Википедија

Svjetsko drumsko prvenstvo UCI 2018 — Vožnja na hronometar za muškarce

Vožnja na hronometar za muškarce na Svjetskom drumskom prvenstvu 2018. održana je 26. septembra, u Inzbruku, Austrija. To je bilo 25 izdanje trke na hronometar za muškarce u okviru Svjetskog drumskog prvenstva, treće u Austriji, a prvo u Inzbuku.

Svjetsko drumsko prvenstvo UCI — vožnja na hronometar za muškarce
Trka 8. od 12. na Svjetskom drumskom prvenstvu UCI 2018.
Podijum
Podijum
Informacije o trci
Datumi26. septembar 2018. (2018-09-26).
Etape1
Distancakm
Pobjedničko vrijeme1 č 03 m 02 s
Pobjednici
   Zlato  Roan Denis (AUS)
   Srebro  Tom Dimulen (HOL)
   Bronza  Viktor Kampenarts (BEL)
← 2017
2019 →

Ruta je bila 20 km duža nego prethodne godine, ukupne dužine 52,5 km, sa usponom 5 km.[1] Iako se vozio uspon, promjena bicikla nije bila dozvoljena, dok je na prvenstvu 2017, Svjetska biciklistička unija dozvolila promjenu bicikla pred uspon, tako da su svi mogli da voze drumski bicikl na usponu, što je davalo prednost brdašima nad klasičnim hronometrašima.[2] Branilac titule bio je Holanđanin Tom Dimulen.

Zlatnu medalju osvojio je Australijanac Roan Denis, koji je potpuno dominirao, bio je najbrži na svim prolaznim ciljevima i pobijedio je minut i 21 sekundu ispred prošlogodišnjeg šampiona Toma Dimulena, dok je bronzu osvojio Belgijanac Viktor Kampenarts, 53 stotinke iza Dimulena.[3] To je bila prva medalja za Denisa na Svjetskom prvenstvu u seniorskoj konkurenciji, dok je kao junior osvojio srebrnu medalju 2012. godine.

Pobjeda Roana Denisa bila je prva za Australiju još od 2005. godine, kada je Majkl Rodžers ostvario tri uzastopne pobjede — 2003, 2004 i 2005. Viktor Kampenarts je osvajanjem bronzane medalje donio Belgiji prvu medalju na Svjetskom prvenstvu u vožnji na hronometar, dok je prije toga najbolji rezultat Belgijanaca bilo šesto mjesto; Dimulen je osvajanjem srebrne medalje donio Holandiji četvrtu medalju, od čega je on osvojio tri. Na prvenstvu je nastupio i prvi profesionalni biciklista iz Britanskih Devičanskig Ostrva, Darel Kristofer.

Trku je završilo svih 56 vozača koji su startovali, dok njih pet nije startovalo iako su se kvalifikovali.

Ruta

uredi

Ruta je promijenjena u odnosu na prethodnu godinu, bila je 20 km duža, ukupne dužine 52,5 km,[4] što je bila najduža ruta od Ričmonda 2015.[5] Prvih 30 km bilo je ravno, nakon čega je slijedio uspon dug 5 km, sa prosječnim nagibom 7,1%, sa maksimalnim nagibom 14%.[4] Nakon uspona slijedio je spust 15 km, dok je poslednjih 7 km voženo po ravnom.[4]

Favoriti

uredi

Prije početka najveći favoriti i praktično jedini konkurenti za zlatnu medalju bili su aktuelni šampion Tom Dimulen i Australijanac Roan Denis.[5] Dimulen i Denis našli su se zajedno na 26 različitih hronometara prije Svjetskog prvenstva, od čega je Dimulen završio ispred Denisa 14 puta;[5] od tih 26 hronometara i Dimulen i Denis su pobijedili po šest.[5] U 2018. godini, prije prvenstva vozili su zajedno tri hronometra, Denis je slavio na dva, dok je Dimulen trijumfovao na prologu na Điro d’Italiji 2018.[5] Dimulen je trijumfovao na hronometru na Tur de Fransu 2018,[6] dok je Denis slavio na oba hronometra na Vuelta a Espanji 2018.[7] Na prvenstvu 2017, Denis je bio 10 sekundi iza Dimulena nakon čega je pao i završio na osmom mjestu.[5]

