Paravinja
Paravinja je prezime koje se sreće u sjevernoj Dalmaciji, tačnije u mestima Smoković, Murvica, Bilišane i Muškovci. Paravinje slave slavu Svetog Jovana. Takođe ovo prezime se može naći u Vojvodini, u mestima Stanišić, Nova Pazova i Sombor.
Etimologija prezimena
urediPrezime Paravinja možemo posmatrati kroz etimološki koren i kroz narodno predanje koje postoji u toj porodici o tom prezimenu. Etimološki koren se sastoji iz PAR, PARA i VINjA. Par u srpskom jeziku znači dva, para znači novac-pare vrteti, obrtati, prekriti. Para ima značenje i vodena-para. Tu ne bi mogli uspostaviti jezičku-narodno-logičku vezu za ovo prezime, naročito kada se zna da su u Dalmaciji, Lici, Kordunu, Baniji, drugim rečima u Vojnoj krajini, kod Srba prezimena bila po ocu-otčestvu. Zavisno od rodonačelnika kuće, od Janka-Jankovići, od Petra-Petrovići itd. Kada je Vojna krajina u 17. veku pripala Austriji, ta imperija je izvršila popis stanovnika sa geometarskim premeravanjem zemljišta i ucrtavanjem naselja sa kućama. Za slobodne graničare Srbe, popis nije bio značajan, pa su oni kao znak slobode i neprihvatanja vlasti jer su se osećali slobodnim, čak se može reći i izrugivanja, popisivali se sa prezimenima Derikrava, Zaklan, Trilivada, Bubalo, Travica, Puvalo i sl. Oni su znali ko su. Austrija ih je pod tim prezimenima pozivala u vojsku, obavezivala na plaćanje poreza i drugih obaveza koje propisuje država. Za promenu prezimena morali su se obratiti prokuraturi u Karlovcu a onda čekati odluku o izmeni od Beča. To je za Srbe koji su tada bili najčešće i nepismeni bilo komplikovano a i nepotrebno. I danas familije sa takvim prezimenima će reći, kako su se prezivali imajući u vidu da svako to staro prezime ima osnov u srpskom imenu. Prema ovome prezime Paravinja možemo posmatrati samo kroz porodično predanje. Navodno su kao bogata porodica imali dva /par/ dobra vinograda /vinjage/ te da su imali dobro vino. Iz toga je izvedeno srpsko prezime Paravinja.
Literatura
uredi- Žarko Bjelanović, Antroponimija Bukovice, Split 1988.
- Milica Graković, Rečnika ličnih imena kod Srba, Beograd 1977.
- Miodrag-Mića Poljak, Prezimena u slobodnoj Krajini, Sombor 1989.
- Slobodan Filipović, Srbizmi u istočnjačkim jezicima, Sardonija, Beograd 2001.
- Dr Velimir Mihajlović, Srpski imenik, Novi Sad 2002.
