Stefan Ostojić Kotromanić
Stefan Ostojić je bio „kralj Srba Bosne, Pomorja, Humske zemlje, Donjih Kraja, Zapadnih strana, Usore, Soli i Podrinja”[1] (1418—1421) iz dinastije Kotromanića i najstariji sin Stefana Ostoje (prva vlada 1398—1404, druga vlada 1409—1418) iz njegovog prvog braka sa Kujavom Radenović.
| Stefan Ostojić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Puno ime | Stefan Ostojić Kotromanić |
| Mesto rođenja | Bosna |
| Mesto smrti | Bosna |
| Porodica | |
| Roditelji | Stefan Ostoja Kujava Radinović |
| Dinastija | Kotromanići |
| Kralj Bosne | |
| Period | 1418—1421. |
| Prethodnik | Stefan Ostoja Kotromanić |
| Naslednik | Stefan Tvrtko II Kotromanić |
Pored njega, Ostoja je imao još dva nezakonita sina Radivoja (de facto vladar 1433—1435) i Tomaša (1443—1461) koji su odigrali značajnu ulogu u poslednjim decenijama kraljevine Bosne. Tokom svoje kratke vladavine nije uspeo da se nametne vlasteli, ali je pokušao da obnavljanjem saveza sa Mlečanima 1419. godine ojača svoju poziciju. Međutim, to mu nije mnogo pomoglo jer se već naredne godine u Bosnu vratio Tvrtko II (prva vlada 1404—1409, druga vlada 1421—1443) koji je uz podršku Osmanlija uspeo da do aprila 1421. godine potisne Stefana i preuzme potpunu vlast. Dalji tok Stefanove sudbine nije poznat, ali je izvesno da on već u aprilu 1422. godine više nije među živima.
Vladavina uredi
Stefan je nasledio svog oca Stefana Ostoju nakon njegove iznenadne smrti 1418. Sandalj Hranić Kosača i Zlatonosovići su odbili da ga priznaju za svog kralja, ali su prihvatili Sandaljevi vazali Nikolići, verovatno nadajući se da će se time osloboditi Sandaljeve vlasti nad njima. Između Stefana Ostojića i Sandalja Hranića je uspostavljeno primirje nakon što je kralj odobrio prodaju istočnog dela Konavlja Dubrovniku, pošto je Sandalju bio potreban novac da bi vodio svoj rat.[2]
Porodično stablo uredi
| 2. Ostoja Kotromanić | ||||||||||||||||
| 1. Stefan Ostojić Kotromanić | ||||||||||||||||
| 3. Kujava Radinović | ||||||||||||||||
Reference uredi
- ^ „Povelja kralja Stefana Ostojića”. Pogledi. Arhivirano iz originala 15. 08. 2017. g. Pristupljeno 15. avgust 2017. „Prevod prva dva reda: „U ime Oca i Sina i Svetoga Duha Amin. Mi Stefan Dabiša po milosti Gospoda Boga kralj Srba (jedina etnička odrednica u intitulaciji) Bosne, Pomorja, Humske zemlje, Donjih Kraja, Zapadnih strana, Usore, Soli i Podrinja (intitulacija po oblastima — zemlje kojima vladar vlada ili kojima pretenduje da vlada)."”
- ^ Fine 1994, str. 470.
Literatura uredi
- Mrgić, Jelena (2002). Donji Kraji: Krajina srednjovekovne Bosne. Beograd: Filozofski fakultet.
- Mrgić, Jelena (2008). Severna Bosna: 13-16. vek. Beograd: Istorijski institut.
- Ćirković, Sima (1964a). Istorija srednjovekovne bosanske države. Beograd: Srpska književna zadruga.
- Ćirković, Sima (1964b). „Sugubi venac: Prilog istoriji kraljevstva u Bosni”. Zbornik Filozofskog fakulteta u Beogradu. 8 (1): 343—370.
- Ćorović, Vladimir (1940). Historija Bosne. Beograd: Srpska kraljevska akademija.
- Fine, John Van Antwerp (1994). The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. University of Michigan Press. ISBN 978-0-472-08260-5.
