Корисник:Zarin Milan/песак

                                                     Z E M L J I N A    K U G L A

       Kad se kaže  Zemljina kugla, pred očima se stvara slika da je planeta Zemlja sfernog oblika, pravilna lopta. Međutim, nije tako. Zemlja je šira na ekvatoru, a spljoštena na polovima, tako da ima oblik blagog diska, a njen je obim, oko ekvatora duži , nego obim oko polova.

       Oblik Zemlje je formiran dinamičkom ravnotežom između njene gravitacije i centrifugalne sile, koja se javlja kao posledica rotacije Zemlje oko svoje ose. Zbog toga je poluprečnik Zemlje oko ekvatora  6378,1 Km, a poluprečnik oko polova 6356,8 Km. Te dimenzije i taj oblik naše planete traju od kada se ona okreće sadašnjom brzinom  oko svoje ose i od kada ona ima sadašnju gravitaciju.
                                                      

                                                     P L I M A   I  O S E K A

         Dinamičke sile, koje se javljaju zbog krivolinijskog kretanja Zemlje oko  Sunca, a istovremeno i oko svoje ose, kao i uticaj gravitacije Meseca, imaju za posledicu stalne promene stanja vodenog dela površine planete, poznate kao plima i oseka. Kopneni deo planete ne pokazuje ove promene.
         Zemlja oko Sunca obiđe za 365 dana i 6 sati, ili za 8766 sati, ili za 31 557 600 sekundi. Dužina putanje Zemlje oko sunca je približno
939 488 000 kilometara, sto deljenjem daje obimnu brzinu od 29,77 Km/sec. Zbog ove obimne brzine javlja se centrifugalno ubrzanje, koje je jednako količniku kvadrata obimne brzine  i poluprečnika putanje Zemlje oko Sunca. Ono približno iznosi 0,0059 m/sec2.
         Posto su centrifugalna sila , koja deluje na Zemlju i gravitacija Sunca u dinamičkoj ravnoteži i Sunce privlači Zemlju ubrzanjem 0,0059 m/sec2.

Ove dve sile deluju u suprotnim smerovima. Zbog dejstva ovih dveju sila, voda se podiže u oba smera, pa bi bilo logično da na svaka 12 sata imamo vrh plime i to jednom sredinom dana, drugi put sredinom noći. Međutim , Mesec, svojom gravitacijom, takođe utiče na podizanje nivoa mora. U vreme mladog i punog meseca povećava plimu na strani na kojoj se nalazi, dok u vreme četvrti utiče bočno. Zbog stalnog podizanja i spustanja vode i postojanja kopnenih prepreka, u morima i okeanima stalno cirkulišu morske struje. Stalno pulsiranje fluidnog dela Zemlje stvara utisak da je naša planeta jedno veliko "živo biće"

                                                    P R I R O D N A   M A Š I N A  

          Sve veštačke masina na svetu stvorili su ljudi. Za njihov rad koriste se energenti, koji ih pokreću. Kada se energent potroši ili mu se zaustavi dotok, masina staje.
          Zemlja se neprekidno okreće oko svoje ose i oko Sunca. Sunce se pak, neprekidno, zajedno sa planetama i ostalim pratiocima, kreće kroz svoju galaksiju, a čitava galaksija se ,opet, kreće kroz kosmos. Ceo Univerzum, sa svim nebeskim telima, je u neprekidnom kretanju. Za svako kretanje potrebna je pogonska energija, inače bi kretanje prestalo. Energija se ne može uništiti, niti iz čega stvoriti. Znaci da ona postoji u prirodi u neograničenim količinama. Svet se sastoji od materije i energije. Čovečanstvo će pronaći tehnička rešenja za neograničeno korišćenje prirodne energije univerzuma.                                              