Prošlogodišnji osvajači medalja Primož Roglič i Kris Frum nisu učestvovali, dok su ostali favoriti za medalju bili dvostruki uzastopni šampion Evrope u vožnji na hronometar — Belgijanac Viktor Kampenarts, četvorostruki svjetski šampion Toni Martin, koji je od osvajanja prvenstva 2016 pobijedio na samo dva hronometra koja je vozio, oba puta na prvenstvu Njemačke (2017 i 2018); svjetski šampion 2015, Vasil Kirjenka, evropski šampion 2016 Honatan Kastrovijeho, Poljak Mihal Kvjatkovski, Portugalac Nelson Oliveira, kao i Holanđanin Jos van Emden.[5]

Kvalifikacije

uredi

Kontinentalni šampioni

uredi

Vodeće države u UCI rankingu na dan 15. avgust 2018, mogu da na Svjetsko drumsko prvenstvo u vožnji na hronometar povedu dva vozača, uz dodatna mjesta za aktuelnog svjetskog, olimpijskog i kontinentalne šampione.[8]

Prvenstvo Vozač Napomena
Aktuelni svjetski šampion   Tom Dimulen (NED) Učestvovali su
Afrički šampion   Mekseb Debesaj (ERI)
Evropski šampion   Viktor Kampenarts (BEL)
Šampion Azije   Čeng King Lok (HKG) Nije učestvovao
Šampion Okeanije   Hamiš Bond (NZL) Učestvovao
Šampion Pan-Amerike   Valter Vargas (COL) Nije učestvovao

Države učesnice

uredi

U vožnji na hronometar, učestvovalo je 61 biciklista iz 40 država. Obojica biciklista Pakistana i Eritreje nisu startovali, kao ni biciklista Albanije. Države učesnice:[9]

Lista kvalifikovanih vozača

uredi

Startna lista:[10]

