Nanbokućo period
Nanbokučo period (南北朝時代 Nanboku-chō jidai, "Period južnog i severnog dvora"), obuhvata sredinu XIV veka, preciznije od 1336. do 1392. Nanbokučo ratovi vođeni su između dva suprotstavljena cara tj. Južnog dvora zakonitog cara Go-Daigo-a (koji je vladao u izgnanstvu) i Severnog dvora u Kjotu, koji je bio pod kontrolom Ašikaga šogunata.
| Rat Severnog i Južnog dvora | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo Muromači perioda | |||||||||
 Japanske provincije oko 1400. godine. | |||||||||
| |||||||||
| Sukobljene strane | |||||||||
|
Severni dvor u Kjotu Šogunat Ašikaga |
Južni dvor u provinciji Jamato | ||||||||
| Komandanti i vođe | |||||||||
|
Ašikaga Takaudži Ašikaga Jošimicu |
car Go-daigo Kusunoki Masašige † >Nita Jošisada † | ||||||||
| Jačina | |||||||||
| većina provincijskih guvernera u Japanu | mali broj carskih lojalista | ||||||||
| Žrtve i gubici | |||||||||
| znatni[1][a] | znatni[1] | ||||||||
Kenmu obnova uredi
Posle mongolskih invazija, snaga klana Hodžo, koji je držao položaj šogunovog namesnika (šiken) i upravljao vladom šogunata (bakufu) Minamoto u Kamakuri, je postepeno opala, tako da Kamakura šogunat (1185-1333) nije bio u mogućnosti da se suprotstavi pokušaju obnove carske vlasti u ime cara Go-Daigo-a. Kusunoki Masašige, carev najodaniji pristalica, vodio je odvažan gerilski rat protiv bakufu-a iz planinskih utvrđenja Akasaka i Čihaja. Najzad je bakufu 1332. poslao generala Ašikaga Takaudžija sa 20.000 ratnika da zauzme carsku prestonicu, Kjoto, ali je Ašikaga prešao na stranu cara. Prestonica Hodžo klana, Kamakura, pala je 1333. godine, a vođe klana izvršile su samoubistvo. Međutim, obnova carske vlasti nije zadovoljila vojnu aristokratiju, koja je na svojim leđima iznela rat za obaranje šogunata. Nastojanje cara Go-Daigo-a da obnovi civilnu vlast u provincijama, tako što je položaj vojnog guvernera (šugo) u preko 50 provincija (od ukupno 66) dodelio civilnim aristokratima iz prestonice, otuđio je vojnu aristokratiju od carskog režima. Tako je vođa vojne aristokratije, Ašikaga Takaudži, već 1336. podigao ustanak protiv carske vlasti.
Nambokučo ratovi uredi
Nanbokučo ratovi (ratovi između dvorova) su izbili između dva suprotstavljena cara (tj. zakonitog cara koji je izbegao na jug i šoguna, koji je postavio novog cara u Kjotu). Kusunoki je podržao zakonitog cara, a Ašikaga šoguni su delali u ime svog pretendenta na presto. Kusunoki Masašige je ubijen u bici kod Minatogave 1336. godine. iako su ratovi trajali decenijama, na kraju su Ašikage bili pobednici. Tako je umesto trajne obnove carske vlasti, Japan u praksi samo zamenio jedan šogunat (Minamoto šogunat pod kontrolom šikena iz klana Hodžo) drugim (Ašikaga šogunat) .
Stara carska prestonica je 1333. godine postala sedište novog šoguna, u vreme kada je osnivač nove Ašikaga dinastije premestio sedište vlade nazad u Kjoto.
Posledice uredi
S početkom XV veka Ašikage dostižu vrhunac svoje moći. Naslednici Ašikage Jošimicu-a su bili predodređeni da uzdignu dinastiju na još veći nivo. Zatim su došli padovi. Šogun Ašikaga Jošinori ubijen je 1441. godine. Nasleđuje ga mlađi brat, Jošimasa. On je vladao 30 godina kao šogun i bio svedok postepenog opadanja celokupnog autoriteta šoguna. Moć je prešla u ruke drugih samurajskih porodica, koje je još uvek čvrsto držala nostalgija prema centralizovanoj državi.Držali su se čvrsto Kjota, svojih palata i bašti, dok autoritet u provinciji nije počeo da im izmiče.
Literatura uredi
- Arnesen, P.J. The Medieval Japanese Daimyo. New Haven: Yale University Press, 1979.
- Arnesen, P.J. "Provincial Vassals of the Muromachi Shoguns", in The Bakufu in Japanese History. Eds. Jeffrey P. Mass and William B. Hauser. Stanford: Stanford University Press, 1985.
- Brunner, G., "Legitimacy Doctrines and Legitimation Procedures in East European Systems." In Legitimation in Communist States. Ed. by T.H. Rigby and Ference Feber. New York: St. Martin's Press, 1982.
- Chan, H., Legitimation in Imperial China. Seattle: University of Washington Press, 1984.
- Elias, N. Power and Civility. Oxford: Basil Blackwell, 1982.
Spoljašnje veze uredi
Greška kod citiranja: Postoje oznake <ref> za grupu s imenom „lower-alpha“, ali nema odgovarajuće oznake <references group="lower-alpha"/>