Портал:Fizika/Biografija septembar
Milutin Milanković (Dalj, 28. maj 1879 — Beograd, 12. decembar 1958) je bio srpski matematičar, astronom, klimatolog, geofizičar, građevinski inženjer, doktor tehničkih nauka, vanredni profesor primenjene matematike od 1909. do 1920. (osim 1914—1918.) i redovan profesor nebeske mehanike od 1920. do 1955. (osim 1941—1945.) na Univerzitetu u Beogradu, dekan Filozofskog fakulteta školske 1926/27, pionir u raketnom inžinjerstvu, potpredsednik SANU u tri mandata počev od 1948., direktor Astronomske opservatorije u Beogradu od 1948. do 1951., član i re-osnivač Komisije 7 za nebeski mehaniku Međunarodne astronomske unije od 1948. do 1953. i popularizator nauke. Milanković je dao dva fundamentalna doprinosa nauci. Prvi doprinos je „Kanon osunčavanja Zemlje“ koji karakteriše sve planete Sunčevog sistema. Drugi doprinos je teorijsko objašnjenje zemljinih dugotrajnih klimatskih promena uzrokovanih astronomskim promenama položaja Zemlje u odnosu na Sunce, danas poznati kao Milankovićevi ciklusi. Ovo objašnjava pojavu ledenih doba tokom geološke prošlosti zemlje, kao i klimatske promene na zemlji koje se mogu očekivati u budućnosti. On je osnovao planetarnu klimatologiju izračunavanjem temperaturnih uslova na vrhu zemljine atmosfere kao i temperaturne uslove na planetama unutrašnjeg sunčevog sistema, Merkuru, Veneri, Marsu i zemljinom prirodnom satelitu, Mesecu. Pored toga, Milanković, se smatra u geofizici za ko-autor teorije tektonskih ploča, sa svojim radom „Pomeranje zemljinih polova rotacije“.