Čikli

Čikli (arap. شكلي ‎) je malo nenastanjeno ostrvo (0,035 km²) u severnom delu Tuniskog jezara, poznato po tvrđavi Santijago Čikli, bivšem rimskom utvrđenju, koje je rekonstruisao Luis Pérez de Vargas, španski guverner Golete (Golette), između 1546. i 1550; potpuno je napušteno 1830. i ruinirano. Ostrvo je gotovo ravno, sa prosečnom nadmorskom visinom od 2 m, sa niskim nasipima drenažnog materijala i malim depresijama. Uski put-prevlaka do ostrva duga je preko 8,5 km.

Čikli

شكلي
Geografija
Lokacija	Tunisko jezero
Površina	0,035 km2
Visina	2 m
Administracija
Tunis
Rezervat prirode

Ostrvo sa prevlake koja od luke vodi do grada Tunisa.

Tunisko jezero.

Tvrđava Santijago Čikli.

Status

Vlada Republike Tunis je ostrvo 1993. godine proglasila rezervatom prirode, u skladu sa članovima 218 i 219 Šumarskog zakona. Značajne promene 2005. i 2009. postavile su nove standarde zaštite za ovaj rezervat prirode i preporučila izradu planova upravljanja. Severni deo Tuniskog jezera smatra se važnim područjem za ptice (Important Bird Area, IBA) u okviru programa Birdlife International program. Od 2014. godine na osnovu Ramsarske konvencije proglašeno je močvarnim područjem od međunarodnog značaja, pored toga što je rezervat prirode IUCN kategorije IV.

Klima

Grad Tunis, od čijeg centra je ostrvo udaljuno oko 3,5 km u vazdušnoj liniji, odlikuje se mediteranskom klimom, sa vrućim, suvim letima i blagim, relativno kišovitim zimama, sa godišnjom količinom padavina od 465,5 mm, srednjom minimalnom temperaturom od 13,3 °C i srednjom maksimalnom temperaturom od 23,5 °C. Dominantni vetrovi su iz pravca severa i zapada sa udarima od 83,5 km/h.

Vegetacija

Vegetacija se uglavnom sastoji od zeljastih halofita kao što su sukulente iz porodice Chenopodiacae. Suaeda maritima je jedina drvenasta biljka na ostrvu; dominira depresijama koje se zimi pune vodom. Ostale vrste uključuju Halocnemum strobilaceum i Tecticornia indica. U istraživanjima iz 1999. pominju su 4 vrste (Galactites mutabilis, Limoniun boitardii, Marrubium aschersonii i Silene barrattei), 2 podvrste (Hippocrepis minor subsp. brevipetala i Onopordon nervosum subsp. platylepis) i jedan endemski varijetet Koeleria pubescens subsp. villosa var. doumeti.

• 
  Suaeda maritima
• 
  Halocnemum strobilaceum
• 
  Tecticornia indica

Ornitofauna

Najveću prirodnu vrednost ostrvu daju vodene ptice, sa 57 vrsta kojima ovo ostrvo predstavlja zimovalište. U njemu se nalazi 6% zimujuće populacije flaminga (Phoenicopterus roseus) iz regiona zapadnog Palearktika, sa 8.000-10.000 parova. Brojne su i populacije zimujućih kormorana (Phalacrocorax carbo), čaplje kašikare (Platalea leucorodia), vlastelice (Himantopus himantopus), šiljkana (Anas acuta) i plovke kašikare (Anas clypeata). Druge vrste formiraju kolonije za razmnožavanje: mala bela čaplja (Egretta garzetta), a na ostrvu se, pored ostalih, gnezde i žutonogi galeb (Larus michahellis), šarena utva (Tadorna tadorna) i ćubasti gnjurac (Podiceps cristatus).

• 
  Phoenicopterus roseus
• 
  Phalacrocorax carbo
• 
  Platalea leucorodia
• 
  Himantopus himantopus
• 
  Anas acuta
• 
  Anas clypeata
• 
  Egretta garzetta
• 
  Larus michahellis