Sanja Krsmanović Tasić

Sanja Krsmanović Tasić (Karači, 9. oktobar 1963) srpska je umetnica, koreografkinja, rediteljka, glumica, plesna i dramska pedagoškinja.

Sanja Krsmanović Tasić
Sanja Krsmanović Tasić, 2010. godine
Lični podaci
Datum rođenja	(1963-10-09)9. oktobar 1963.
Mesto rođenja	Karači, Pakistan
Zanimanje	Reditelj, koreograf, glumac i dramaturg
Rad
Aktivni period	1982. —

Detinjstvo, porodica i obrazovanje

Rođena je 9. oktobra 1963. godine u Karačiju (Pakistan), gde je provela, sa porodicom, prve četiri godine života. Otac Vukašin Krsmanović je bio diplomata, odrastao na Zvezdari, a majka Marica Krsmanović je bila bibliotekar. Od 1967. godine pohađala je baletski studio u Centru za kulturu Stari Grad, kod Jelena Katić. Prvi razred završava u OŠ „Vuk Karadžić” u Beogradu, da bi školovanje nastavila u Internacionalnoj školi u Nju Delhiju (Indija). U Indiji nastupa u pozorišnim predstavama i uči klasične indijske plesove. Po povratku u Beograd pohađa baletski studio Mire Sanjine, Međunarodnu letnju plesnu školu u Rovinju.

Diplomirala je na Filološkom fakultetu u Beogradu i na Fakultetu fizičke kulture u Novom Sadu, odsek za moderan i džez balet, u klasi profesorke Ljiljane Mišić sa Akademije umetnosti u Novom Sadu.

Udata je za Nikolu Tasića sa kojim ima dvoje dece, ćerku Anastasiju (1988), akademsku slikarku, i sina Sibina (1990) ekonomistu.

Rad u plesnoj umetnosti

• Od 1982. godine aktivna na kulturnoj sceni u oblastima umetničke igre, pozorišta, performansa i plesne i dramske pedagogije.
• Sa 18 godina član osnivač sa Ksenijom Vuletić plesne grupe „Teatar zvuk i telo”.
• 1982-1991. bila je član i solista Beogradskog savremenog baleta Smiljane Mandukić.
• 1984-1992. bila je član od osnivanja Teatra pokreta MIMART.
• 1992-1994. bila je deo „Belgrade Dans Teatra”.
• Kao koreografkinja, i korežiserka učestvuje u stvaranju predstava kao što su „Kriva za Gausa”, zajedno sa Borisom Čakširanom, prve inkluzivne plesne predstave igrača sa i bez invaliditeta i predstava „Pozajmljena sećanja” projekta NETMEM.
• (1995-2005. Ko-osnivačica, plesni pedagog i koreograf Centra za umetničku igru i Centra za pokret i ples u periodu od 1989 do 1995.
• Autorka je plesnih kritika i na poziv Udruženja baletskih umetnika, u žiriju za Parlićevu nagradu 2015/16 i 2017/18, i kao predsednica žirija 2018/20.
• Autorka je projekta i manifestacije „Dani Smiljane Mandukić” čiji je osnovni cilj podsećanje na život i delo Smiljane Mandukić, na njenu ulogu i značaj u etabliranju savremene igre kod nas. Projekat je namenjen otkrivanju i vrednovanju kontinuiteta u domaćim resursima savremene izvođačke umetnosti, posebno u domenu savremene igre.
• Projekat je do sada ostvaren 2017, 2018, 2019 i 2020. godine.

Rad u dramskoj umetnosti

• Od 1993 do 2014. deo umetničkog i organizacionog jezgra DAH Teatra, pozorišne trupe i Centra za pozorišna istraživanja, u čijem je osnivanju učestvovala, gde je bila aktivna kao glumica i direktorka programa.
• Autorka, ko-autorka, producentkinja ili deo tima mnogobrojnih društveno angažovanih projekata Centra (AKABA SEM AMEN/Ovo smo mi, Igrom Protiv Nasilja 1,2 i 3, NE/VIDLjIVI GRAD i dr.).
• Vodi plesne i pozorišne radionice i master klasove u našoj zemlji i širom sveta.
• Autorka je više članaka i eseja objavljenih u zemlji i svetu i član redakcije LUDUS-a. Od 1995. član UDUS-a-Udruženja dramskih umetnika Srbije, a od 2014. godine članica Asocijacije NKSS.
• 2014. osniva Hleb Teatar, pozorišnu trupu, u kome razvija svoju novu pozorišnu formu „eseja u pokretu”.
• 2016. godine sa kolegama iz Hleb Teatra osniva udruženje Umetničku Utopiju, kao pravno lice umetnika ove trupe.
• 2019 i 2020. godine selektorka INFANT -a (Internacionalni festival alternativnog i novog teatra), Novi Sad

Koncept „Esej u pokretu” je novi scenski izraz, koji je stvorila 2011. sa prvim autorskim projektom „Priče hleba i krvi”. Na sceni se kroz umetničke akcije pripovedaju istiniti događaji i pojave uz kritičko promišljanje njihovog nastanka i posledica. Esej se uvek prikazuje kroz prizmu lične istorije stavljene u kontekst društvenih događaja koje su na nju direktno uticali. Pokret, igra, kretanje su osnovna forma umetničkog izražavanja autorke, stoga i esej mora biti ispisan pokretom.