Startni broj Vozač Država Vrijeme
starta
61 Vilko Kelderman   Holandija 14 č 10 m 00 s
60 Alesandro de Marki   Italija 14 č 11 m 30 s
59 Darel Kristofer   Britanska Devičanska Ostrva 14 č 13 m 00 s
58 Naheb Ulah   Pakistan 14 č 14 m 30 s
57 Ahmad Vajs   Sirija 14 č 16 m 00 s
56 Delton nur arif Prajogo   Indonezija 14 č 17 m 30 s
55 Tsgabu Grmaj   Etiopija 14 č 19 m 00 s
54 Eugert Župa   Albanija 14 č 20 m 30 s
53 Ho San Ču   Hongkong 14 č 22 m 00 s
52 Arslan Anjum Muhamad   Pakistan 14 č 23 m 30 s
51 Danijel Teklehajmanot   Eritreja 14 č 25 m 00 s
50 Ignatas Konovalovas   Litvanija 14 č 26 m 30 s
49 Joan Paij   Francuska 14 č 28 m 00 s
48 Jan Barta   Češka 14 č 29 m 30 s
47 Nikolas Rouč   Irska 14 č 31 m 00 s
46 Žorž Prejdler   Austrija 14 č 32 m 30 s
45 Anton Vorobjev   Rusija 14 č 34 m 00 s
44 Džoi Roskof   Sjedinjene Američke Države 14 č 35 m 30 s
43 Hemiš Bond   Novi Zeland 14 č 37 m 00 s
42 Teo Gejgan Hart   Ujedinjeno Kraljevstvo 14 č 38 m 30 s
41 Martin Toft Madsen   Danska 14 č 40 m 00 s
40 Silvan Dilijer   Švajcarska 14 č 41 m 30 s
39 Domingos Gonsalveš   Portugalija 14 č 43 m 00 s
38 Maksimilijan Šahman   Njemačka 14 č 44 m 30 s
37 Maćej Bodnar   Poljska 14 č 46 m 00 s
36 Laurens de Plus   Belgija 14 č 47 m 30 s
35 Mark Soler   Španija 14 č 49 m 00 s
34 Jos van Emden   Holandija 14 č 50 m 30 s
33 Eduardo Sepulveda   Argentina 14 č 52 m 00 s
32 Igo Ul   Kanada 14 č 53 m 30 s
31 Kristofer Skrejping   Norveška 14 č 55 m 00 s
30 Fabio Feline   Italija 14 č 55 m 00 s
29 Mekseb Debesaj   Eritreja 14 č 56 m 30 s
28 Tobijas Ludvingson   Švedska 14 č 58 m 00 s
27 Toms Skujinš   Letonija 15 č 01 m 00 s
26 Gedominas Bagdonas   Litvanija 15 č 02 m 30 s
25 Benžamin Tomas   Francuska 15 č 04 m 00 s
24 Jozef Černi   Češka 15 č 05 m 30 s
23 Marek Kaneski   Slovačka 15 č 07 m 00 s
22 Tanel Kangert   Estonija 15 č 08 m 30 s
21 Andrij Grivko   Ukrajina 15 č 10 m 00 s
20 Rodrigo Kontreras   Kolumbija 15 č 11 m 30 s
19 Rajan Mulen   Irska 15 č 13 m 00 s
18 Matijas Brendl   Austrija 15 č 14 m 30 s
17 Pavel Sivakov   Rusija 15 č 16 m 00 s
16 Jan Tratnik   Slovenija 15 č 17 m 30 s
15 Aleksej Lucenko   Kazahstan 15 č 19 m 00 s
14 Tidžej van Garderen   Sjedinjene Američke Države 15 č 20 m 30 s
13 Patrik Bevin   Novi Zeland 15 č 22 m 00 s
12 Bob Jungels   Luksemburg 15 č 23 m 30 s
11 Aleks Dauset   Ujedinjeno Kraljevstvo 15 č 25 m 00 s
10 Seren Kreg Andersen   Danska 15 č 26 m 30 s
9 Stefan King   Švajcarska 15 č 28 m 00 s
8 Nelson Oliveira   Portugalija 15 č 29 m 30 s
7 Toni Martin   Njemačka 15 č 31 m 00 s
6 Mihal Kvjatkovski   Poljska 15 č 32 m 30 s
5 Viktor Kampenarts   Belgija 15 č 34 m 00 s
4 Vasil Kirjenka   Belorusija 15 č 35 m 30 s
3 Honatan Kastrovijeho   Španija 15 č 37 m 00 s
2 Roan Denis   Australija 15 č 38 m 30 s
1 Tom Dimulen   Holandija 15 č 40 m 00 s

Pregled trke

uredi
 
Četvorostruki šampion Toni Martin, završio na sedmom mjestu.

Iako su se kvalifikovala 62 vozača, njih pet nije startovalo. Vilko Kelderman je startovao prvi i na prvom prolaznom cilju postavio je vrijeme 19:20.60, dok je na cilj stigao u vremenu 1:07:23, što je na kraju bilo dobro tek za 16 mjesto.[11] Darel Kristofer, prvi međunarodni profesionalni vozač iz Britanskih Devičanskih Ostrva[12] startovao je treći, završio je na poslednjem mjestu, 28 minuta iza Denisa. Keldermanovo vrijeme za 13 sekundi popravio je Jan Barta, koji je na cilj stigao u vremenu 1:07:10.[11] Bartino vrijeme na prvom prolaznom cilju popravio za Amerikanac Džoi Roskof za 11 sekundi, ali je nakon uspona pred drugi prolazni cilj izgubio 20 sekundi; Roskof je završio 12 sekundi iza Barte.[11] Martin Toft Madsen je već na prvom prolaznom cilju bio 30 sekundi brži od Barte, dok je nakon drugom prelaznog cilja bio 42 sekunde ispred. Madsen je postavio najbolje vrijeme, 1:06:25.[11] Njegovo vrijeme popravio je 40-ak minuta kasnije Patrik Bevin, koji je završio u vremenu 1:05:37.[11] Tidžej van Garderen je na prvom prolaznom cilju postavio najbolje vrijeme, ali je u nastavku posustao i završio je tek na 27 mjestu.[11]

