Mandžurci — разлика између измена

'''Mandžurci''' ([[Mandžurski jezik|mandžurski]]: [[Датотека:Manjui gisun.svg|10п]] ''Manju''; {{zh-stp[[Упрошћено кинеско писмо|s=упр. кинеско писмо]] 滿族; [[Традиционално кинеско писмо|t=трад. кинеско писмо]] 满族; [[Пинјин|p=пин.]] Mǎnzú}}) su [[тунгуско-манџурски народи|tunguski]] narod poreklom iz dela severoistočne Azije zvanog [[Mandžurija]]. Za vreme [[Mandžursko osvajanje|mandžurskog osvajanja]] u [[17. vek]]u, osvojili su [[Kina|Kinu]], tada pod [[Dinastija Ming|dinastijom Ming]], koju su zamenili vlastitom [[династија Ћинг|dinastijom Qing]]. Ta dinastija je vladala Kinom do tzv. [[Xinhai revolucija|Xinhai revolucije]] godine [[1912]], nakon koje je utemeljena [[Republika Kina]].

Mandžurci su potomci [[Džurčeni|Džurčena]], koji su u 12. vijeku bili osvojili veliku oblast sjeveroistočne Azije i ustanovili [[Dinastija Jin|dinastiju Jin]] (Zlatnu dinastiju),<ref>{{harvnb|Li|Guan|2003|p=2}}</ref><ref>{{harvnb|Tong|2009|p=5}}</ref><ref name="A">Huang, P.: "New Light on the Origins of the Manchu", ''Harvard Journal of Asiatic Studies'', vol. 50, no.1 (1990): 239–82. Retrieved from JSTOR database 18. 7. 2006.</ref> koja je vladala Mandžurijom i severnom polovinom Kine sve do osvajanja i uništenja od strane [[Mongoli|Mongola]] pod [[Džingis Kan]]om. Ime ''Mandžurci'' je formalno usvojio [[Nurhači]], poglavica [[Jianzhou Džurčeni|Jianzhou Džurčena]] godine [[1635]], iako neki drže da je u upotrebi bilo još 1605. Nurhači se rodio u današnjoj [[Severna Koreja|Severnoj Koreji]] blizu planina [[Paektu]]/Changbai. Nurhačijev sin [[Hong Taiji]] je odlučio da će se Jurčeni ubuduće zvati ''Mandžurcima'' i zabranio je korišćenje izraza ''Džurčen''.

Drevna religija Mandžuraca je oblik šamanizma koji ima neke sličnosti s` mongolskim šamanizmom, što je najvidljivije u obožavanju nebeske boginje kojoj je sagrađen poznati „[[Hram neba]]” ili „Tian Tan” u Pekingu, danas više turistička atrakcija nego mesto za verske obrede. Uprkos činjenici da je oskvrnavljen (s mandžurskog duhovnog gledišta), Tian Tan je i dalje zadržao istorijsku, kulturnu i duhovnu važnost za nacionalno svesne Mandžurce.

Iz političkih razloga rani [[Mandžurija|mandžurski]] carevi su se ženili sa potomcima velikih [[Mongoli|mongolskih]] kanova, tako da bi njihovi potomci (kao car [[Kangxi]]) mogli biti viđeni kao legitimni naslednici mongolske [[династија Јуан|dinastije YuanJuan]]. Za vrijeme [[Dinastija Ćing|dinastije Ćing]], mandžurske vlasti su se trudile sačuvati mandžursku kulturu i [[Mandžurski jezik|jezik]]. Ti napori uglavnom nisu uspjeli, jer su Mandžurci postupno preuzeli običaje i jezik većinskih Han Kineza, pa se do [[19. vijek]]a, mandžurski retko govorio čak i na Carskom dvoru. To je jedinstven slučaj u svetu da jedan narod dođe i ovlada drugim, a onda se stopi sa njim i odrekne se svog nacionalnog identiteta, jezika i kulture i prihvati sve nacionalne elemente onog naroda kojim vlada. Mandžurskim se još uvek pisalo kako bi se održala komunikacija između cara i službenika Zastava sve do kraha dinastije. Dinastija Ćing je takođe održavala sistem dvojnih službi u kojoj je svaka važnija služba morala uz kineskog imati i mandžurskog službenika. Zbog relativnog malog broja Mandžuraca, to je osiguralo da većina njih budu vladini službenici.

Pred kraj dinastije Ćing, MandžurciMandžurce su bili prikazivani kao strani kolonizatori od strane [[Kineski nacionalizam|kineskihkineski nacionalistanacionalisti]] (kao što je [[Sun YatJat-Sen]]) prikazivali kao strane kolonizatore, iako su njegovu republikansku revoluciju bili podržavali mnogi reformski orijentisani mandžurski službenici i oficiri. Taj prikaz je relativno brzo nestao nakon [[Revolucija 1911|revolucije 1911]] i nova Republika Kina je nastojala Mandžurce predstaviti kao integralni dio kineske nacije.

[[Датотека: Manchukuo map.png|thumbмини|rightдесно]]

Godine [[1931]]. Japanci su u Mandžuriji stvorili [[marionetskaMarionetska država|marionetsku državu]] zvanu [[Манџукуо|Mandžukuo]] pod carem [[Puyi]]om. Međutim, u to doba u Mandžuriji su većinsko stanovništvo sačinjavali Han Kinezi, a čak i među samim Mandžurcima taj projekt nije izazvao neko veliko oduševljenje. Država je ukinuta nakon završetka [[Drugi svjetski rat|Drugog svjetskog rata]], a teritorija je vraćena Kini. Asimilacija je nastavljena i dalje, ali ne potpuna, jer danas u Kini ima preko 10 miliona Mandžuraca koji su se odrekli svog jezika, ali ne i nacionalnog imena. Mandžuraca koji govore svoj jezik ima samo desetak hiljada.