                                                    Z E M L J I N A   G R A V I T A C I J A

          Zemljina gravitacija prosečno iznosi 9,81 m/sec2, sto znaci da nije ista u svim tačkama planete. U stvari Zemlja ima svuda istu gravitaciju i ona iznosi 9,83 m/sec2, koliko iznosi na polovima, koji prilikom njene rotacije miruju. Međutim, zbog okretanja Zemlje oko svoje ose, kako se približavamo ekvatoru, sila teze se smanjuje, pa na ekvatoru iznosi 9,798 m/sec2.
          Nasa planeta se oko svoje ose okrene za 24 sata ili 86400 sekunde. Poluprečnik Zemlje oko ekvatora iznosi 6378,1 Km, pa je njen obim oko ekvatora 40054,468 Km. Periferna obimna brzina na ekvatoru jednaka je količniku obima i vremena za koje se jednom okrene, sto iznosi 0,4635933KM/sec. (463,5933 m/sec.). Ova obimna brzina ima za posledicu centrifugalnu silu, koja deluje u suprotnom smeru od sile  Zemljine teze. Njeno ubrzanje je jednako količniku kvadrata obimne brzine i poluprečnika Zemlje i iznosi 0,0000336 Km/sec2 (0,0336 m/sec2.).
          Izmerena razlika polarnog i ekvatorijalnog ubrzanja Zemljine gravitacije iznosi 9,83 - 9,798 = 0,032, sto se neznatno razlikuje od centrifugalnog ubrzanja dobijenog računom. Ova razlika je posledica uticaja gravitacije Sunca i Meseca, tako da intenzitet zemljine gravitacije ne zavisi samo od geografske širine, već i od položaja Meseca i doba dana.

                                                     Ž I V O T   N A   Z E M L J I 

           Život na Zemlji odvija se u njenom nastanjivom delu. Nastanjivi deo planete Zemlje je sloj, oko nivoa mora, debljine oko 12 kilometara. U tom sloju su naseljena skoro sva zemaljska živa bića.
           Prečnik planete Zemlje u predelu Ekvatora iznosi 12756,2 kilometara, a debljina nastanjivog sloja približno je jednaka hiljaditom delu njenog prečnika.
           Poređenje ovih cifara nam govori kako je život na našoj planeti ranjiv i kako je potreban mali globalni poremećaj, pa da on nestane.

                                                       L E D E N O    D O B A

            Naučnici kažu da je ledeno doba vladalo na Zemlji hiljadama godina, ali da se završilo pre oko 12 hiljada godina. Ljudi, obično, misle da je u vreme ledenog doba čitava planeta bila okovana ledom. Međutim, nije tako. U vreme ledenog doba srednja godišnja temperatura na planeti bila je 4 stepena celzijusa niza od sadašnje. Zbog toga su polarne ledene kape višestruko bile veće od sadašnjih po debljini i po površini. Na Zemlji je bilo na stotine miliona kubnih kilometara leda vise nego sada. Led je agregatno stanje vode, a ukupna količina vode na Zemlji je stalna, pa prema tome, sto je vise leda na kopnu, manje je tečne vode u morima i okeanima. Zbog toga je nivo mora bio niži za oko 180 metara, a površina kopna veća.
            Uslovi za život u vreme poslednjeg ledenog doba na Zemlji bili su veoma povoljni, ali na manjoj severnoj i južnoj geografskoj širini nego sto je to sada. Mnoge sadašnje pustinje bile su tada plodne i pune biljnog i životinjskog sveta, a i ljudi. U vreme ledenog doba čovečanstvo je bilo visoko razvijeno i posedovalo je nama nepoznato tehnološko znanje. Mnoge drevne građevine, nepoznate namene, nepoznate starosti i nepoznate tehnologije gradnje, verovatno potiču iz vremena ledenog doba. Sam njihov geografski položaj nam to govori, jer se uglavnom nalaze na manjim, severnim ili južnim geografskim širinama (bliže ekvatoru), a mnoge se nalaze ispod nivoa mora. Neka globalna kataklizma, verovatno potop zbog naglog topljenja leda, učinila je da drevni narodi nestanu, a da se njihova tehnologija izgubi.