Nikola Babić (istoričar)
Nikola Babić (Trubar kod Drvara, 19. oktobar 1926 — Han Pijesak, 18. novembar 1978) bio je srpski istoričar i borac u NOB-u.
| Nikola Babić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 19. oktobar 1926. |
| Mesto rođenja | Trubar, Kraljevina SHS |
| Datum smrti | 18. novembar 1978. (52 god.) |
| Mesto smrti | Han Pijesak, SFRJ |
Biografija
urediOsnovnu školu pohađao je u rodnom mestu a nižu gimnaziju u Prijedoru. Učesnik je u NOB-u od 1941. Neposredno nakon završetka rata bio je vaspitač u đačkom domu, učitelj i društvenopolitički aktivista u Prijedoru i na području Bosanskog Grahova i Cazina. Krajem 1947. došao je u Sarajevo i tu radio više od tri decenije.
U Sarajevu je studirao istoriju na Višoj pedagoškoj školi i Filozofskom fakultetu. Na istom fakultetu je je doktorirao 1972. tezom: Stavovi u radničkom pokretu Bosne i Hercegovine prema ratu, revoluciji i stvaranju jugoslovenske države u drugoj deceniji XIX veka. Potom je otišao na jednogodišnju specijalizaciju u Istočnu Nemačku.
Avgusta 1953. godine aktivno je učestvovao u proterivanju vladike Vasilija iz Banje Luke.
Radio je na istorijskom odeljenju, odnosno Komisiji za istoriju CK SK Bosne i Hercegovine (1955 — 1962), bio je na dužnosti upravnika Odeljenja istorijske građe u Institutu za istoriju radničkog pokreta (1962 — 1972), poslednje četiri godine kao direktor Instituta. Smrt ga je zatekla na dužnosti novoformirane Komisije Predsjedništva CK SK BiH za istoriju. Kao saradnik Instituta i predavač na Filozofskom fakultetu u Sarajevu stekao je sva naučna zvanja od saradnika do naučnog savetnika.
Unoseći u sve čime se bavio svoje bogato znanje i iskustvo Babić je imao vidnog udela u pokretanju i daljem razvijanju brojnih naučnih i stručnih časopisa, razvoju kadrova i Društva istoričara BiH. Unapređujući arhivsko-dokumentarne službe, objavljivanju istorijskih izvora, popunjavanju biblioteka knjigama i stručnim časopisima.
Osnovni predmet Babićevog proučavanja bio je radnički pokret, poglavito njegovo revolucionarno krilo u bosansko-hercegovičkim, jugoslovenskim i evropskim okvirima od prve decenije XX veka do 1941. godine. Ponekad je zalazio u probleme i izvan tog perioda. Pripadao je krugu istoričara koji neguju i koriste različete forme saopštavanja rezultata svog naučnoistraživačkog rada. Ukupno je napisao i publikovao oko 80 radova: knjiga, rasprava, članaka, priloga, osvrta i prikaza.
Važniji radovi
uredi- Kratak pregled razvoja i djelatnosti KPJ u Bosni i Hercegovini 1919-1945, objavljen 1959. godine
- ZAVNOBiH i izgradnja bosansko-hercegovačke državnosti, 1970. godine
- Na putevima revolucije-članci i rasprave (1961-1971), 1972, 1980
- Drvarski kraj u 1941. godini, 1961
- Selo u politici KPJ u periodu 1919. do 1929. godine, 1976
- Rat, revolucija i jugoslovensko pitanje u politici Socijaldemokratske stranke Bosne i Hercegovine, 1974. godine
Literatura
uredi- B. Đurđev, Dr Nikola Babić (1926-1978), Godišnjak DI BiH, 1977—1979. godine
- Velibor Džomić: Stradanje srbske crkve od komunista, Izdavač Svetigora, Mitropolija crnogorsko-primorska - Elektronsko izdanje, Janus - Projekat Rastko, Beograd, 2000.