Poslednjih 10 na stratnoj rampi bili su i najveći favoriti; Seren Kreg Andersen je popravio Van Garderenovo vrijeme za dvije sekunde, ali je i on u nastavku usporio i završio je na 18 mjestu.[11] Stefan King popravio je vrijeme Andersena za 11 sekundi, ali ni on nije uspio da popravi vrijeme Patrika Bevina i na kraju je završio na 12 mjestu.[11] Nakon Kinga na prvom prolaznom cilju prošao je Oliveira, bio je sporiji osam sekundi, ali je na usponu nadoknadio vrijeme i preuzeo je lidersku poziciju sa vremenom 1:05:16.[11] Četvorostruki svjetski šampion u vožnji na hronometar Toni Martin, postavio je najbolje vrijeme na prvom prolaznom cilju, ali je nakon uspona zaostajao 14 sekundi iza Oliveire i završio je trku 11 sekundi iza.[11] Mihal Kvjatkovski je popravio vrijeme na drugom prolaznom cilju i završio je devet sekundi ispred Oliveire u vremenu 1:05:07, nadajući se medalji.[11] Vrijeme Tonija Martina na prvom prolaznom cilju popravio je Belgijanac Viktor Kampenarts, dok je na drugom prolaznom cilju bio 30 sekundi ispred Kvjatkovskog; vrijeme Kvjatkovskog popravio je za 40 sekundi, postavivši novo najbolje vrijeme 1:04:24.[11]

 
Tom Dimulen, drugoplasirani.

Sledeći na prvom prolaznom cilju bio je Vasil Kirjenka, koji je zaostajao 14 sekundi iza Kampenartsa;[11] Honatan Kastrovijeho je na prvom prolaznom cilju zaostajao 17 sekundi.[11] Roan Denis startovao je pretposlednji i postavio je novo najbolje vrijeme, 16 sekundi ispred Kampenartsa.[11] Poslednji na stazi bio je Tom Dimulen, koji je na prvom prolaznom cilju zaostajao devet sekundi.[11] Prije drugog prolaznog cilja Denis je dostigao Kastrovijeha i postavio novo najbolje vrijeme; Dimulen je nakon drugog prolaznog cilja zaostajao minut.[11] Nakon drugog prolaznog cilja ostalo je 17 km do cilja, a Denis je dostigao i Kirjenku, koji je startovao tri minuta ispred njega.[11] Denis je na cilj stigao u vremenu 1:03:02, minut i 21 sekundu ispred Kampenartsa.[11] Sledeći na cilj stigao je Vasil Kirjenka, koji je završio preko tri minuta iza Denisa; Kastrovijeho je završio ispred Kirjenke, dva minuta i 17 sekundi iza Denisa.[11] Poslednji kroz cilj prošao je Dimulen, koji nije uspio da nadoknadi zaostatak za Denisom, već je vodio borbu za drugo mjesto, koje je uzeo u vremenu 1:04:23.66, 53 stotinke ispred Kampenartsa.[11]

 
Roan Denis, pobjednik Svjetskog prvenstva u vožnji na hronometar 2018.

