Википедија

Miro Vuco

Miro Vuco (Vojnić Sinjski, 15. septembra 1941) hrvatski je akademski vajar. Profesor je vajarstva na Akademiji likovnih umjetnosti u Zagrebu.

Miro Vuco
Lični podaci
Datum rođenja14. septembar 1941.
Mesto rođenjaVojnić Sinjski, Okupirana Kraljevina Jugoslavija (dejure)
ND Hrvatska (defakto)
Obrazovanje
ObrazovanjeVajar

Biografija уреди

Nakon završene Škole primenjenih umetnosti u Splitu upisuje Pedagošku akademiju, no pre kraja prvog semestra odlučuje se za studij vajarstva.[1] Diplomirao 1967. na Akademiji likovnih umjetnosti u Zagrebu u klasi prof. Antuna Augustinčića. Bio je saradnik Majstorske radionice Antuna Augustinčića (1969—1971). Od 1984. do 1986. radi kao profesor na Školi primijenjene umjetnosti u Zagrebu. 1986. godine izabran je za asistenta na Akademiji likovnih umjetnosti, gde od tada stalno radi i napreduje do zvanja redovnog profesora (vajarstvo) 1997.[2][3][4] Jedan od osnivača grupe Biafra (1970–1978), u okviru koje je produbljivao ekspresionističku poetiku Valerija Michielija,[5] te se suprotstavlja dominirajućoj teoriji savremenog formalizma i vladajućoj estetici, i okreće se iskazu art bruta i zajedno sa ostalim članovima grupe sukobljava sa tadašnjim dominantnim likovnim trendovima.[1]

Oblikuje provokativnu i polemičnu figurativnu skulpturu, koja nastaje upravo u toj težnji za prekoračenjem normi tradicionalne estetike. U ciklusu Slikarije (1978) slikovito je spajao grafičke i slikarske elemente, a nakon 1980. radio je reljefe u poliesteru u duhu figurativnoga informela (Pobjednici disciplina, 1981).[6] Socijalno-provokativan kontekst što ga je započeo u ciklusu terakota Lijeve postole i ino (1987) proteže se do skulptura potonjem razdoblju (Tri koraka, 1998).[5] Vodeći je predstavnik angažirane figuracije šokantnih prizora i ekspanzivne plastične energije u Hrvatskoj.[7]

Autor je javnih spomenika, među kojima su najpoznatiji Tin Ujević u Zagrebu (1990)[4][8][9], „Zajednička kuća“ u Samoboru (1994)[4], skulptura „Kamen temeljac“ u zagrebačkoj Aleji skulptura (1996)[4], Ante Starčević u Osijeku (2006)[8][10], Bademi Sokolović u Zagrebu[1][5], Franjo Tuđman na Kninskoj tvrđavi u Kninu[11][12][13], Stjepan Filipović u Opuzenu (1978) zajedno sa vajarom Stjepanom Gračanom, miniran 1991.[14][15][16] i spomenik Veljku Vlahoviću u Osijeku, podignut 1976. i srušen 1991. godine.[17]

Od 1967. učestvuje na preko 200 mahom žiriranih izložbi u zemlji i inostranstvu, a organizuje i 28 samostalnih izložbi[18], od kojih se posebno ističu: XXIX. Salon de la Jelune Sculpture (Pariz, 1977), 4. bijenale jugoslovenske skulpture (Pančevo, 1987), 1000 godina hrvatske skulpture (Zagreb, 1991), 125 vrhunskih djela hrvatskih umjetnika (Zagreb, 1996) — od kolektivnih, problemskih i koncepcijskih izložbi, kao i sledeće istaknute samostalne izložbe: 15 izložba “Biafre”, Umjetnički paviljon, 1978, Zagreb; Cipele, Galerija “Forum”, Zagreb, 1987; crteži, Poreč, 1992; skulpture, Pula; crteži, Osijek, 1994; grafike, galerija “Forum”, Zagreb.[4]

