Stjepan Gračan
Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
Stjepan Gračan (Prugovac, kod Kloštra Podravskog, 28. februar 1941) je hrvatski vajar.
| Stjepan Gračan | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 28. februar 1941. |
| Mesto rođenja | Prugovac, kod Kloštra Podravskog, Kraljevina Jugoslavija |
Biografija
urediRođen je 28. februara 1941. godine u Prugovcu kod Kloštra Podravskog. Završio je gimnaziju u Osijeku 1961. godine. U Zagrebu je studirao istoriju umetnosti i psihologiju od 1961. do 1963, a zatim vajarstvo na Akademiji likovnih umetnosti, gde je 1967. diplomirao, a 1968. završio poslediplomski studij. Specijalizovao se za monumentalnu skulpturu u radionici Antuna Augustinčića od 1969. do 1971. godine. Od 1988, bio je likovni pedagog na Akademiji likovnih umetnosti, od 1992. vanredni, a od 1996. redovni profesor. Jedan je od osnivača likovne grupe „Bijafra“ (1970-1978).
U početku je radio apstraktnu skulpturu po uzoru na Konstantina Brankuzija, a po svršetku studija opredelio se za novu i angažovanu figuraciju. U postbijafranskom razdoblju stvarao je najraznovrsnija dela ostajući dosledan radikalnoj figuraciji. Od početka 1980-ih, bio je zaokupljen fenomenom svetla, te je upotrebljavao pozlatu. Od početka 1990-ih, upotrebljavao je kaširani papir i od njega izrađivao zgažene i razapete ljudske figure.
Nagrađen je na konkursima za zagrebačke spomenike Vladimiru Nazoru (1971, prva nagrada), Augustu Šenoi (1987, treća nagrada) i Većeslavu Holjevcu (1994, druga nagrada).
Izlagao je samostalno u Osijeku, Zagrebu, Varaždinu, Zadru, Slavonskom Brodu, Subotici, Montrealu, Rijeci, te skupno, među ostalim, na izložbama Udruge likovnih umjetnika Hrvatske, Salon mladih u Zagrebu, skupine „Bijafra“, Nadrealizam i suvremena hrvatska umjetnost, Bijenale Slavonaca, Porečki anale, Angažirana figuralika, Beogradski trijenale, Zagrebački salon, Osamdesete u Hrvatskoj i ostalo.
Od 1979. godine, bavi se i pozorišnom scenografijom.
Stvaralaštvo
urediIzradio je portretne figure Vladimir Nazor (Zagreb, 1971, Vinkovci, 1974), August Cesarec (Osijek, 1974), Đuro Đaković (Slavonski Brod, 1982), Marija Jurić Zagorka (Zagreb, 1990), spomenik partizanskom borcu zadarskog kraja (Zaton, 1981), te skulpture Gradišćanska majka (Veliki Borištof, 1984) i Jovan Krstitelj (Zadar, 1986). Realizovao je petnaest poprsja (August Cesarec, 1979).
Foto galerija
uredi-
-
-
Bista Augusta Cesarca, Zagreb 1979. -
Spomenik Mariji Jurić Zagorki, Zagreb 1990. -
Literatura
uredi- Hrvatski biografski leksikon (knjiga peta). „LZMK“, Zagreb 2002. godina.
- Vujčić, Davorin (2007). „Majstorske radionice likovnih umjetnosti: Majstorska radionica Antuna Augustinčića” (PDF). Anali Galerije Antuna Augustinčića. Klanjec: Galerija Antuna Augustinčića. XXVI (2006.) (26): 35—86.
