Nazoalveolarna cista
Nazoalveolarna cista ili nazolabijalna cista jedna je od ektodermnih cisti neodontogenog porekla u području vilice koja prema patogenezi izrasta iz epitela koji je zaostao na liniji spajanja lateralnog, medijalnog nosnog i maksilarnog nastavka, ili po novijoj teoriji (iz 1981. godine), razvija se iz delova epitela koji idu iz donjeg dela nazolakrimalnog duktusa. Cistu treba, kao god je to moguće, u celosti odstraniti, jer ona svojim daljim rastom dovodi do resorpcije koštanog tkiva, predstavlja latentno žarište infekcije, a postoji mogućnost maligne alteracije.
| Nazoalveolarna (nazolabijalna) cista | |
|---|---|
| Klasifikacija i spoljašnji resursi | |
| Specijalnost | Maksilofacijalna hirurgija |
| MKB-10 | K09.8 |
| MKB-9-CM | 528.4 |
Etiologija уреди
- Teorije o poreklu ciste
Etiološke teorije o poreklu nazoalveolarna cista prvi putsu objavljene 1892. i traju do danas.
- Trenutno je najprihvaćenija Klestadtova teorija, u kojoj se navodi da cista izrasta iz epitela koji je zaostao na liniji spajanja lateralnog, medijalnog nosnog i maksilarnog nastavka.[1]
- Najnovija je teorija iz 1981. godine, smatra da se cista razvija iz delova epitela koji idu iz donjeg dela nazolakrimalnog duktusa.[2] Pregledom svjetske literature opisano je do danas, oko 200 slučajeva koji su histopatološki potvrđeni, što ide u prilog ovoj teoriji.[3][4]
- Histologija
Histološki se cista sastoji od rastresitog vezivnog tkiva na periferiji i unutrašnjeg epitelnog sloja koji je najčešće trepljast ili kubičan s mukoznim žlezdama i često metaplazira u pločasti epitel. Takođe u nalazu mogu biti prisutni različiti stadijumi ćelijske infiltracije u zavisnosti od intenziteta infekcije ciste.
Dijagnoza уреди
Dijagnoza nazoalveolarne ciste kao i drugih neodontogenih cisti postavlja se na osnovu pregleda pacijenta, koji uključuje:
- uzimanje anamneze,
- klinički pregled — akoji obuhvata inspekciju i palpaciju područja vilica i perkusiju zuba. Tokom njih se konstatuje: bezbolno izbočenje koštanog tkiva, normalna boja sluzokože iznad promene, bezbolna tumefakcija je bezbolna na palpaciju, može biti čvrste konzistencije kada je očuvano još koštano tkivo, a ukoliko dodje do istanjenja istog u uznapredovalom stadijumu ciste dolazi do pojave fenomena ping-pong loptice, odnosno ugibanja koštanog tkiva, kada je koštano tkivo potpuno resorbovano, javlja se fenomen fluktuacije.
- rentgenografija,
- patohistološkog nalaza,
- punkcija i klinički pregled cističnog sadržaja — koji je tečan, a može biti bistar, žućkaste boje (slame) sa prisustvom kristala holesterina ili gnoja.
- citološka analiza ćelija i sadržaja punktata
- kompjutorizirana tomografija vilica ili kostiju lica.
U tipičnim slučajevima već na osnovu kliničkoga pregleda i detaljne analize rentgenograma može se postaviti dijagnozu, koja će postati konačna tek nakon potvrde patologa.
Terapija уреди
Lečenja ovih cista zasniva se na delimičnom ili potpunom odstranjenju (ekstirpaciji) cističnog sakusa.
Izvori уреди
- ^ Klesteadt W D. Nasal cysts and facial cleft cyst theory.Am Otol Rhinol Laryngol, 1953; 62:84-92.
- ^ SCHUM ANN D M. Nasolabial cyst: mechanisms of development. Ear, nose and throat J, 1981; 10-23.
- ^ Roed-Peter Sen B. Nasolabial cysts. Br J OralSurg, 1969; 7:84-95.
- ^ Allard R H B. Nasolabial cyst. Int J Oral Surg,1982; 14:351-359.
Literatura уреди
- N. Roberton “Textbook of neonatology”, Churchil Livingdtone 1989
Spoljašnje veze уреди
| Klasifikacija |
|---|
 | Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja). |
