Sevastijan Optinski
Sevastijan Karaganda (rođ. Stefan Vasiljevič Fomin; 28. oktobar [10. novembar] 1884, selo Kosmodemjanskoe[1], Orlovska gubernija - 19. april 1966, Bolšaja Mihajlovka, Karaganda, Kazahstanska SSR) - arhimandrit Ruske pravoslavne crkve.
| Sevastijan Optinski | |
|---|---|
 Mošti svetog Sevastijana | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 28 oktobar (9 novembar) 1884 |
| Mesto rođenja | selo Kosmodemonskoe, Orlovska gubernija, Ruska imperija, |
| Datum smrti | 19 april 1966 (81 god) |
| Mesto smrti | Bolьša Mihajlovka, Karaganda, Kazahska SSR, SSSR, |
| Svetovni podaci | |
| Kanonizacija | 2000 |
| Praznik | 19.(6.) april |
Proslavljen je kao prepodobni ispovednik 2000. godine.
Biografija uredi
Rođen 1884. godine u seljačkoj porodici Vasilija i Marte. Sa četiri godine umro mu je otac, a godinu dana kasnije umrla mu je majka. Posle smrti roditelja, od pete godine živeo je sa porodicom starijeg brata Ilariona. Njegov srednji brat Roman primio je monaštvo u Optinskoj isposnici sa imenom Rafailo.
3. januara 1909. stupio je u kelije starca Josifa (Litovkina) u manastir Optinsku isposnicu. Godine 1917. postrižen je u monaštvo sa imenom Sevastijan. Posle zvaničnog zatvaranja Optine 10. (23. januara) 1918. godine, manastir je nastavio da postoji pod vidom zemljoradničke zadruge. Godine 1923. bogosluženje je potpuno obustavljeno, a vlasti su počele da iseljavaju monahe. Otac Sevastijan je u to vreme bio pod duhovnim rukovodstvom starca Nektarija Optinskog.
Godine 1927. primio je sveštenstvo od episkopa kaluškog. Posle upokojenja starca Nektarija 1928. godine dolazi u grad Kozlov (od 1932. - Mičurinsk), gde služi u parohijskoj Ilijevskoj crkvi do 1933. godine, do hapšenja. Osuđen je na 7 godina prinudnog rada i poslat u Tambovsku oblast na seču; godinu dana kasnije prebačen je u Karlag u selo Dolinka, gde je stigao 26. maja 1934. godine.
Nakon izlaska iz zatvora, 29. aprila 1939. godine, ostao je u selu Velika Mihajlovka kod Karagande, gde je „ilegalno“ obavljao bogosluženja po kućama, iako za to nije postojala dozvola od komunističkih vlasti.
Crkvena zajadnica Sevastijana u Velikoj Mihailovci, koja je imala molitvenu zgradu od 1940-ih, potpala je pod uredbu Saveta ministara SSSR-a „O promeni procedure otvaranja molitvenih zgrada“ od 17. februara 1955. godine. Godine 1955. data je dozvola za njenu registraciju; podignut je hram, koji je osvećen u čast Rođenja Presvete Bogorodice.
22. decembra 1957. godine arhiepiskop petopavlovski i kustanajski Josif (Černov) je uzdignut u čin arhimandrita i odlikovan Patrijaršijskom diplomom „Za marljivo služenje Crkvi“. 1964. godine, na Anđeoski dan, odlikovan je arhijerejskim štapom – nagradom retkom za arhimandrite.
16. aprila 1966. godine primio je postrig u shimu od episkopa volokolamskog Pitirima (Nečajeva), koji je došao kod njega da izvrši postrig[2].
Preminuo je 6 (19.) aprila 1966. - na Radonici; sahranjen je na Starom Mihajlovskom groblju u Karagandi.
Kanonizacija uredi
Kanonizovan je 1997. godine kao lokalno poštovani svetac Alma-Atske eparhije.
Njegove mošti su pronađene 22. oktobra 1997. godine, a od 2. maja 1998. počivaju u Vavedenskom sabornom hramu u Karagandi.
Kanonizovan je kao sveti novomučenik i ispovednik Ruske Crkve na Jubilarnom Arhijerejskom Saboru u avgustu 2000. godine za opštecrkveno poštovanje.
Izvori uredi
- ^ „Denь pamяti prepodobnogo Sevastiana Karagandinskogo / Pravoslavie.Ru”. pravoslavie.ru (na jeziku: ruski). Pristupljeno 2024-04-21.
- ^ „Žitije prepodobnog starca Sevastijana (Fomina), ispovednika Karagandinskog / Pravoslavie.Ru”. pravoslavie.ru. Pristupljeno 2024-04-21.