Španski građanski rat izbio je 17. jula 1936. kada su se trupe, predvođene generalom Franciskom Frankom pobunile protiv Vlade Španske republike, na čijem čelu se nalazila koalicija Narodnog fronta. Od početka rata Frankove trupe su imale podršku fašističkih zemalja — Italije i Trećeg rajha, pa je u septembru 1936. Vlada Španske republike pozvala sve antifašiste da se u redovima Internacionalnih brigada pridruže španskom narodu u borbi protiv fašizma.
Ovom pozivu odazvao se veliki broj antifašista širom sveta — preko 40.000 muškaraca i žena. Apelu se odazvala i Komunistička partija Jugoslavije, koja je od novembra 1936. godine vodila akciju slanja jugoslovenskih dobrovoljaca na bojištima Španije. Među borcima Internacionalnih brigada borilo se preko 1.700 Jugoslovena, koji su učestvovali na ratištima kod Brunete, Saragose, u Aragonu, San Mateu, na barikadama Madrida i dr. Njih preko 700 je poginulo u Španiji, dok su ostali posle rata bili zatvarani u koncentracione logore u Francuskoj. Veliki broj španskih dobrvoljaca je po povratku u Jugoslaviju, učestvovao i u Narodnooslobodilačkoj borbi, dok su neki učestvovali u pokretima otpora u drugim evropskim zemljama, a pre svega Francuskoj.
Među jugoslovenskim dobrovoljcima nalazile su se istaknute ličnosti radničkog pokreta i KP Jugoslavije, a u jugoslovenskoj istoriografiji oni su nazivani — španski borci i jugoslovenski Španci.
Poticao je iz siromašne seljačke porodice, pa je kao veoma mlad, sa svega 16 godina, morao napustiti rodnu Liku i poći u svet u potrazi za poslom. Do početka Prvog svetskog rata radio je na raznim poslovima u Nemačkoj, a od 1915. godine se nalazio u službi Austrougarske ratne mornarice, gde je bio mornar-ložač na ratnom brodu SMS Sent Ištvan. Kao protivnik rata i Austrougarske bio je zatvaran, a 1918. godine je bio jedan od pristalica pobune mornara u Boki kotorskoj. Iste godine je uspeo da preživi potapanje svog ratnog broda na Jadranu.
.jpg)