Kao i svaki esej i „esej u pokretu” sadrži fusnote koje se prikazuju na početku, tokom ili na kraju eseja. Publika ima priliku da bira redosled kojim će se fusnote razotkrivati /prikazivati u prostoru, kroz tekst, video rad, scenu, intervenciju u prostoru.

Režija i dramaturgija predstava

• "Majke", režija i gluma, (2020), Bitef teatar

• "2100:Skaska o Aski", režija, (2019), Pozorište PATOS, Kulturni centar Smederevo

• "Vrtenje", predstava-predavanje, (2019), Bitef teatar

• "Iverje", plesna predstava, potpisuje režiju i koreografiju (2019), Bitef teatar

• "Telo pamti", koreodrama, potpisuje režiju i koreografiju, (2018), Bitef teatar

• "Reči od kamena" mjuzikl o vršnjačkom nasilju, (2018), Pozorište lutaka "Piokio" i Hleb Teatar, večernja scena
• "Smiljana Mandukić-esej u pokretu" (2017), Narodno pozorište, scena Raša Plaović
• „Doček” koncert predstava (2015),
• „O s(a)vesti“ - Esej u pokretu o Dadi Vujasinović“ (2014),
• „Sestre po oružju“ - Pozorišni esej o Prvom svetskom ratu, kao prva novozelandsko-srpska koprodukcija, (2014)
• „Priče hleba i krvi“ (2012) - „Esej u pokretu” o slavnim precima (Predstava koja govori o prababi Sofiji Jovanović), svetska premijera u Kardifu, (2011),
• „Vrijeme zaborava“ (2010) Premijera održana u Sarajevu, sa gostovanjima u Beogradu, Mostaru, Prijedoru, Rimu, Trentu (Italija),
• „Ispraćaj“ (2010),
• „2 babe 4 mačke i trotinet“ predstava za decu, ko-režija sa Majom Mitić( 2008),
• „22 u 3” predstava za mlade, ko-režija sa Majom Mitić(2003),
• „Unutrašnji prostori“ (2001),
• „Telo koje, glas koji pleše“, demonstracija rada (2001).

Glumica u predstavama DAH Teatra

• „Prisustvo odsustva“ (2013),
• „Ne/Vidljivi grad” (urađen u deset verzija od 2005 do 2013),
• „Nežno, nežno, nežnije” (2011),
• „Kod Nastasijevića” (2010),
• „Prelazeći liniju” (2009),
• „Traženje grada” (2007),
• „Vodič kroz alternativnu istoriju Beograda” (2006),
• „Priča o čaju” (2006),
• „Alisa i Kafka su mrtvi/Živeli Rozenbergovi” (2005),
• „Ples sa tamom” - solo predstava (2002),
• „Dokumenti vremena”(1999),
• „Mape zabranjenog pamćenja” (2001),
• „Putnici” (1999),
• „Anđeli u gradovima” (1998),
• „Slučaj Helen Keler” (uloga Helen Keler)(1998),
• „Sećanje anđela” (1996),
• „Legenda o kraju sveta” (1995),
• „Zenit” (1994).

Glumica u međunarodnim projektima

• „Ep o Gilgamešu”, Švedska (1996),
• „Kada su kćeri videle anđele”, SAD (2000),
• „Water Wars“ (2004),
• „Moć pamćenja“ (2013.)

Gostovanja na Festivalima

Pored gostovanja na mnogim festivalima u zemlji i svetu, od Novog Zelanda, Evrope i američkog kontinenta, Sanja od 1982. radi i kao pedagog umetničke igre i drame, držeći radionice i master klasove po zemlji, regionu i svetu.

Predstave igra, pored maternjeg i na engleskom i španskom jeziku.

Rad u dramskoj edukaciji

Kao predstavnica CEDEUM-a (Centra za dramu u edukaciji i umetnosti), udruženja čija je predsednica od 2014, aktivna je u mrežama IDEA Evropa, gde je član koordinacionog komiteta. Od 2010. godine izabrana je za rad u komitetima i Upravnom odboru asocijacije IDEA, između ostalog kao predsednica skupštine međunarodne organizacije IDEA (IDEA Internatiоnal Drama in Education Association). Članica je Programskog odbora i radila kao izvršni producent BITEF Polifonije (2015 i 2016. godine), pratećeg programa BITEF-a.

2020. godinenu decembru izabrana za predsednicu izvršnog odbora asocijacije IDEA.

Osnivačica je i umetnička direktorka MATER TERRA pozorišnog festivala dece i mladih iz oblasti ekologije i ekologije duše, od 2014 godine do danas.

Nagrade

• Priznanje „Branislav B. Čubrilović”, jul 2014. za „O s(a)vesti“, koja se dodeljuje autoru sa najhrabrijim i najinovativnijim pristupom umetnosti, sa obrazloženjem nagrade da Sanja Krsmanović Tasić je hrabrim istraživačkim pristupom kroz izuzetno snažno multimedijalno umetničko delo progovorila o problematičnoj i traumatičnoj društvenoj temi političkog ubistva, podstičući time gledaoce da sami potraže odgovor na pitanje - šta je sloboda.
• Zlatna maska (GRAND PRIX Festivala) ART TREMA Festivala u Rumi za 2015. godinu. Predstava „O s(a)vesti“ je na ovom Festivalu dobila i nagradu za najbolju muziku i total dizajn.
• „Sestre po oružju” je ušla u uži izbor za Grundtvig nagradu, kao primer najuspelijeg edukativno-umetničkog projekta o Prvom svetskom ratu.

Vidi još

• Esej u pokretu

Spoljašnje veze

• RTS-Kulturni dnevnik/Gostovanje