Sukob u Ješkovu

Sukob u Ješkovu
	Deo rata na Kosovu i Metohiji
Vreme	11. mart 1999.
Mesto	Ješkovo, KiM, Republika Srbija, SRJ
Ishod	odlučujuća pobeda snaga VJ i MUP
Sukobljene strane
; Policija Srbije; ; Vojska Jugoslavije	; Oslobodilačka vojska Kosova
Komandanti i vođe
Božidar Delić	komandant Hodža
Jačina
300 vojnika i policajaca	oko 40
Žrtve i gubici
bez gubitaka	18 mrtvih

Sukob u Ješkovu je bio oružani sukob Vojske Jugoslavije i Policije Republike Srbije i elitnog terorističkog odreda OVK u selu Ješkovo kod Prizrena, tokom rata na Kosovu.

Pozadina uredi

Selo Ješkovo bilo je 1998. godine jako uporište terorista OVK. Sa svih strana okruženo teško prohodnim planinama bilo je pogodno za smeštaj terorističkih snaga. Jedini makadamski put vodio je ka Hoči Zagradskoj. Odatle se izlazi na put Prizren—Đakovica. Zbog terora i zuluma koji su sprovodili teroristi meštani sela su sišli u Hoču Zagradsku. Teroristi su razbijeni 1998. godine, međutim sledeće godine u selo je došla grupa od 30 terorista — specijalaca koji su bili u sastavu 125. brigade terorističke OVK. U selu su postavili štab koji je imao zadatak da mobiliše nove teroriste, formira brigadu na tom području i zatvori područje Prizrena sa jugozapadne strane.

Akcija zauzimanja uredi

Nakon saznanja da je u Ješkovu grupa terorista, u akciju njihovog razbijanja, 11. marta 1999. godine, krenuli su pripadnici srpske vojske i policije. Oko terorista je napravnjen neprobojan obruč. Vojnici i policajci posle višesatnog napornog uspona ka brdima oko sela, stižu na ove nepristupačne vrhove, čime su nadvisili položaje terorista. Srpske snage su bile na nadmorskoj visini od 1.176 metara dok se selo Ješkovo i teroristički štab, u čijem dvorištu su bili minobacači, nalazi na 600 metara niže od položaja vojske i policije. Tada tehnika Vojske Jugoslavije ulazi u Hoču Zagradsku. Do 08.00 časova obruč je zatvoren. Sa svojim borcima su i komandant 549. motorizovane brigade Božidar Delić i potpukovnik Stojan Konjikovac, koji je kasnije postao najmlađi pukovnik Vojske Jugoslavije.

Potpukovnik Konjikovac sa grupom od 10 pripadnika vojne policije prilazi na 300 metara od položaja terorista koji još uvek ne uočavaju prisustvo srpskih bezbednosnih snaga. Ostali vojnici i policajci silaze sa brda na 200 metara od sela. U 12.30 časova počelo je dejstvo srpskih minobacača 120 i 82 mm sa Cviljena iz rejona Hoče Zagradske. Takođe, i prage precizno dejstvuju po teroristima. Vatrena priprema napada traje deset minuta. Teroristi su iznenađeni i uspaničeno počinju da viču Alahu ekber („Alah je najveći”).

Tada pešadija počinje da sužava obruč i kreće u napad na selo. Terorista iz jedne kuće baca bombu koja ranjava trojicu pripadnika policije. Vodi se žestoka borba prsa u prsa.

Deo terorista pokušava da pobegne kroz planinski potok dubine do kolena, koristeći sistem izvlačenja koji su ranije uvežbavali. Ali, na mesu gde potok pravi lakat krivinu u zasedi su ih sačekali mitraljesci Vojske Jugoslavije i likvidirali. Nekolicina terorista pokušava da se izvuče brzim trkom uzbrdo. Iako su fizički bili veoma dobro pripremljeni, nisu uspeli da se probiju, pošto su ih likvidirali nastupajući pripadnici policije. Jedan terorista se sakrio među mrtve simulirajući da je pogođen. Kada su policajci počeli da okreću leševe potegao je pušku ali je policajac bio brži i likvidirao ga je. Pripadnik OVK koji je bio na daljem obezbeđenju ugledao je u Hoči Zagradskoj vozilo OEBS-a i pošao je ka njemu u nameri da se sa verifikatorima izvuče iz sela. Međutim, patrola policije ga hapsi.

Sutradan je grupa verifikatora ušla u selo da obavi uviđaj. Mrtvi teroristi sa puškama u rukama ležali su pored potoka i po okolini. Verifikatori su tražili i pokušavali da nađu nešto da bi, kao u Račku i Rogovu, optužili srpske snage za masakr nad nedužnim albanskim civilima. Međutim, sve je bilo čisto — munjevitom akcijom uništen je teroristički štab. U kućama u kojima su boravili teroristi zaplenjene su puške, municija, minobacači kao i protivtenkovski projektili ambrust. Narednih sedam dana komanda terorističke brigade u Retimlju je neprekidno radio vezom zvala likvidiranu grupu jer nisu znali šta se desilo.

Izvori uredi

Milovan Drecun, Drugi Kosovski boj