Ktitor — разлика између измена
Садржај обрисан Садржај додат
м Разне исправке |
м datum |
||
Ред 2:
'''Ktitor''' ([[grčki jezik|grč.]] -{κτήτωρ}- — sopstvenik, gospodar, od starogrčkog [[glagol]]a -{κταομι}- — steći, držati u vlasti) je u [[crkva]]ma [[Istočno hrišćanstvo|Istočnog hrišćanstva]] i srednjovekovnoj [[Vizantija|Vizantiji]] [[физичко лице|fizičko]] ([[Свештеник|svešteno lice]] ili laik), ili [[pravno lice]] (crkva, crkveni fond, [[Село|selo]], gradska opština) koje osniva, obnavlja, ili dobija kao nagradu za zasluge manastirsku, seosku ili gradsku [[Црква (грађевина)|crkvu]], [[Манастир|manastir]], [[Школа|školu]] ili dobrotvorni zavod. Dotična crkvena ustanova tako postaje njegova [[Приватна својина|privatna svojina]]. Odnos ktitora prema ktitoriji regulisan je ktitorskim [[Право|pravom]] — skupom [[Привилегија|privilegija]] i [[Имовинско право|imovinskih obaveza]] na koje vlasnik pristaje kada svoju imovinu poklanja crkvi. Ktitorsko pravo u srednjovekovnoj Srbiji razvijeno je prilagođavanjem vizantijskih zakonskih propisa.
Ktitorija se nije mogla osnovati bez saglasnosti crkvenih vlasti, što znači da je svaki ktitor pre osnivanja crkve ili manastira morao da traži dozvolu [[Епископ|episkopa]]. S druge strane, on je morao da obezbedi sredstva za izgradnju i izdržavanje ktitorje i objavi pisano svedočanstvo o ktitorskom činu — βρεβιον, u srpskim izvorima hrisovulju, [[Повеља|povelju]] — u kom se nalazi popis svih darova.<ref name="Troicki">{{
== Drugi ktitor ==
Ред 32:
== Reference ==
{{reflist}}
== Литература ==
== Spoljašnje veze ==
| |||