Svetlagorsk
Svetlagorsk ili Svetlogorsk (blr. Светлагорск; rus. Светлогорск) je grad u istočnom delu Republike Belorusije. Administrativni je centar Svetlagorskog rejona Gomeljske oblasti. Do 1961. godine nosio je ime Šatilki (blr. Шацілкі).
| Svetlagorsk Светлагорск; Светлогорск | |
|---|---|
 Detalj iz centra grada | |
 Zastava
 Grb
| |
| Administrativni podaci | |
| Država |  Belorusija |
| Oblast |  Gomeljska oblast |
| Rejon | Svetlagorski rejon |
| Osnovan | 13. vek, prvi pomen 1560. |
| Status grada | od 1961. |
| Stanovništvo | |
| Stanovništvo | |
| — 2010. | 69.900 |
| — gustina | 2.704,06 st./km2 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 52° 38′ 00″ S; 29° 44′ 00″ I / 52.633333° S; 29.733333° I |
| Vremenska zona | UTC+3 |
| Aps. visina | 131 m |
| Površina | 25,85 km2 |
  Svetlagorsk Svetlagorsk na karti Belorusije | |
| Ostali podaci | |
| Gradonačelnik | Sergej Maksimenko |
| Poštanski broj | 247431—247436, 247439 |
| Pozivni broj | +375 (0) 2342 |
| Registarska oznaka | 3 |
| Veb-sajt | |
| www.svetlogorsk.by | |
U gradu je 2010. živelo nešto manje od 70.000 stanovnika.
Geografija uredi
Nalazi se na reci Berezini u oblasti Gomeljskog Polesja, na oko 113 km severozapadno od administrativnog centra oblasti Gomelja (sa kojim je povezan drumom preko grada Rečice). Kroz grad prolazi železnica na relaciji Žlobin—Kalinkaviči.
Istorija uredi
Prema rezultatima arheoloških istraživanja na mestu savremenog grada postojalo je rano srednjovekovno naselje (iz perioda 6—7. veka),[1] a od 13. veka tu postoji trajno naselje.[2]
Prvi pisani podatak o naselju datira od 15. jula 1560. i tu se pominje naselje Šatilinski Astrov (blr. Шацілінскі Востраў) kao deo Litvanske Kneževine. Ime naselja verovatno potiče od lokalnog kneza Romana Šatila. Godine 1569. naselje postaje delom novoosnovane Poljsko-litvanske Unije. Prema podacima iz 1639. u selu Šatiloviči (blr. Шацілавічы) postojalo je 17 kuća, a samo naselje je bilo deo tadašnjeg Rečičkog povjata.
Negde oko 1650. u Šatilovičima je podignuta prva katolička crkva. Nakon raspada Poljsko-litvanske države 1793. Šatiloviči postaju deo Ruske Imperije i ulaze u sastav Minske gubernije.
Kroz Šatiloviče prolazi železnica 1915. godine.[3] Godine 1919. postaju sastavni deo novoosnovane Beloruske SSR.
Naselje Šatilki jesu 1956. unapređeno u status gradske varošice, a dve godine kasnije tu je otvorena Vasilevička termoelektrana. Šatilki 1960. postaju centar tadašnjeg Paričkog rejona, a već sledeće godine naselje dobija sadašnje ime Svetlagorsk.
Stanovništvo uredi
Prema proceni, u gradu je 2012. živelo 69.210 stanovnika.
| 1979. | 1989. | 1999. | 2009. | 2012. |
|---|---|---|---|---|
| 54.772[4] | 69.475[4] | 69.475[4] | 69.995[4] | 69.210[4] |
Međunarodna saradnja uredi
Grad Svetlagorsk ima potpisane ugovore o međunarodnoj saradnji sa sledećim gradovima:
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ „V Svetlogorske naйdenы predmetы vremen antičnosti”. Arhivirano iz originala 04. 03. 2016. g. Pristupljeno 25. 06. 2013.
- ^ Rassadin S. E. O nekotorыh nahodkah 2008 g. na Šatilinskom Ostrove // Issledovaniя po istorii Vostočnoй Evropы: naučnый sbornik. Vыp. 1. Mn., 2008, pp. 234—236.
- ^ Kištыmov A. Эtapы železnodorožnogo stroitelьstva na Belarusi // Kamunіkat. Arhivirano na sajtu Wayback Machine (16. septembar 2011)
- ^ a b v g d „BELARUS: Cities & Settlements”. City Population. Pristupljeno 17. 2. 2013.
Spoljašnje veze uredi
- Profil Svetlagorskog rejona Arhivirano na sajtu Wayback Machine (6. jul 2011)
- Sasnovi Bor na mapi Svetlagorskog rejona
- Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т.1, кн.1. Гомельская вобласць/С. В. Марцэлеў; Рэдкалегія: Г. П. Пашкоў (галоўны рэдактар) і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. 632с.: іл. Тыраж 4000 экз. ISBN 978-985-11-0303-0. ISBN 978-985-11-0302-3.
- Heraldika grada Svetlagorska