Dobitnik je niza značajnih nagrada, između ostalog i nagrade Salona mladih, nagrade 9., 11. i 15. Zagrebačkog salona (1975, 1980, 1987), Nagrade za crtež na zagrebačkom bijenalu crteža 1993, Godišnje nagrade HDLU-a 1994, te nagrade za spomenik Tinu Ujeviću u Zagrebu.[4][18] Dobitnik je nagrade za životno delo Hrvatskog društva likovnih umetnika (HDLU) 2017. godine.[1][14][19]

Galerija уреди

  •  
    Spomenik Tinu Ujeviću u Zagrebu, rad Mira Vuce
  •  
  •  
  •  
    Spomenik Anti Starčeviu na Trgu Ante Starčevia u Osijeku, Miro Vuco
  •  
  •  
    Spomenik Franji Tuđmanu na Kninskoj tvrđavi, Miro Vuco

Reference уреди

  1. ^ а б в г „Kipar Miro Vuco dobio Nagradu za životno djelo HDLU-a”. Nacional. 19. 12. 2017. Pristupljeno 21. 3. 2018. 
  2. ^ Kuhar (2014). str. 2—3.
  3. ^ Vujčić (2007). str. 56;73.
  4. ^ а б в г д ђ ALU — Monografija (2002). str. 384.
  5. ^ а б в „Vuco, Miro”. Hrvatska enciklopedija. Pristupljeno 21. 3. 2018. 
  6. ^ Život umjetnosti, br. 32 (1981). str. 88.
  7. ^ „Vuco, Miro”. Proleksis enciklopedija Leksikografskog zavoda Miroslav Krleža. Pristupljeno 21. 3. 2018. 
  8. ^ а б Vujčić (2007). str. 73.
  9. ^ „Spomenik Tinu Ujeviću čiji je autor akademski kipar Miro Vuco”. licegrada.hr. 9. 3. 2018. Pristupljeno 21. 3. 2018. 
  10. ^ Patković, N.; Blašković, B. (17. 8. 2006). „Đapić naručio trometarski kip Ante Starčevića”. osijek031.com. Pristupljeno 21. 3. 2018. 
  11. ^ Peritz, Romina (3. 7. 2015). „AUTOR KNINSKOG TUĐMANA Samo Jutarnjem umjetnik je pokazao spomenik o kojem svi govore”. Jutarnji list. Pristupljeno 21. 3. 2018. 
  12. ^ Budak, T. (6. 8. 2015). „RAZOČARENJE TUĐMANOVIM KIPOM: ‘U tom ‘šinjelu’ izgleda kao Tito!’”. dnevno.hr. Pristupljeno 21. 3. 2018. 
  13. ^ Brešan, Igor (19. 6. 2015). „Vucin kninski zamišljeni Tuđman izbjegava patetiku i trijumfalizam”. Slobodna Dalmacija. Pristupljeno 21. 3. 2018. 
  14. ^ а б Car, Maja (8. 1. 2018). „Kipar Miro Vuco: Rušenje spomenika je rušenje kulturnog dobra”. Večernji list. Pristupljeno 21. 3. 2018. 
  15. ^ Lasić, Igor (31. 5. 2017). „NEMOGUĆ SLUČAJ: Stjepan Filipović na ruinama šoping centra”. lupiga.com. Pristupljeno 21. 3. 2018. 
  16. ^ Jergović, Miljenko (22. 5. 2017). „Stjepan Stevo Filipović, 75 godina”. Vijesti. Pristupljeno 21. 3. 2018. 
  17. ^ Hedl, Drago (31. 8. 2006). „ĐAPIĆEVE SPOMENIČKE MANIPULACIJE: ZIDANJE KULTURNE TAŠTINE”. Pristupljeno 3. 8. 2019. 
  18. ^ а б Kuhar (2014). str. 2.
  19. ^ „Božo Biškupić – dobitnik posebnog priznanja za doprinos likovnoj umjetnosti”. zg-magazin.com.hr. 19. 12. 2017. Pristupljeno 21. 3. 2018. 

Literatura уреди

Преузето из „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Miro_Vuco&oldid=27674578”