Šimon iz Keze
Šimon iz Keze (mađ. Kézai Simon) je najpoznatiji mađarski hroničar. Živeo je u 13. veku, za vreme vladavine Lasla IV gde je bio kraljevski sveštenik.
Šimon iz Keze | |
|---|---|
 | |
| Datum rođenja | 13. vek |
| Mesto rođenja | Dunakesi |
Biografija uredi
Detalji iz njegovog života su nepoznati, jedino što se zna je da Šimon iz Keze je bio dvorski sveštenik, hroničar i bibliotekar u periodu od 1272. godine do 1290. godine. Putovao je širom tadašnje teritorije Italije, Francuske i Nemačke, odakle je i skupljao literaturu, zapise kao materijal za svoju hroniku.
Rad uredi
Njegov najznačajniji rad je bio Dela Huna i Mađara (lat. Gesta Hunnorum et Hungarorum), koji je pisan na latinskom jeziku, negde oko 1282. godine. U ovo delu on daje slikovit opis istorije Huna i Mađara, koji se smatraju srodnim narodima, od samog legendarnog početka pa do tadašnjo vremenske distance. Kao lični sekretar kralja, radio je u kraljevskoj biblioteci i arhivi, gde je skupljao materijal iz starijih hronika koje su postojale u to vreme i bile čuvane u kraljevskoj arhivi. Materijal koji je bio osnova za ovu knjigu, po Šimonovom kazivanju je bio prevod iz starijih hronika na mađarskom, latinskom, francuskom i nemačkom jeziku.
Hronika je prvi put bila štampana i objavljena 1782. godine u Budimu. Tek je u 19. veku prvi put prevedena na mađarski jezik, kada je i postalo popularno čitalačko štivo.
Ime uredi
Svoje drugo ime, Keza, danas bi se reklo prezime, je dobio po, svom verovatnom mestu rođenja, mestu Keza (mađ. Kéza) u Biharskom okrugu srednjovekovnog mađarskog kraljevstva ili, po drugim izvorima, mesta Dunakesi (mađ. Dunakeszi) u Peštanskom okrugu.
