Norveški jezik postoji u dvijedve službene pisane varijante: književni norveški (norveški: ''bokmål'') i novonorveški (norveški: ''nynorsk''). Za konzervativnu varijantu književnog norveškog se koristi ime državni norveški (norveški: ''riksmål''). Takođe postoji konzervativna vrsta novonorveškog pod imenom visokonorveški (norveški: ''høgnorsk'').
Većina norveškog stanovništva (85% - 90%) koristi književni norveški. Broj korisnika novonorveškog je dostigao vrhunac za vrijemevreme Drugog svjetskogsvetskog rata kada je prema procjenamaprocenama jedna trećina stanovništva koristila tu varijantu pisanog norveškog jezika. Od završetka Drugog svjetskogsvetskog rata ovaj broj je opao na sadašnjih 10% - 15%.
=== Književni norveški i državni norveški ===
Književni norveški jezik je baziran na danskoj književnoj tradiciji. Razlog ovome je [[Danci|danska]] dominacija u Norveškoj i status danskog jezika kao zvaničnog jezika u Norveškoj od srednjeg vijekaveka. Kao posljedicaposledica ovoga razlike danas između pisanog danskog i književnog norveškog su minimalne. Ove razlike su uvedene sredinom 19. vijeka kada je Knud Knudsen ([[1812]] - [[1859]]) započeo reformaciju norveškog jezika.
U ovo vrijemevreme jezik je bio poznat pod imenom državni norveški. 1928. jezik je zvanično preimenovan u književni norveški. Između [[1917]]. i [[1965]]. u Norveškoj je zvanični program države bio ujedinjenje dvijedve pisane varijante norveškog u jednu. Ova ujedinjena varijanta je poznata kao zajednički norveški. Pod uticajem ove politike u književni norveški su uvedena neka pravopisna pravila iz novonorveškog. Danas ime državni norveški se koristi za pravopis prijepre reformi iz početka prošlog stoljećaveka dok se ime književni norveški koristi za varijantu jezika u kojoj su reforme uvedene.
=== Novonorveški i visokonorveški ===
Novonorveški je druga službena pisana varijanta norveškog jezika. Nastao je većinom radom [[Ivar Aasen|Ivara Aasena]] između [[1842]]. i [[1873]]. godine. Cilj jezika je bio da bude protivteža "danskom" norveškom koji se govorio od strane gradskog stanovništva i bogatijih slojeva norveškog društva.
Za vrijemevreme norveške politike stvaranja zajedničkog norveškog u novonorveški su uvedena neka od pravila iz književnog norveškog. Novonorveški u kojem ove reforme nisu uvedene naziva se visokonorveški (''høgnorsk'').
