Nićifor Vrijenije Stariji
Ovaj članak sadrži spisak literature (štampane izvore i/ili veb-sajtove) korišćene za njegovu izradu, ali njegovi izvori nisu najjasniji zato što ima premalo izvora koji su uneti u sam tekst. Molimo vas da poboljšate ovaj članak tako što ćete dodati još izvora u sam tekst (inlajn referenci). |
Nićifor Vrijenije (Stariji) je bio vizantijski vojskovođa, magistros i uzurpator, iz završne faze građanskog rata koji je u XI veku zahvatio Vizantiju.
| Nićifor Vrijenije | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 11. vek |
| Mesto rođenja | Jedrene, |
| Mesto smrti | Jedrene, |
| Porodica | |
| Roditelji | Nikephoros Bryennios |
| Prethodnik | Michael VII |
| Naslednik | Nikephoros III |
Biografija uredi
Nićifor je kao vizantijski komandant učestvovao u bici kod Mancikerta 1071. godine, u kojoj su vizantijske snage doživele poraz, što je pokrenulo nove potrese u državi. Već 1072. godine, on je ugušio veliku slovensku pobunu[1], posle čega se nalazio na položaju duksa Bugarske (1072—1073), a potom i Drača[2].
Usled političke krize koja je potresala Vizantijsko carstvo, Vrijenije je 1077. godine podigao pobunu protiv vladavine mladog Mihajla VII (1071—1078) i proglasio se za cara. On je u novembru ušao u Hadrijanopolj (u kome je rođen) i uputio svoje snage na Carigrad[1]. Njega je u osvajanju vlasti preduhitrio drugi uzurpator Nićifor (III) Votanijat (1078—1081), kome se grad predao (mart 1078) i on je postao novi vizantijski car. On je Vrijeniju ponudio titulu cezara, što je on odbio i nastavio svoju pobunu, koju je vojskom ugušio kasniji car, Aleksije (I) Komnin (1081—1118). Sam Vrijenije je tom prilikom zarobljen i oslepljen, ali mu je Votanijat vratio svu imovinu i dodelio mu nova zvanja i posede[2].
Nekoliko godina kasnije (1094/1095) Nićifor se našao na čelu odbrane Hadrijanopolja, koji su opseli Kumani. Na njihovom čelu se nalazio čovek koji je za sebe tvrdio da pripada porodici Diogena i da je sin svrgnutog i oslepljenog[a] cara Romana IV (1068—1071). On je Nićiforu predložio da mu se pridruži, ali je on to odbio[2], a njegova pobuna je ubrzo ugušena.
Vrijenijev sin ili unuk, istog imena (Nićifor Vrijenije) je bio vizantijski vojskovođa i istoričar.
Napomena uredi
- ^ Roman je po naredbi faktičkog vladara Vizantije, cezara Jovana Duke, brutalno oslepljen i od posledica toga je posle samo mesec dana preminuo na jednom od Prinčevskih ostrva kod Carigrada.
Reference uredi
- ^ a b Ostrogorski, Georgije (1993). Istorija Vizantije (II fototipsko izdanje originala 1959). Beograd.
- ^ a b v Kazhdan 1991 harvnb greška: više ciljeva (2×): CITEREFKazhdan1991 (help)
Literatura uredi
- Kazhdan, Alexander P., ur. (1991). The Oxford dictionary of Byzantium. New York [u.a.]: Oxford Univ. Press. ISBN 978-0-19-504652-6.
- Ostrogorski, Georgije (1969). Istorija Vizantije. Beograd: Prosveta.
- Kazhdan, Alexander P., ur. (1991). The Oxford dictionary of Byzantium. New York [u.a.]: Oxford Univ. Press. ISBN 978-0-19-504652-6.