad Navapolack ima potpisane međunarodne ugovore o saradnji sa sledećim gradovima:
Plock, Poljska (od 29. maja 1996);
Orehovo-Zujevo, Rusija (od 3. novembra 1998);- Odincovo, Rusija (od 10. februara 1999);
Živor Francuska, (od 8. oktobra 2001);
Mažejkjaj, Litvanija (od 31. maja 2002);- Puškin, Rusija (od 2003);
- Pavlovsk, Rusija (2003);
- Kstovo, Rusija (od 7. septembra 2005);
Vejhaj, Kina, (od 25. aprila 2006);
Ludza, Letonija (od 18. maja 2007);- Ventspils, Letonija (od 7. juna 2008).
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ „BELARUS: Cities & Settlements”. City Population. Pristupljeno 17. 2. 2013.
Literatura uredi
- -{Garadы і vёskі Belarusі: Эncыklapedыя. T.2, kn.2. Gomelьskaя voblascь/S. V. Marcэleў; Rэdkalegія: G. P. Paškoў (galoўnы rэdaktar) і іnš. — Mn.: BelЭn, 520s.: іl. Tыraž 4000 эkz. ISBN 978-985-11-0330-6.}. 2005. ISBN 978-985-11-0302-3.