Denis je nakon prvenstva izjavio da je majicu duginih boja pokušavao da osvoji još od juniorskih dana i da mu se sada san ostvario: "Ovo je ostvarenje sna, ovo jurim otkako sam bio junior. Nikada ga nisam osvojio ni u jednoj starosnoj grupi, tako da osvojiti prvi put kao senior je nešto zaista posebno".[13] Dimulen je bio nezadovoljan izjavivši da je bio i fizički i mentalno prazan: "Fizički, ja sam slomljen čovjek sada. Nisam imao dobar osjećaj poslije, nisam bio dovoljno dobar, to je prilično priča dana. Pokušao sam da limitiram gubitak na ravnijem dijelu i nadao sam se da ću možda naći noge ponovo na usponu, ali sve je išlo nizbrdo još od prvog prolaznog cilja do kraja. Jednostavno nisam imao dobar osjećaj. Fizički i mentalno sam se mučio sat vremena. Dobro je da ne znam vremena na prolaznim ciljevima, ne bih bio drugi u suprotnom. Borio sam se do cilja. Tako je kako je, nekada pobijediš, nekada izgubiš."[14] Viktor Kampenarts je izjavio da je iznenađen osvajanjem bronze i da je to za njega kao pobjeda, jer zna da su Denis i Dimulen na ovakvom terenu najbolji: "Nisam očekivao ovo uopšte. Nevjerovatno sam srećan. Za mene, ovo je pomalo kao da sam pobijedio, jer je ovo najviše za šta sam mogao da se borim. Znam da su Tom Dimulen i Roan Denis, posebno na ovakvom terenu, izvanredni."[15] Četvorostruki svjetski šampion Toni Martin izjavio je da je očekivao više, ali da nije razočaran, "može da živi sa sedmim mjestom": "Prije svega srećan sam što sam mogao da budem ovdje. Potpuno sam se oporavio, bez ikakvog bola. Nadao sam se da će mi pauza koju sam morao da uzmem možda dati malo svježine ovdje, ali ne znam. Osjećao sam da sam u dobroj formi, ne u izvanrednoj, ali dobroj. Osjećao sam se dobro na ravnom dijelu i na uzbrdici koja mi odgovara, ali na usponu više sam patio nego što sam stvarno vozio. To možda može da objasni velike razlike na vrhu. Na kraju, sedmo mjesto je mjesto sa kojim mogu da živim. Nisam razočaran, ali sam se nadao nečemu višem."[16]

Rezultati

uredi

Rezultati:.[17]

Pozicija Vozač Vrijeme
1   Roan Denis 1h 03' 02.57"
2   Tom Dimulen + 1' 21.09"
3   Viktor Kampenarts + 1' 21.62"
4   Mihal Kvjatkovski + 2' 04.58"
5   Nelson Oliveira + 2' 14.34"
6   Honatan Kastrovijeho + 2' 17.53"
7   Toni Martin + 2' 25.23"
8   Patrik Bevin + 2' 34.78"
9   Vasil Kirjenka + 3' 07.54"
10   Martin Toft Madsen + 3' 23.39"
11   Maksimilijan Šahman + 3' 39.95"
12   Stefan King + 3' 44.23"
13   Aleksej Lucenko + 4' 07.98"
14   Jan Barta + 4' 08.15"
15   Džoi Roskof + 4' 20.09"
16   Vilko Kelderman + 4' 21.09"
17   Maćej Bodnar + 4' 22.47"
18   Seren Krag Andersen + 4' 28.86"
19   Jos van Emden + 4' 33.61"
20   Benžamin Tomas + 4' 44.96"
21   Tanel Kangert + 4' 45.14"
22   Mark Soler + 4' 47.78"
23   Bob Jungels + 4' 47.94"
24   Jozef Černi + 4' 49.29"
25   Hemiš Bond + 4' 50.45"
26   Matijas Brendl + 4' 51.20"
27   Tidžej van Garderen + 4' 53.58"
28   Alesandro de Marki + 5' 05.54"
29   Aleks Dauset + 5' 24.70"
30   Fabio Feline + 5' 25.71"
31   Jan Tratnik + 5' 38.14"
32   Igo Ul + 5' 39.52"
33   |Pavel Sivakov + 5' 49.99"
34   Joan Paij + 5' 57.58"
35   Teo Gejgan Hart + 6' 03.37"
36   Žorž Prajdler + 6' 12.60"
37   Rodrigo Kontreras + 6' 20.28"
38   Andrij Grivko + 6' 22.11"
39   Tsgabu Grmaj + 6' 23.36"
40   Kristofer Skjerping + 6' 24.48"
41   Doningos Gonsalveš + 6' 29.11"
42   Anton Vorobjev + 6' 34.19"
43   Ignatas Konovalovas + 6' 47.52"
44   Toms Skujinš + 6' 47.80"
45   Eduardo Sepulveda + 6' 49.23"
46   Nikolas Rouč + 7' 03.69"
47   Silvan Dilijer + 7' 03.85"
48   Tobijas Ludvigson + 7' 05.22"
49   Rajan Mulen + 7' 17.92"
50   Laurens de Plus + 8' 14.20"
51   Gediminas Bagdonas + 8' 16.52"
52   Marek Čanecki + 10' 50. 19"
53   Ahmad Vajs + 15' 30.45"
54   Delton Prajogo + 17' 33.55"
55   Ču Ho San + 18' 05.50"
56   Darel Kristofer + 28' 41.30"
  Mekseb Debesaj DNS
  Danijel Teklehajmanot DNS
  Arslan Anjum Muhamad DNS
  Eugert Župa DNS
  Naheb Ultah DNS

