Tvrđava Karkason
Tvrđava Karkason (fr. Carcassonne) je srednjovekovna gradska tvrđava na jugu današnje Francuske, 90 km jugoistočno od Tuluza i spada u jedan od najboljih primera koncentričnih tvrđava. Nalazi se u departmanu Od (Aude), u nekadašnjoj oblasti Langdok (Languedoc) i deo je istoimenog grada. Tvrđava je sa utvrđenim naseljem smeštena na brdu iznad doline u kojoj se još u srednjem veku razvijao istoimeni grad. Na tom mestu se ukrštaju stari karavanski putevi korišćeni još u doba Rimljana. Tvrđava se od 1997. godine nalazi na listi UNESKO-ve svetske baštine.
| Tvrđava Karkason Cité de Carcassonne | |
|---|---|
 | |
| Svetska baština Uneska | |
| Zvanično ime | Utvrđeni istorijski grad Karkason |
| Mesto | Karkason, Langdok-Rusijon, Francuska |
| Koordinate | 43° 12′ 23″ S; 2° 21′ 50″ I / 43.206439° S; 2.363788° I |
| Površina | 11, 1.358 ha (1.200.000, 146.200.000 sq ft) |
| Kriterijum | kulturna: ii, iv |
| Referenca | 345 |
| Upis | 1997. (21. sednica) |
| Veb-sajt | http://whc.unesco.org/fr/list/345 |
Istorija Karkasona uredi
Prvo naselje na području Karkasona datirano je oko 3500. p. n. e., ali naselje na brdu Karsak postaje značajna pijaca u V veku p. n. e.. Rimljani utvrđuju brdo Karsak oko 100. p. n. e.ista, a naselje se naziva Julija Karsako (Julia Carsaco), a kasnije kraće Karkasum(Carcasum), ostaci te rimske tvrđave i dan danas čine glavni deo severnih bedema utvrde.
Vizigotski kralj Teodorik II držao je tvrđavu u svom posedu od 453. godine, a Rimljani su mu je kao i celu tu oblast zvanično ustupili 462. godine. Teodorik je pojačao i proširio tvrđavu, a pripisuje mu se i izgradnja bazilike na čijim je temeljima kasnije podignuta katedrala Sen Nazer.
Franački kralj Hlodoveh I pokušao je 508. godine da zauzme tvrđavu, ali je njegov napad odbijen, a Karkason ostaje u vizigotskim rukama sve do 725. godine kada ga zauzimaju Saraceni. Pipin Mali je vodio sa Arabljanima borbe oko Karkasona tokom 759. i 760. godine.
Vikont Albija i Nima, Remon Bernar Trenkavel dolazi ženidbom 1067. godine u posed Karkasona koji će ostati u rukama njegove porodice do 1209. godine. Tokom tog vremena izgrađen je Šato Komtal i katedrala Sen Nazer. Papa Urban II je 1096. godine blagoslovio temelje nove katedrale, koja je trebalo da zaustavi prodor Patarenske jeresi u ove krajeve. Međutim i pored toga narod je na čelu sa Trenkavelima bio glavno uporište Patarena, zbog čega ga je Simon de Monfort opseo tokom Albižanskog pohoda. Grad se predao avgusta 1209. godine, a Monfor je naredio da se Trenkaveli pobiju, nakon čega je on postao novi vikont. Tokom njegove vladavine bedemi su dodatno ojačani, tako da se pokušaj jednog od Trenkavela da osvoji tvrđavu 1240. godine završio neuspehom.
Karkason od tada postaje glavna francuska pogranična tvrđava prema kraljevini Aragon. Grad dolazi u posed francuske krune i 1247. godine Luj IX osniva novi deo grada sa druge strane reke, a njegov naslednik Filip III je dodao spoljašnji prsten bedema, tako da Edvard Crni Princ nije uspeo da ga zauzme 1355. godine tokom stogodišnjeg rata.
Pirinejskim sporazumom iz 1659. godine kraljevina Francuska dolazi u posed Rusijona, čime je Karkason izgubio na strateškom značaju, pošto se granica pomerila na jug. Tvrđava od tada počinje polako da propada, a grad postaje središte vunarske industrije.
Obnova tvrđave uredi
Katastrofalno stanje tvrđave primoralo je francusku vladu da 1849. godine donese odluku o njegovom rušenju. Ovoj odluci usprotivili su se gradonačelnik Žan Pjer Kros Mejrevil i pisac Prosper Merime koji su poveli kampanju za očuvanje i renoviranje tvrđave. Ežen Viol le Dik je iste godine dobio zadatak da svoj rad sa obnove katedrale Sen Nazer proširi na celu utvrdu.
.JPG)
Radovi su otpočeli 1853. godine na zapadnim i jugozapadnim bedemima, kulama i kapiji Narbonezi, glavnom ulazu u grad. Bedemi su ojačani, a obnovljena je i krovna konstrukcija. Posle Eženove smrti 1879. godine prema njegovim nacrtima obnovu Karkasona dovršio je njegov učenik Pol Bosnilvald.
Rad Ežena Viol le Dika se smatra jednim od najboljih restauratorskih radova na polju fortifikacione arhitekture. Međutim velika zamerka njegovom radu na obnovi Karkasona predstavlja činjenica da su krovne konstrukcije obnovljene u stilu severne Francuske. Njihova karakteristika su visoki špicasti kupoliki krovovi koji su sprečavali zadržavanje snega prekriveni plavim pločama, nasuprot niskim krovovima prekrivenim crvenim crepom koji je karakteristika južne Francuske (odnosno ne-snežnih predela). Bez obzira na tu nedoslednost prilikom obnove, Karkason se smatra jednom od najreprezentativnijih tvrđava na svetu, iako, poput Nojšvajnštajna, nije autentična.
Izgled tvrđave uredi
Karkason se sastoji od dvostrukih koncetričnih bedema sa ukupno 53 kule. Čini ga veliki spoljašnji bedem koji je štitio naselje i unutrašnji prsten koji je čuvao Citadelu u kojoj se nalazilo sedište feudalne uprave.