Vidi još

uredi

Reference

uredi
  1. ^ „Cycling news - 2018 Road Cycling World Championships in Innsbruck: dates, route, TV, favourites”. eurosport.com. 22. 9. 2018. Pristupljeno 27. 9. 2018. 
  2. ^ Farrand, Stephen (19. 9. 2017). „Bike change could be key to Worlds TT success”. cyclingnews.com. Pristupljeno 27. 9. 2018. 
  3. ^ Arthurs-Brennan, Michelle (26. 9. 2018). „Rohan Dennis wins UCI World Championships elite men’s time trial taking over a minute out of Tom Dumoulin”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 27. 9. 2018. 
  4. ^ a b v „Course profile”. innsbruck-tirol2018.com. Arhivirano iz originala 12. 08. 2019. g. Pristupljeno 27. 9. 2018. 
  5. ^ a b v g d đ e De Neef, Matt (26. 9. 2018). „Dennis vs Dumoulin? Your guide to the men’s time trial at the 2018 Worlds”. cyclingtips.com. Arhivirano iz originala 17. 01. 2021. g. Pristupljeno 27. 9. 2018. 
  6. ^ Scrivener, Peter (28. 7. 2018). „Tour de France: Geraint Thomas set to win after maintaining lead on stage 20”. bbc.co.uk. Pristupljeno 27. 9. 2018. 
  7. ^ Farrand, Stephen (11. 9. 2018). „Vuelta a Espana: Dennis wins stage 16 time trial in Torrelavega”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. Pristupljeno 27. 9. 2018. 
  8. ^ „UCI Road World Championship - 2018 Innsbruck - Tirol Quota Allocation” (PDF). uci.ch. Pristupljeno 27. 9. 2018. 
  9. ^ „UCI Road World Championships: Elite Men ITT start list”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. 25. 9. 2018. Pristupljeno 27. 9. 2018. 
  10. ^ „Men Elite Individual Time Trial / Contre-la-montre individuel Hommes Elite start list” (PDF). tissottiming.com. Pristupljeno 27. 9. 2018. 
  11. ^ a b v g d đ e ž z i j k l lj m n nj o p r s Ryan, Barry (26. 9. 2018). „Rohan Dennis wins time trial world title”. cyclingnews.com. Pristupljeno 27. 9. 2018. 
  12. ^ „Darel Christopher – BVI’s first international professional cyclist”. bvinews.com. 20. 2. 2017. Pristupljeno 27. 9. 2018. 
  13. ^ Farrand, Stephen (26. 9. 2018). „Dennis shows his maturity to take first world TT title”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. Pristupljeno 27. 9. 2018. 
  14. ^ O'Shea, Sadhbh (26. 9. 2018). „Dumoulin: Physically, I'm a broken man”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. Pristupljeno 27. 9. 2018. 
  15. ^ Frattini, Kirsten (26. 9. 2018). „Worlds: Surprise bronze for Campenaerts in Innsbruck”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. Pristupljeno 27. 9. 2018. 
  16. ^ O'Shea, Sadhbh (26. 9. 2018). „Tony Martin says he 'can live with' seventh place in Worlds time trial”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. Pristupljeno 27. 9. 2018. 
  17. ^ „Final Results / Résultat final: Men Elite Individual Time Trial / Contre-la-montre individuel Hommes Elite” (PDF). Sport Result. Tissot Timing. 26. 9. 2018. Pristupljeno 27. 9. 2018. 

Spoljašnje veze

uredi
 
Svjetsko drumsko prvenstvo UCI 2018 — Vožnja na hronometar za muškarce na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Свјетско_друмско_првенство_UCI_2018_—_Вожња_на_хронометар_за_мушкарце&oldid=26001274”